Monday, June 15, 2020

μια βόλτα





Είναι καλό καμμιά φορά και ίσως ένα είδος επανάστασης (λέμε τώρα) το να πίνεις τον καφέ σου ζεστό ζεστό στις 2.53 το καταμεσήμερο ενώ συγχρόνως μαγειρεύεις φακές (αγαπημένες πολύ),  οι οποίες θα είναι έτοιμες κατά 4 η ώρα και όταν θα βγουν τα ψωμάκια από το φούρνο ίσως να έχει πάει 5,  ενώ πριν λίγη ώρα τριγυρνούσες στα μαγαζιά της γειτονιάς (ναι μέσα στο λιοπύρι) και χάζευες τις βιτρίνες και τις αλλαγές (μετακομίσεις) και σκεφτόσουν από το 2008 ως τώρα πως δεν είναι τα γούστα μας που αλλάζουν είναι η ποιότητα που έφυγε,  έπεσε (ίδιο όπως και να το πεις),  που γίναμε πιο χύμα στο κύμα,  με πιο στενές τσέπες και με περισσότερο νερό στο κρασί μας (αλήθεια πόσο καιρό έχω να πιώ ένα καλό,  εύγεστο κρασί (όλο μπύρα,  μπύρα).

Κατέβαινα την Μαρτίου κι έψαχνα εκείνο το ωραίο μαγαζί (πάνω από 30 χρόνια) με τις πλεκτές κουρτίνες,  πάντα το ψάχνω με τα μάτια,  αυτό,  την μοναδική μονοκατοικία που είχε απομείνει και την γκρέμισαν ένα χρόνο πριν,  και τα παράθυρα της Α.
Δεν το βρήκα,  ίσως να το προσπέρασα δίχως να το καταλάβω,  όμως θυμήθηκα πόσο μου αρέσουν οι πλεκτές οι κουρτίνες και πόσο θα ήθελα μία αέρινη στην κρεββατοκάμαρα μου και πως θα μπορούσα να την πλέξω άνετα με τα χεράκια μου (που τα εμπιστεύομαι όσο τίποτα).

Κοίτα να δεις πως πάνε οι συνειρμοί,  ήρθαν στο μυαλό μου τα άπειρα κουτιά με κλωστές dmc και πεταλούδας που υπήρχαν στην αποθήκη και για μια στιγμή ένιωσα αυτάρκης πως δλδ θα του έλεγα να μου φέρει 2-3 χχμμμ νομίζω σε μπεζ θα τα ζητούσα όμως παφ η σαπουνόφουσκα έσκασε και δεν υπήρχε πια ούτε μια γεμάτη αποθήκη ούτε ο μπαμπάς!

Τα παράθυρα της Α.  ήταν στην ανάκλιση,  σίγουρα θα δουλεύει ακόμη αν και τελευταία μου είχε πει πως ήθελε να σταματήσει.  Τότε ίσως το διαμέρισμα να απέκτησε νέους ενοικιαστές!
Ήρθαν στο μυαλό μου και όλα αυτά που λέγαμε με την Α. τότε,  ήταν μια ωραία εποχή,  την νοσταλγώ,  όλα τα νοσταλγώ και τα βρίσκω όμορφα ακόμη κι αν ήταν δύσκολα για μένα.

Όμως αυτά που ακούω τώρα,  είναι όσο να πεις πιο βαθιά.
Ξέρεις,  είναι σαν κάποιος να χαιδεύει τις πληγές σου και να σου λέει δεν πειράζει,  και είναι σαν κάποιος άλλος να κάνει μικροεπεμβάσεις.
Και τα δύο εξίσου πολύτιμα,  και τα δύο ανοίγουν τις πόρτες  της ψυχής και δίνουν απαντήσεις στις ερωτήσεις. 




σαν ένα φλυτζάνι καφέ

  Το κατάλληλο άτομο είναι σαν να απολαμβάνεις φλυτζάνι με τον αγαπημένο σου καφέ.  Στο πιό όμορφο σερβίτσιο,  στην πιο σωστή δόση,  στην ιδ...