Πόσο θα ήθελα έναν αδερφό που να μ'αγαπάει και να με προσέχει. Και να αναλαμβάνει αυτός τις ευθύνες!
Να μου κρατούσε την ομπρέλλα μια μέρα βροχερή όπως η σημερινή και να πίναμε καφεδάκι συζητώντας ατέλειωτες ώρες τα υπαρξιακά μας!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Κι εμείς εδώ, τι κάνουμε ψαροματάκι μου;
ReplyDeleteΕδώ είμαστε. Ούτε ένας, ούτε δυο. Και την ομπρέλα σου κρατάμε, και τον καφέ που μας κερνάς πίνουμε, άλλοτε φλυαρώντας και άλλοτε φιλοσοφώντας μαζί σου.
Σε αγαπάμε βρε. Δεν το έχεις καταλάβει ακόμα;
Πολλά φιλιά!
Υ.Γ. Τις ευθύνες τις εκτιμάς αλλιώς, όταν μετρήσεις το χρόνο που πέρασε και το χρόνο που απομένει.
Τί νομίζεις Μαρια μου πως δεν το νιώθω, δεν το καταλαβαίνω; Νομίζεις πως κι εγώ με τη σειρά μου δεν έχω συναισθήματα για σας;
DeleteΕίστε βέβαια λίγο μακριά κι αποτελείτε έναν κύκλο πολύ διαφορετικό αλλά τόσο μα τόσο αγαπημένο.
Και ναι χωρίς εσάς δεν μπορώ :)
καλό σ/κ
φιλιά
Χμ ημέρα βροχερή! Που σημαίνει μελαγχολική με τη δική της ομορφιά και χάρη. Και έχεις όλα αυτά τα υπέροχα καλούδια στη φωτογραφία σου εδώ Στέλλα που μας "φτιάχνεις" κανονικά και ατμοσφαιρικά.
ReplyDeleteΑδελφός ε; Δεν λέω. Μεγάλη υπόθεση! Να έχεις ένα άνθρωπο τέτοιο δίπλα σου. Αρκεί να είναι πράγματι αδελφός. Χμ να αναλαμβάνει τις ευθύνες ε; Χαμογελώ με αυτό. Μου αρέσει η ειλικρίνειά σου για αυτές τις σκέψεις.
Πάντως, αυτό που λέει η Μαρία είναι σωστό. Το θέμα δεν είναι το είδος της συγγένειας με έναν δικό σου άνθρωπο. Αλλά η ουσία της σχέσης μαζί του.
Ναι, σε αγαπάμε Στέλλα. Το λέω και εγώ.
Σε φιλώ καλή μου.
Εδώ Γιάννη ο καιρός ξεκίνησε βροχερός, τώρα 5.50 φυσάει κι έχει έναν ήλιο αδύναμο. Φθινοπωράκι και το χαίρομαι.
DeleteΧαμογελώ γιατί κατάλαβες το τι ζητάω.
Και το πόσο δύσκολο θα ήταν να το βρω ακόμη κι αν είχα έναν αδερφό.
Ας είχα όμως :D
Τέλος πάντων έξω από αυτού του είδους τις επιθυμίες οι συγγενικές σχέσεις έχουν αποδειχτεί απολύτως περίπλοκες και αδιέξοδες.
Εκτός κι αν μάθεις να συγχωρείς και να αποδέχεσαι, εγώ προς το παρόν μόνο μια του ύψους και μια του βάθους είμαι, και με πολλά απωθημένα. Δεν φεύγουν τα άτιμα και με βασανίζουν.
Ουσία στις σχέσεις! Ίσως όταν μια σχέση φτάνει στο τέλος της καταλαβαίνουμε την ουσία της. Πριν, την θεωρούμε δεδομένη.
Έτσι νομίζω!
καλό σ/κ Γιάννη μου :)
Καλησπέρα.
ReplyDeleteΈχεις πολύ ωραίες αναρτήσεις όπως πάντα.Απλά εγώ είχα κάποια προβληματάκια υγείας που πιστεύω ότι είναι περαστικά.Θα δείξει.Θέματα με αρρυθμίες και παλμούς.
Εγώ δεν έχω αδέρφια,αλλά πιστεύω ότι δεν είναι πάντα όλα καλά μεταξύ αδερφών.
