Είναι γεγονός πως η πραγματικότητα απέχει από τα όσα γράφονται σ' αυτή την οθόνη αλλά και οποιαδήποτε άλλη οθόνη, βάλε στο μυαλό σου χιλιάδες σκέψεις σε αταξία, που προσπαθούν να γίνουν μία, κι αυτή να χωράει τόσο όσο. Γίνεται; Όχι!
Η πραγματικότητα:
Τέσσερις άνθρωποι μέσα στο σπίτι ο καθένας με τον δικό του χαρακτήρα, ο καθένας μας άλλοτε υπομένει, άλλοτε απορρίπτει, και άλλοτε ζει το προσωπικό του ζεν, την προσωπική του ηρεμία.
Αυτή τη στιγμή:
Μόλις τελείωσα κι έβαλα τα ψωμάκια μου να φουσκώσουν.
Ο Α. καθαρίζει καλαμαράκια με τέεετοια λεπτομέρεια (εδώ και πάνω από μία ώρα)
Η Ν. κανονίζει διαδικτυακές πληρωμές
Ο Δ. είναι η αλήθεια πως είναι λίγο τσατισμένος, πρώτον δεν τον αφήνουμε να βγει παγανιά στα μάρκετς, και δεύτερον δεν μπορεί να μας βάλει σε τάξη του τύπου αφήστε με να τα κάνω όλα εγώ, τα κάνω καλύτερα από όλους.
Η οθόνη:
Βρήκα μια φωτογραφία που με τρελαίνει. Λατρεύω τις γάτες. Λατρεύω τη φύση.
Βρέχει από το πρωί. Συννεφιά, σκοτεινιά. Στο ραδιόφωνο μουσική.
Εχθές είδα (είδαμε) μια ταινία στο netflix που μου άρεσε. ''Έχω ακόμη τα κλειδιά σου''! Ως πού μπορεί να φτάσει ένας απελπισμένος άνθρωπος, μπορεί άραγε; εντάξει μια ταινία ήταν.
Και μια αλήθεια μου ακόμη:
Δεν έχω προσωπικό μου χώρο ούτε προσωπικό μου χρόνο.
Ένα τηλέφωνο από χθες θέλω να πάρω, πώς γίνεται να μην μπορώ;
Γλυκό μου φεγγάρι... Να πως ξανασμιγουν οι 'καρδιές' των bloggers μεσα απο τον εγκλεισμό χαχα... Και η αναζήτηση του χρόνου-χώρου συνεχίζεται (εντός και εκτός- σπιτιού). Και θα είναι πάντοτε ζητούμενο θαρρώ
ReplyDeleteΙδιωτικός χρόνος και χώρος, πολυτέλεια!!!
DeleteΈχει και τα καλά του εγκλεισμός, οι αναρτήσεις από bloggers χρόνια ανενεργών πέφτουν βροχή, η χαρά μου!
Σε σκέφτηκα να σου πω όπως και πολύ κόσμο αυτές τις μέρες, είπα θα στείλω μέηλ για ένα ''τί κάνεις'';
Με πρόλαβες ευτυχώς :)
Αυτά που τελικά καταφέρνουμε και κάνουμε όταν δεν έχουμε χρόνο έχουν περισσότερη αξία από το αν είχαμε άφθονο όχι;
Μάλλον αλλά πάλι η ουσία βρίσκεται σε όσα μα όσα κάνουμε, είτε έτσι είτε αλλιώς... Πάμε παρακάτω λοιπόν ;) Καλωσμίξαμε...
ReplyDeleteΜα ναι!!!
DeleteΔεν μπορείς να φανταστείς τη χαρά μου :)
Σε έναν χώρο περιορισμένο όπως είναι τα σπίτια μας, η συνεχόμενη πληρότητά του από όλα τα μέλη της οικογένειας είναι ένα ζήτημα. Δεν είναι εύκολη αυτή η διαχείριση, πόσο μάλλον στο βαθμό που ο περιορισμός έχει τα χαρακτηριστικά του εγκλεισμού. Εκεί θα έχουμε θέματα να διαχειριστούμε, προσωπικότητες να ταιριάξουμε, εντάσεις να αφομοιώσουμε. Ευελιξία, υπομονή, καλή διάθεση, χαμόγελο.
ReplyDeleteΠροσωπικός χώρος νομίζω δεν είναι εφικτός στα δικά μας σπίτια σε τέτοιες καταστάσεις.
Στέλλα μου πολλές ευχές και χαμόγελα. Αυτό με τη σειρά που είδατε και σας άρεσε μου ακούγεται πολύ θετικό.
Την καλησπέρα μου.
