Σαν αεράκι έρχεσαι και φεύγεις από κοντά μου. Λάμπεις, όπως η θάλασσα όταν οι ακτίνες του ήλιου απλώνονται επάνω της. Η συντροφιά σου μου είναι απαραίτητη, αναγκαία, μου δημιουργεί χαρά. Ανασαίνω από τις ανάσες σου, με καθοδηγείς στις σκέψεις μου, κουβεντιάζουμε, με συμβουλεύεις. Ακριβώς όμως στο σημείο που αρχίζω να αισθάνομαι πως είσαι δικός μου και πως μου δίνεις την δυνατότητα να παίξω με τα όρια σου, φεύγεις. Εξαφανίζεσαι στην προσωπική σου ζωή, στις δουλειές σου, πιθανόν να στρέφεσαι σε άλλους ανθρώπους που αντίστοιχα είναι για σένα ο ήλιος, που σε θρέφουν, που για κάποιο λόγο γεμίζουν τις μπαταρίες του δικού σου εσωτερικού κόσμου, της δικής σου άδειας ψυχής.
Μέχρι την τέταρτη σειρά, νόμισα πως μίλαγες για μένα.....φευ, εκείνο το είσαι δικός μου με προσγείωσε.
ReplyDelete(καλά, πλάκα κάνω)
Είναι όμορφο πάντως να έχεις κάποιον να αγγίζει τις χορδές της ψυχής σου. Η διαδρομή αυτογνωσίας είναι η αρχή κάθε σοφίας (δεν το είπα εγώ)που εξυψώνει κάθε συναίσθημα και πράξη.
Όπερ έδει: Ζήσε την κάθε στιγμή και άφησε τα συναισθήματα του άλλου να αναπνέουν δίπλα σου, για όσο...
Φιλιά, καλό απόγευμα!
Ναι αλλά δεν καταλαβαίνω τη σχέση μεταξύ αυτογνωσίας και αγγίγματος χορδών ψυχής. Μάλλον ανεξάρτητα τα εννοείς και δεν έπεται το ένα το άλλο.
DeleteΟκ συμφωνώ και με τη στιγμή, και με το ότι θέλουν την αναπνοή τους οι άνθρωποι αλλά έλα που είμαι ''βρυκολακάκι'' κι όποιος αντέξει. Προσωπικά βέβαια δεν αντέχω να με πνίγουν αλλά άλλο εγώ άλλο αυτοί σωστά;
Χαμογελώ με την πρώτη σου σειρά :-))).
φιλιά, δεν θα με χαλούσε καθόλου μια τέτοια θέα, τώρα από το μπαλκόνι μου. Ή μιλάμε για απόλαυση στιγμής ή παίζουμε :-)))
Γι αυτό το μπαλκόνι πληρώνω όσο-όσο, και γύρω σιωπή για να ακούω το κύμα.
DeleteΑπίθανο! Το διεκδικώ κι εγώ έστω στα όνειρα μου :)
DeleteΧμμμ διακρίνω και καταγράφω το πέρασμα μιας παρουσίας. Από αυτές τις παράξενες και τις έντονες στη ζωή μας. Που πάνε και έρχονται όμως. Είναι ένα βίωμα αυτό. Να δέχεσαι και να χάνεις κάποιον που θέλεις.
ReplyDeleteΑυτό το "άδεια ψυχή" στο τέλος με ξένισε λίγο. Με πάγωσε. Είναι έτσι; Είναι άδεια η ψυχή αυτού του άλλου; Είναι μια διαπίστωση γλυκόπικρη και μελαγχολική.
Είναι η αίσθηση να έχεις κάποιον στην αγκαλιά του και ξαφνικά να νιώθεις να γλιστράει από αυτήν σαν νερό.
Πολύ δύσκολο συναίσθημα. Σαν να χάνεις ένα όμορφο όνειρο.
Καλησπέρα Στέλλα μου.
Μ΄αρέσει το πως προσέχεις την λεπτομέρεια και πως πέφτεις μέσα Γιάννη.
DeleteΜε όλους ισχύει αυτό, να ξεγλυστρούν, ίσως να ξαναέρχονται κλπ
καλησπέρα :)
Η λεπτομέρεια είναι η ουσία Στέλλα μου. Φυσικά έχουμε αυτές τις παλινδρομήσεις. Αυτά τα πήγαινε έλα στη ζωή μας. Σημαντικά. Καλησπέρα κοπέλα μου.
