Είσαι πάντα εκεί, πλάι στο φωτεινό παράθυρο, με ανοιχτή την οθόνη του υπολογιστή σου, με όλα τα κομμάτια του εαυτού σου που ξεδιπλώνεις καθημερινά, με εικόνες που εξομολογούνται αλήθειες, μα η φωνή, η φωνή σου έχει την δική της εξαίσια δύναμη. Γοητεύει, ελκύει, θέλγει, μηδενίζει αποστάσεις.
Γλυκιά και μακρινή η φωνή που ξεχύθηκε για μένα. / Γλυκιά και μακρινή η φωνή που απόλαυσα. / Μακρινή και γλυκιά φωνή νυσταγμένη. / Μακρινή σαν σκοτεινή πληγωμένη λαφίνα. / Γλυκιά σαν ένας λυγμός στο χιόνι. / Μακρινή και γλυκιά μέχρι το μεδούλι χωμένη.
Federico Garcia Lorca - H Έλξη των Ομωνύμων-
Όμορφη εικόνα, κείμενο τρυφερό και γεμάτο αισθήματα. Σκέψεις. Και μια φωνή που διαπερνά αποστάσεις και έρχεται να γεφυρώσει.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου. Καλό τριήμερο να έχεις αγαπητή μου φίλη.
Καλημέρα Γιάννη μου :)
DeleteΠάντα τη φωνή ερωτευόμουν πρώτα. Αν δεν μου άρεσε η φωνή και δεν ήταν "...Μακρινή και γλυκιά μέχρι το μεδούλι χωμένη" όλα τα άλλα μου φαίνονταν μισά.
ReplyDeleteΥπέροχος ο Λόρκα, υπέροχος και αδικοχαμένος.
Καλές Απόκριες ψαροματάκι μου :)
Αλήθεια ε;
DeleteΝα σου πω πως δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ως τώρα ή μήπως ναι και το σκέπασαν άλλα που τα θεωρούσα βασικότερα εκ των υστέρων;
Καλησπέρα Μαρία μου.
Καλές απόκριες :-)))
Η φωνή πολλές φορές μπορεί να σε ταξιδέψει.Να σε κάνει να ονειρευτείς...
ReplyDeletehttps://www.youtube.com/watch?v=18gbmxKd7xM
Επίσης μπορεί να σε ''στείλει κανονικά'', και μάλιστα εκεί που σε βρίσκει άνετο, χωρίς να το περιμένεις..
DeleteΩραία μουσική, ότι πρέπει για ένα χαλαρό σ/κ
Καλησπέρα Μάριε
:-)))