Friday, August 14, 2020

λευκό πουλί

 

 

 Σήμερα,  νιώθω τουλάχιστον άγγελος,  μια που ένας βαθύς πόνος στο δεξί μου φτερό ακολουθώντας προφανώς κάποιο νεύρο κάνει το σώμα μου σαν να το διαπερνά κεραυνός.  Πάει καιρός που έχω χωρίσει τους πόνους σε κατηγορίες,  αυτός είναι ''ο λίγο πριν την λιγοθυμία'',  άρα αντέχω.  Αντέχω τις ανάσες μου που κόβονται,  αντέχω να φροντίσω το φτερό μου αλείφοντας το με την ειδική κρέμα,    αντέχω να πάω βόλτα..

Μια βόλτα γιατρεύει κάθε νόσημα,  ακόμη κι όταν είναι 14 του μηνός,  ενός περίπλοκου,  διαφορετικού,  πυκνού και ζεστού Αύγουστου,  που δεν διαθέτει την καθιερωμένη απόλυτη ησυχία των προηγούμενων ετών,  ούτε τις καθιερωμένες απολύτως άδειες πλατείες από οχήματα.  Ένας Αύγουστος με χειμωνιάτικους,  κρύους προβληματισμούς.

Η πιο ωραία εικόνα κατά τη διάρκεια της βόλτας,  ήταν ένα κορίτσι,  όμορφο,  ψηλό,  μαύρο,  που κρατούσε στο χέρι ένα κλουβί με ένα πουλί,  όμορφο,  μικροσκοπικό όσο μια χούφτα και με κατάλευκα φτερά!  Εικόνα θαυμάσια,  γεμάτη αντιθέσεις.  Και σκέψεις.  Γιατί  ένα καλλίγραμμο μαύρο κορίτσι να κρατάει φυλακισμένο ένα λευκό πουλί σε ένα κλουβί;  Ένα κορίτσι που θα έπρεπε να είναι ευαισθητοποιημένο περισσότερο από κάθε άλλον προς την έννοια της ελευθερίας;

Χθες,  καθώς είχαμε τελειώσει τα ψώνια και βγαίναμε από το αυτοκίνητο,  το ραδιόφωνο έπαιζε flamingo.  Μαγικό άκουσμα!  Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ψάξω,  να βρω και να μου κάνω δώρο,  μερικά τραγουδάκια.  Να ένα!

Yasmin Levy 

https://www.youtube.com/watch?v=BRhpkCdzCq4&list=FLhETKMjy6aYlZR3ENj1bu4A&index=74&t=0s

Una noche mas


9 comments:

  1. Σε ένα περίπλοκο, διαφορετικό, ζεστό Αύγουστο τα λαβωμένα φτερά είναι το τελευταίο που μας χρειάζεται. Κι όσο κι αν ψάχνεις τις πατημασιές ενός περασμένου Αυγούστου δεν θα τις βρεις, μόνο τα σημάδια πως κάποτε περπάτησες στο δρόμο εκείνο. Κι αν συναντήσεις ένα άσπρο πουλί, θεώρησέ το τύχη, γιατί τίποτε δεν είναι πιο αληθινό απ' αυτό που κοιτούν τα δικά σου τα μάτια, ίσως γιατί εσύ κι εγώ θεωρούμε σκληρό των εγκλεισμό του κι εκείνο είναι ευτυχισμένο.
    Καλό ξημέρωμα Στέλλα!
    Καλή αυριανή!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ήταν μια πολύ ωραία εικόνα Αννίκα μου, το μαύρο κορίτσι με το λευκό πουλί. Τα όνειρα μας σκλαβώνουμε συνήθως, την ομορφιά ή τα χρώματα που νομίζουμε ότι δεν έχουμε. Ααα και για λόγους ''συντροφιάς'' σκλαβώνουμε.
      Ίσως αυτό το κορίτσι μεγαλώνοντας μισήσει τα κλουβιά και τα πουλιά να τα αγαπήσει μόνο ελεύθερα.
      Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος μακριά από αυτό που προστάζει η φύση σου!

      χρόνια πολλά :-)))
      καλημέρα, φιλιά

      Delete
  2. Ο απόλυτος ερωτικός χορός!
    Και ξέρεις τι μου άρεσε στο video σου, οι καλλίγραμμοι νέοι και νέες που χόρευαν μαζί με τους παππούδες τους!!!
    Όσο για τα φτερά (μας):
    "Είμαστε άγγελοι με μόνο ένα φτερό και μπορούμε να πετάξουμε μόνο αν αγκαλιαστούμε μεταξύ μας"!
    Λουσιάνο ντε Κρεσέντο...

    ΑΦιλάκια αγκαλιαστά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ωωω πόσο μου άρεσε αυτό!
      Αν και η εμπειρία μου μου έχει δείξει πως έχουμε δύο φτερά και λειτουργούμε ο καθένας μας για τον εαυτό του. Πολύ ρομαντικό και κοντά στο ιδανικό.

      φιλιά!!!

      Delete
    2. Εντάξει έχουμε δυο φτερά αλλά όταν πετάμε αγκαλιασμένοι με άλλον τα φτερά μας γίνονται τέσσερα!

      ΑΦιλάκια και καλή μας Κυριακή! <3

      Delete
  3. Εύχομαι ψαροματάκι μου, να ελευθερωθείς από την σκλαβιά του δικού σου πόνου, που, όπως τον περιγράφεις, πρέπει να είναι πολύ βασανιστικός. Ναι, κάποιοι πόνοι δεν υποφέρονται, απ' όπου κι αν προέρχονται. Εικαστικά, η εικόνα που περιγράφεις είναι υπέροχη!! Η σκλαβιά απ' την άλλη μόνο υπέροχη δεν είναι. Ίσως, η ισορροπία τελικά να βρίσκεται στις αντιθέσεις.
    Χρόνια Πολλά με υγεία γρήγορα ψαροματάκι μου, να χαίρεσαι όποιον αγαπάς, γιορτάζει ή δεν γιορτάζει σήμερα.
    Να περάσουν οι πόνοι γρήγορα.
    Πάω να ακούσω το τραγούδι.
    Πολλά φιλιά!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η ισορροπία βρίσκεται στις αντιθέσεις!!!

      χρόνια πολλά Μαρία μου
      σε φιλώ

      Delete
  4. Ουάου, να πόσο όμορφοι ρυθμοί, εξωτικοί, ερωτικοί, χυμώδεις. Χρόνια πολλά Στέλλα μου. Καλή Παναγιά να έχετε.
    Μου φαίνεται συμπάσχαμε αυτές τις μέρες. Εσύ στο "φτερό" σου, εγώ στον αυχένα μου, με πόνους στα όρια της κραυγής! Περαστικά και σιδερένια κορίτσι μου να ευχηθώ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. και σήμερα ένα τραβηγματάκι στη μέση με έχει αφήσει ''μισή''
      περαστικά μας Γιάννη

      καλή συνέχεια

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...