''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Το έπιασα… φυσικά και λογικά είναι αδύνατο!
ReplyDeleteΤα πολύ πολύ πολύ ωραία πράγματα δεν περιγράφονται.
Βιώνονται! Fish eye
Ναι, και στα 59 μου χρόνια έχω ζηλέψει πολλές φορές ''επικοινωνίες'' ή αν θες ''βιώματα'' τέτοιου είδους. Αυτά δλδ που εγώ δεν μπορώ να συμμετέχω γιατί δεν το νιώθω.
DeleteΠροφανώς συμβαίνει σε όλους μας :)
Υγεία και καλή καρδιά
εγώ πάντως το εκμυστηρεύτηκα :)
Στέλλα κάποιες φορές η ίδια η ζωή μας παγιδεύει σε έννοιες και ορισμούς έτσι που η κάθε ανάρτηση να εξελίσσεται σ’ ένα παιχνίδι σκέψεων και σχολίων.
ReplyDeleteΔεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς με όλους όσο ελκυστική κι αν είναι η γραφή τους. Κάποιες μάλιστα φορές η ανάγκη της περιπλάνησης ή της συνομιλίας μας αναγκάζει γι αυτό το κλικ (ψεύτικο ή προσποιητό) χωρίς στην πραγματικότητα να νιώθουμε μια πραγματική επικοινωνία.
Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην αισθητική του κειμένου ή στο μ’ αρέσει δεν μ’ αρέσει πόσο μάλιστα όταν αναφέρεται σε προσωπικά βιώματα.
Η οποιαδήποτε άποψη είναι σεβαστή, ωστόσο δεν είναι πάντα απόλυτα αποδεκτή ή ταυτόσημη. Οι σκέψεις δεν είναι θέμα εξυπνάδας του μυαλού, είναι προεκτάσεις των χρόνων και των εμπειριών. Κάποιες φορές συμφωνούμε διαφωνώντας ή απλά σωπαίνοντας. Αν δεν έχεις κάτι να πεις (θετικό ή αρνητικό) το θεωρώ πιο τίμιο απ’ όλα.
Υγεία και καλή καρδιά, όπως το λες Στέλλα μου!
Καλή Αποκριά και καλά κούλουμα!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
DeleteΚαλή αποκριά Αννίκα μου, χρόνια πολλά