Σίγουρα θέλουμε κάποιον πολύ δικό μας άνθρωπο κοντά μας αλλά και αδερφός και φίλος και συγγενείς να είναι πρέπει να μπορεί να κατάλαβει τις ανάγκες μας,τα θέλω μας και ότι μπορεί να μας στεναχωρεί και να είναι πάντα εκεί χωρίς να είναι επικριτικοί.
Επειδή δεν μπορώ να μην στείλω μουσική σου στέλνω σήμερα:
https://www.youtube.com/watch?v=Pxs3jGy9k9w
https://www.youtube.com/watch?v=hlepGVzm9bw
Και ένα αγαπημένο μου ραδιόφωνο που εχει μόνο μουσική.(αξίζει πραγματικά.Ακουσε μια φόρά και θα καταλάβεις)
http://www.e-radio.gr/AK-Radio-Internet-Radio-i1975/live
Καλημέρα
DeleteΣυμφωνώ με όσα γράφεις, συνήθως μεταξύ συγγενών συμβαίνουν οι χειρότερες διαφωνίες και είναι κάποιος και εγκλωβισμένος σε μια από συνθήκη σχέση, όμως υπάρχουν και αδέρφια που έχουν ζήσει όμορφες στιγμές μεταξύ τους, που φροντίζουν ο ένας τον άλλο, που νοιάζονται.
Πάρα πολύ ωραίες οι μουσικές σου επιλογές!
καλή Κυριακή
Καλημέρα Στελ.
ReplyDeleteΚατανοώ. Σκέψεις τέτοιες θερμαίνουν.
Να είσαι Καλά :)
Θερμαίνουν όπως το λες αείποτε!
Deleteκαλό κυριακάτικο πρωινό να έχεις :)
Θα χαμογελάσω με λίγη..θλίψη γιατί είναι κάτι που το έχω πει πολλές φορές στον..εαυτό μου φίλη μου. Αν είχα μία αδελφή..αν είχα ένα αδελφό..Μεγάλωσα με μεγάλους, σκεφτόμουν πάντα σαν κι αυτούς, πήρα όλες τις υποχρεώσεις του μόνου παιδιού στη πλάτη μου..δεν είχα ποτέ ούτε καν ξεδέλφια. Πιστεύω ότι μία ψυχολόγος θα μου έλεγε πως ίσως γι'αυτό είμαι τόσο δεμένη με τον άνδρα μου και με κάποιες φίλες που διάλλεξα και "ονόμασα" αδελφές.Φίλη μου ..αυτό το παράπονο θα μας ακολουθεί πάντα και μιλάει η..ηλικεία μου.
ReplyDeleteΚαλημέρα αχτίδα μου
DeleteΈχω αδερφή! Ζει στην Αθήνα και έχει κτίσει τον δικό της κόσμο, έχει τα δικά της προβλήματα. Επτά χρόνια μικρότερη, πιστεύω το χεράκι της μητέρας μας αλλά και η διαφορετικότητα των χαρακτήρων μας έχουν κάνει την διαφορά πολύ μεγαλύτερη. Χάσμα!
Και ξαδέρφια έχω. Προσπαθώ να έχω τις επαφές που μας αναλογούν, ελάχιστες.
Ίσως να φταίνε οι γονείς, ίσως κι ο δικός μου μοναχικός χαρακτήρας, έτσι κι εμείς δεθήκαμε πάρα πολύ με άντρα μου. Είμαστε αυτοκόλητοι! Ίσως και για αυτό δεν χώρεσε ποτέ κανείς άλλος τόσο όσο θα ήθελα ανάμεσα μας.
Οι φίλοι μας όλοι περαστικοί. Παρέα και μόνο, για τόσο όσο.
Ναι, το παράπονο υπάρχει και είναι αυτό του ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Σε φιλώ
Παρρρρούσα!
ReplyDelete(Το χρώμα της ομπρέλας το θέλω μωβ)
Φιλιά πολλά και ευχές για όμορφη εβδομάδα!
καλόοοο και γιατί όχι κατακόκκινο παρακαλώ; κίτρινο; ε;ε;
Deleteσε φιλω (λατρεύω μωβ)
Μπαααα! Το κίτρινο είναι εκνευριστικό, το κόκκινο πάλι....για σκέψου δυο αδέλφια κάτω από μια κόκκινη ομπρέλα....έχεις παρακολουθήσει ταυρομαχίες. Άσε, καλύτερα μωβ
Deleteφιλιά!
Χμ ταυρομαχίες έ; Εγώ και η αδερφή μου. Με αγάπη το λέω :)
Deleteκαλημέρα Αννίκα!