Η αλήθεια είναι πως μου άρεσε αυτός ο πίνακας, πολύ!
Μισοκλείνω τα μάτια από τον ήλιο που πέφτει πάνω τους και σκέφτομαι, πολλά τέτοια σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο, ολόκληρο χωριό. Κόβω ένα μήλο από τη μηλιά, το δαγκώνω και φαντάζομαι στρέμματα από μηλιές. Συστάδες άλλων δέντρων και κήπους απαραίτητους στις αυλές των σπιτιών. Τριγύρω βουνά, πηγές και καταρράκτες. Στο βάθος, αρκετά μακριά η θάλασσα.
Να είναι Σεπτέμβρης, μικρό καλοκαιράκι και να ακουμπώ την πλάτη της καρέκλας μου στον ασβεστωμένο τοίχο, και έτσι καθισμένη να φλερτάρω με το φως. Κι αυτό, να δίνει φόρμα στο είναι μου και από μέσα να ρέει σαν μέλι η ψυχή μου. Να μην υπάρχουν ούτε ναι, ούτε όχι, ούτε ναι μεν αλλά, να είναι όλα πεντακάθαρα, αθώα και αγνά, να τα γευτώ χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις.
Ο πίνακας είναι του
Igor Shipilin (b 1961,Sevastopol, Crimea)
September Apples, 2015
υπεροχος πινακας
ReplyDeleteδεν τον γνωριζα
με εκανε να αισθανθω γαληνη
μου θυμισε το σπιτι της γιαγιας μου...
Ωωω ναι το σπίτι της γιαγιάς μου, κι ας μην το ένιωσα ποτέ σπίτι μου. Πάντα επισκέπτες!
DeleteΌμως ναι υπήρξαν στιγμές ακριβώς σαν αυτή, κι ένα τραπέζι στον κήπο να φιλοξενεί τον δίσκο με το καφεδάκι και το δροσερό νερό.
Ε μα να σου πω την αλήθεια, τώρα μου ήρθε η όρεξη και για λουκουμάκι.
:)
Τελειότης!!!
Το φως στη γωνία του σπιτιού έπαιζε με τις σκιές σε χίλια-δυο παιχνίδια. Το γρασίδι αστραποβολούσε χιλιάδες μικρά διαμαντάκια. Ραχατηλίδικα στα πόδια της καρέκλας άπλωνε στον ήλιο το γκρίζο της γούνας της η Ρο. Ένα απαλό αεράκι φούσκωνε την απλωμένη μπουγάδα σαν πανιά ιστιοφόρου. Και απ΄το ανοιχτό παράθυρο έρχονταν η μυρωδιά φρεσκοψημένου ψωμιού.
ReplyDeleteΝα ο πίνακάς σου Στέλλα μου! Έτσι τον φαντάζομαι εγώ!
Υπέροχος!
Σ’ ευχαριστώ για αυτήν την εικόνα!
Καλό μεσημέρι!
Αννίκα μου με ταξίδεψες (με έστειλες λένε στην αργκό) :)
DeleteΑχ το γκρίζο της γούνας της Ρο.. το απαλό αεράκι να φουσκώνει τα ασπρόρουχα, και γιατί όχι τα μικροσκοπικά καλοκαιρινά φορεματάκια..
Μυρωδιά ψωμιού!!! Πω πω πω..
Και γρασίδι και δέντρα και κήπος και ίσως λίγο πιο δίπλα ένα μικρό περιβόλι;
Πωωω
Εγώ σ ευχαριστώ κορίτσι μου
Τα φιλιά μου
Και τώρα εμείς ανοίγουμε πανιά μαζί με τις σκέψεις σου Στέλλα ακολουθώντας τον πίνακα και την προέκταση της εικόνας του. Γευτήκαμε το άνοιγμα της σκηνής που περιγράφεις με τόσο γλυκό και εκφραστικό τρόπο. Πόσο όμορφο βίωμα της στιγμής. Είναι ώρες που αναρωτιέσαι: "Δεν ζητάω πολλά στη ζωή μου. Απλά μια τέτοια στιγμή γαλήνης. Γιατί άραγε να μην μπορώ καν να την διεκδικήσω". Έρχεται ερώτημα δυνατό να σε ταράξει.
ReplyDeleteΚαλό απόγευμα Στέλλα μου.
Ήρθα να δαγκώσω ένα μήλο "σου", Στέλλα μου και ναι, είχε άλλη γεύση!
ReplyDeleteΑΦιλάκια πολύ γλυκά σαν την αγαπημένη μηλόπιτα! :)))