Friday, September 25, 2020

φθινοπωρινά φύλλα

 


Τόσοι όσα τα φθινοπωρινά φύλλα οι άνθρωποι,  που οι διάφορες συμπτώσεις ή συγκυρίες μας έφεραν λίγο πιο κοντά.

Με έλκει η ομορφιά,  τα ισορροπημένα χαρακτηριστικά,  η ηρεμία στο πρόσωπο,  τα γαλάζια σαν χάντρες μάτια.  Η καλή κουβέντα!

Με απωθεί η ασχήμια της ψυχής,  ο πικρόχολος χαρακτήρας,  ο ελεγκτικός,  ο ξερόλας,  ο κριτής.

Κάποιες φορές το ένα κρύβεται πίσω από το άλλο,  δλδ πίσω από μια δήθεν ηρεμία βρίσκεται ένα καζάνι που βράζει κι αλοίμονο όταν πέφτω μέσα.  Όχι πως δεν θα τρέξω να φύγω,  καθώς χάνεται εκείνο το φως που θα μου δημιουργούσε την επιθυμία να ψάξω τον άλλον στα βάθη της καρδιάς του,   όμως όσο να πεις κάποιες λιγοστές τριχούλες από την ουρά μου προλαβαίνουν και τσουρουφλίζονται :)

 


6 comments:

  1. Θα προτιμήσω εδώ να αφήσω την καλησπέρα μου. Περνώ τις σκέψεις σου με τρόπο σεβαστό. Δεν μπορώ να τις ψηλαφίσω. Τις καταθέτεις με εμπιστοσύνη. Τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις που σε απωθούν δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς.
    Όμορφη συνέχεια στη μέρα σου καλή μου φίλη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. καλησπέρα Γιάννη
      σ ευχαριστώ
      καλό απόγευμα :)

      Delete
  2. Έτσι είναι οι άνθρωποι Στέλλα μου, μια αγκαλιά φθινοπωρινά φύλλα. Οι απαντήσεις αποτυπωμένες στο πρόσωπό τους. Ψεύτικα αισθήματα, μα μήπως κι ο κόσμος ψεύτικος δεν είναι; Κατά πως τον βολεύει αλλάζει θωριά σαν τα φύλλα.
    Καλό Σαββατοκύριακο Στέλλα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλό σαββατοκύριακο Αννίκα μου
      φιλάκια πολλά :)

      Delete
  3. Είναι τόσο ωραία η εικόνα που δημιουργείς με αυτά που γράφεις.Οι άνθρωποι τόσοι όσο τα φθινοπωρινά φύλλα.
    Αγαπημένη εποχή το φθινόπωρο αλλά παράλληλα μας δημιουργεί μια γλυκιά μελαγχολία.
    2 αγαπημένα τραγούδια:
    https://www.youtube.com/watch?time_continue=108&v=4CiyKeSnSxk&feature=emb_title
    https://www.youtube.com/watch?v=4qoTzDPDvE8

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ!
      Είναι η εποχή με τα υπέροχα χρώματα.
      Ωραία και τα τραγούδια σου.

      καλή εβδομάδα

      Delete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...