Οι αμέτρητες εκείνες ενώσεις των χειλιών,
υγρές,
σε βυθίσματα μακράς διάρκειας.
Κι οι μαργαρίτες από έρωτα να μαδούν
μ'αγαπούσες θυμάμαι, το μόνο που!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Αυτές οι αμέτρητες ενωσεις των χειλιών που είναι τόσο ωραίες,τόσο ερωτικές,τόσο αισθησιακές.Με το φιλί μερικές φορές να έχει και μια "δική'" του γεύση πολλές φορές από το κραγιόν της που είχε επιλέξει.
ReplyDeleteΤι μου θύμισες με αυτή την ανάρτηση σου...Εχω δώσει πολλά φιλιά.
Τραγούδι ανάλογο - https://www.youtube.com/watch?v=oYb4lhgnfIw
Καλησπέρα Μάριε!
DeleteΟυκ εν τω πολλώ το ευ όσον αφορά την πληθώρα φιλιών που έχουμε ανταλλάξειm.
Κάποια από αυτά υπήρξαν ΤΑ ΦΙΛΙΆ!
Ναι στους άντρες αρέσει η γεύση από το κραγιόν, σε εμάς πάλι όχι και τόσο.
Ωραίο τραγούδι (πάντα καλές οι επιλογές σου)
καλό βράδυ
:-)))