πίστη (ημέρα 24η)

Ένα απαλό,  ανοιξιάτικο αεράκι μπαίνει από το παράθυρο,  τα ασπρόρουχα στην αυλή στεγνώνουν,  η καφετιέρα αχνίζει,  ο υπολογιστής έτοιμος να συνεργαστεί μαζί μου και οι υποχρεώσεις όλες τυπωμένες σε μικρά post it μία μία τακτοποιούνται!
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια,  είναι όμως αλήθεια πως αν δεν πιέζομαι από χίλιες μεριές μπορώ να αφήνω δουλειές να τρέχουν για δεκαπενθήμερα κι εγώ απλά να παρακολουθώ μια σούπερ σειρά στο Netflix,  όπως ''ο Μάντης'' που βρήκα σήμερα,  είναι 6 επεισόδια,  είμαι στο 2ο και έχει πάρα πολύ αγωνία και ενδιαφέρον.

Διαβάζω διάφορα ημερολόγια κι αυτό μου κάνει πάρα πολύ καλό,  όταν πχ διακρίνω μια ηρεμία ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης ή διαχείρησης αν θέλεις αυτών των ημερών.
Αντιλαμβάνομαι πως για κάποιους ανθρώπους υπάρχουν πραγματικές δυσκολίες,  πχ όσοι έχουν μικρά παιδιά,  όσοι πηγαίνουν καθημερινά στην εργασία τους,  πολύ περισσότερο όταν αυτή η εργασία έχει να κάνει με κάποιο φαρμακείο ή νοσοκομείο.
Καταλαβαίνω και την διάθεση των ανθρώπων για προσευχή αν και δεν είναι δικιά μου τακτική,  βλέπεις αυτό,  την πίστη δλδ είτε το διαθέτεις είτε όχι.  Εγώ ανήκω στο όχι!

Δεν το κρύβω πως υπάρχουν στιγμές που αγχώνομαι πολύ,  κυρίως όταν βλέπω ανθρώπους που αναρρώνουν στα νοσοκομεία να περιγράφουν αυτό που πέρασαν στις σχετικές εκπομπές στην τηλεόραση.
Σε γενικές γραμμές όμως νιώθω ασφάλεια.  Αυτό που δεν ξέρω είναι για πόσο.
Ελπίζω και θέλω να πιστεύω πως θα τα πάμε καλά.  Κι όλα αυτά σύντομα να είναι μια κακή ανάμνηση.  Όλοι μας έχουμε τόσο ενδιαφέροντα πράγματα να μάθουμε και να κάνουμε ακόμη.