Friday, November 06, 2020

χωρίς τίτλο


 

Αγνοώ όλα αυτά που με στενοχωρούν από το πρωί και πάω σε μια ερώτηση που είναι πάρα πολύ σοβαρή :)

Πόσο μπορεί να κρατήσει ένας άνθρωπος δίχως να γεύεται τα αγαπημένα του /ζαχαρωτά/ καλούδια; 

[] μια μέρα

[] δύο μήνες

[] πέντε μήνες

[] για πάντα 

10 comments:

  1. Δεν ξέρω, δεν απαντώ. Μη μας βάζεις τέτοια διλήμματα!
    Για το γλάσο δεν ξέρω, για το υπόλοιπο δεν παίρνω όρκο. Αχ Στέλλα, αχ!
    καλό μεσημέρι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δύσκολο για ένα άτομο σαν κι εμένα και να σκεφτείς πως κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες, ιδιαιτέρως σε δύσκολες καταστάσεις το μυαλό μου είναι στο γλυκό. Δεν θέλω όμως να μου προσθέσω άλλο ένα πρόβλημα όποτε κάνω πίσω.

      Κατά τα άλλα, από το πρωί δεν διαβάζω τίποτα καλό κι ευχάριστο αλλά παραμένω αισιόδοξη. Αγόρασα ένα βιβλίο διαδικτυακά, θα έπρεπε να μείνουν ανοιχτά τα βιβλιοπωλεία έστω να μπορούσαμε να κάνουμε παραγγελία τηλεφωνικά και η παραλαβή να γίνεται από την πόρτα. Αλλά δεν είμαι εγώ που παίρνω τις αποφάσεις και μάλιστα με καθυστέρηση μηνών :(

      καλό μεσημέρι
      σε φιλώ

      Delete
  2. Χμ γλυκά! Μεγάλος πειρασμός! Ο γράφων έχει μεγάλο έρωτα με το είδος τους. Και είναι φορές που παρεκτρέπομαι αγρίως. Εκτός ορίων θα έλεγε κανείς. Παρ' όλα αυτά τελευταία προσπαθώ να πειθαρχώ γιατί οι παρενέργειες είναι μεγάλες. Συνεπώς βλέπω ότι έχω καταφέρει να κρατηθώ σε ....απόσταση γλυκών. Μέχρι βδομάδα όμως Στέλλα μου! Παραπάνω μπα δεν....
    Καλό κουράγιο καλή μου φίλη. Στέλνω καλησπέρες και δύναμη εκεί.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι εγώ ξεγελιέμαι με παγωτό ανά 15νθήμερο αλλά άλλο ένα πχ προφιτερόλ, ένα τρίγωνο πανοράματος, μια σοκολατίνα, ένα μιλφέιγ, αχ!
      Φιλιά Γιάννη μου
      καλό βράδυ

      Delete
  3. Απα πα μη με ρωτάς τέτοια. Προσπαθώ να κρατηθώ αλλά για λίγο. Και εσένα σε θαυμάζω να το ξέρεις.
    Κράτα γερά γιατί ο στόχος σου είναι σπουδαιότερος από την επιθυμία για γλυκό
    (το γράφω για να το διαβασω εγώ μπας και πεισθώ)
    Φιλάκια και κουράγιο

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι σε αυτή τη φάση Άννα ο στόχος μου είναι μεγαλύτερη επιθυμία από το γλυκό. Αναρωτιέμαι όμως αν μπορεί να κρατήσει αυτό. Εύχομαι να κρατήσει, το θέλω πολύ!

      Καλό βράδυ Άννα μου

      Delete
  4. Αγαπημένη μου Φεγγαρένια
    νομίζω πως η στέρηση πραγμάτων που μας δίνουν ευχαρίστηση δεν οδηγεί σε καλά αποτελέσματα. Ο περιορισμός ναι, είναι συχνά απαραίτητος, αλλά την απόλυτη στέρηση τη θεωρώ λάθος και χωρίς νόημα.
    Όσο για τα βιβλία, εγώ πάντα διαδικτυακά τα παραγγέλνω τα τελευταία χρόνια. Δεν γνωρίζω αν τώρα με τα λοκντάουν δεν εξυπηρετουν πια τον κόσμο, αλλά για δοκίμασε.
    Φιλια! Και φάε ένα τόσο δα μικρό γλυκάκι :) Κάν'το για μένα. Αλλά μικρό, έτσι; :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αχ melian!
      Νομίζεις πως δεν το σκέφτομαι αυτό και πως δεν θέλω να βάλω ένα μικρό γλυκό στο πλάνο μου;
      Το έχω κάνει παλιότερα πολλάκις, μέχρι και την τελευταία φορά που θα δοκίμαζα ένα κομμάτι τούρτας το οποίο έγινε δύο και τρία και τέσσερα. Το έχω υπόψη μου για όταν αυτό το μικρό γλυκό θα μπορώ να το διαχειριστώ.
      Προς το παρόν, κάθε 15 μέρες παγωτό (δεν είναι καθόλου άσχημο αν και δεν ξέρω αν βολεύει από εδώ και πέρα μέχρι την άνοιξη). Ή καμμιά κρέμα βανίλια που είναι τόσο μαμαδίστικη. Τον υπόλοιπο καιρό προσπαθώ να μη σκέφτομαι το γλυκό. Κοντεύω τους πέντε μήνες. Δύσκολο γιατί είμαι ο άνθρωπος που θέλω να φάω και τους τοίχους όσο περίεργο κι αν ακούγεται.
      Ευτυχώς δεν παλεύω με τα κιλά τόσο όσο με μια φυσιολογική και καλή διατροφή.

      Τελευταία δεν πολυδιαβάζω.
      Αλλά ψωνίζω από βιβλιοπωλείο.

      Σήμερα παρήγγειλα ένα βιβλίο από αγαπημένο βιβλιοπωλείο της Αθήνας.
      Ελπίζω να αξίζει τον κόπο :)

      ανταποδίδω τα φιλιά
      σ ευχαριστώ για το πέρασμα

      Delete
  5. Ε όχι και για πάντα. Γιατί άλλωστε υπάρχουν και γλυκά με υποκατάστατα της ζάχαρης, γιατί τόση τιμωρία. Λίγο που και που.

    ReplyDelete
  6. Καλημέρα Fish eye,

    Για πάντα, αν υπάρχει λόγος.

    Να είσαι Καλά :)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...