Ταινία ήταν Γιάννη μου και μου άρεσε.
DeleteΣτο Netflix.
Μη νομίζεις έχω κι εγώ τα δικά μου γούστα, δε με τραβάει εύκολα ταινία.
Καλό απόγευμα :)
Α να τον βρεις τον προσωπικό σου χώρο. Αν δεν έχουμε τον φτιάχνουμε. Και ξέρεις, είναι ωραίο να είμαστε όλη η οικογένεια μαζί. Αναγκαστικά εκλεισμένοι αλλά το θέλουμε. Κάνουμε πράγματα μαζί αλλά και χώρια χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Ναι είναι καλά, για μένα είναι καλά!
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου
Μπα δεν έχω, καμμιά φορά απομονώνομαι στην κρεββατοκάμαρα για να διαβάσω ξαπλωμένη, έχω και τη γωνιά μου στον καναπέ, όμως όλοι κυκλοφορούν πέρα δώθε. Αλλά μ'αρέσει αυτό Άννα Φλο μου, είναι οι άνθρωποι μου, οι πιο κοντινοί μου, οι μοναδικοί μου!
DeleteΝαι είναι καλά και μακάρι να παραμείνουν έτσι.
καλησπέρα κι από μένα Άννα :)
Συμμερίζομαι απόλυτα την αγάπη σου για τις γάτες. Έχω κι εγώ μια μαύρη γάτα που μου κάνει άσπρη τη ζωή :)
ReplyDeleteEμείς είμαστε μόνο οι δυο μας στο σπίτι και έχουμε μπόλικο χώρο για απομόνωση. Κάποιες φορές όμως η σιωπή κάνει πολύ κρότο, όπως και η αγάπη θα μου πεις. Οκ δεν διαφωνώ:)
Γενικά, αισθάνομαι σαν να παίρνουμε όλοι μέρος σε ένα κοινωνικό πείραμα. Ποιά θα είναι τα αποτελέσματα, ένας Θεός το ξέρει. Προς το παρόν καταγράφουμε εμπειρίες.
Καλό απόγευμα ψαροματάκι μου, θα περάσει κι αυτό.
Μαρία μου η μοναξιά ήταν από όταν ήμουν μικρή ο χειρότερος εφιάλτης μου, δεν ξέρω το πώς και το γιατί, αφού δεν την έζησα ποτέ, δεν την επιδίωξα αλλά και δεν μου προέκυψε. Πιστεύω όμως πως σε ότι μας προκύπτει γέρνουμε και μέσα από αυτό βρίσκουμε τους δρόμους μας.
DeleteΜου αρέσει η σκηνή, να σου πω πως την φαντάζομαι, μονοκατοικία, έξω δάσος και μέσα η Μαρία με την απίθανη μαύρη γάτα της (?)
M'αρέσουν οι γάτες, δεν ξέρω αν θα τολμούσα ποτέ στο σπίτι μου να έχω, δεν πολυσυμπαθώ την αταξία τους και αυτό το απρόβλεπτο τους.
Ευτυχώς νιώθω την ευλογία της συντροφιάς του σκυλιού μας, να είναι καλά ο γιός μου για αυτό!
Ωωω ναι κι εγώ νιώθω πολλά, μάλλον περνάω από φάσεις, πείραμα. δοκιμασία, βιολογικός πόλεμος κλπ κλπ
τα φιλιά μου
ώρα για μεσημεριανό φαγητό :)
Όταν έγραψα πως είμαστε στο σπίτι οι δυο μας, παρέλειψα να διευκρινίσω πως είμαστε δύο δίποδα και ένα τετράποδο :) O χώρος δε που διαδραματίζεται το δράμα ή η κωμωδία πάρε το όπως θέλεις δεν είναι ωιμέ μονοκατοικία με κήπο αλλά ένα κοινότατο διαμέρισμα με μπαλκόνι και γλάστρες. Σ'αυτό παλιά, Π.γ (προ γάτας, έτσι μετράμε εμείς το χρόνο) κυκλοφορούσαν και σαμιαμίδια και σφήκες...τώρα nothing. Εξαφάνισε όλη την υπόλοιπη πανίδα η ζούγκλα μας.
DeleteΑυτάααα...φιλί.
Ααα πιο ρεαλιστικό το σκηνικό σου Μαρία μου από ότι το φαντάστηκα. Μ' αρέσει που είστε δύο , η μοναξιά δεν λέει.. η γάτα έφταιξε για το προχω της φαντασίας μου, και μάλιστα μαύρη :)
DeleteΝα είστε καλά κορίτσι μου και οι τρεις σας
φιλάκιααα