DeleteΕίναι επικίνδυνο, θαρρώ, να παίζεις με τα όρια του άλλου με το που θα αισθανθείς ότι είναι δικός σου. Και βεβαίως πως γίνεται κάποιος σημαντικός για κάποιον άλλο να έχει μια άδεια ψυχή.Σωστή, νομίζω, η επισήμανση του Giannis Pit.
ReplyDeleteΑλλά, το πήγα στην λεπτομέρεια αδέξια ίσως προσπερνώντας την κραυγή αγωνίας ενός όμορφου κειμένου.
Καλό ξημέρωμα :)
Καλημέρα αείποτε!
DeleteΓια μένα το πιο σημαντικό είναι να μπορεί κάποιος να είναι τρυφερός κι ευγενικός στις σχέσεις του ανεξαρτήτων συνθηκών. Οι προκλήσεις όσο ''αθώες'' κι αν είναι, αποτελούν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι που όμως οδηγεί σε μπερδέματα και μοναξιά.
Για την ''άδεια ψυχή'' έχετε δίκιο κι εσύ κι ο Γιάννης και δεν θα μπω στη διαδικασία να υποστηρίξω αυτό που έγραψα. Απλά πιστεύω ότι ακόμη και οι αυτόφωτοι ας πούμε άνθρωποι, αυτοί που είναι ο ήλιος στις ζωές κάποιων ανθρώπων από κάποιες πηγές γεμίζουν την ψυχή τους, εξου και το ''άδεια''..
θυμήθηκα κάποτε, σε μια φιλική συγκέντρωση, ένας άνθρωπος που έγραφε ποιήματα μας διάβασε κάποια κομμάτια δικά του, όπου βέβαια υπήρχαν αντιφάσεις. Μοιραία υπήρξαν από το κοινό ενστάσεις του τύπου ''πως γίνεται να συμβαίνει αυτό και συγχρόνως το άλλο; Θυμάμαι πόσο φανατικά προσπαθούσε να υποστηρίξει τις αντιφάσεις του!
Δύσκολο!
Ευτυχώς δεν γράφω ποιήματα και δυστυχώς δεν παίζω την γλώσσα στα δάχτυλα, ούτε τις λέξεις :)
Πολύ ενδιαφέρουσες καταστάσεις ομολογώ για να είσαι μπροστά, να μετέχεις, να το ζεις.
DeleteΣαν αεράκι πέρασε ο καιρός που έχω να έρθω από εδώ Στέλλα μου ...έκανα μια μεγάλη βόλτα στις όχι μακρινές αναρτήσεις σου με τους προβληματισμούς σου όπως των περισσοτέρων μας στο παράξενο αυτό καλοκαίρι...
ReplyDeleteγεγονότα που άλλους μας σημαδεύουν και μας φέρνουν στα όριά μας... που για άλλους είναι αδιάφορα...
Να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να εξαρτάτε από κανέναν...να αγαπάμε πρώτα εμάς Στέλλα μου και να μην τα δίνουμε όλα στους άλλους...
Αν είναι να γυρίζουμε πίσω στο πως είμαστε πριν, ας θυμόμαστε μόνο τις όμορφες στιγμές και ας ελπίσουμε ότι δεν θα αργήσουμε να τις ξαναβρούμε...
Ελπιζω να πέρασες όμορφα στις ολιγοήμερες ..όπως λες διακοπές σου να ξεκουράστηκες.!!
Γράφεις πολύ όμορφα...να περνας καλά με ότι κάνεις...καλό υπόλοιπο καλοκαιρακι🌞 και καλό σου ξημερωμα...🌙
Είμαι σε καλή διατροφή Σμαραγδένια μου και νιώθω υπέροχα!
DeleteΜε προσέχω και έχω κατά νου να με φροντίζω.
Έτσι κι αλλιώς το παρελθόν είναι γλυκά στρογγυλεμένο με τα χρόνια που πέρασαν. Αν και το υπογράφω είμαι άνθρωπος με απωθημένα :)
Καλά περνάμε πάντα και παντού πιστεύω όταν έχουμε εσωτερική ισορροπία.
Σ ευχαριστώ για το πέρασμα και για όλα τα σχόλια σου :)
Φιλιά!