Εγώ ποτέ δεν έλεγα, μου αρέσει αυτό το σχήμα επειδή εγώ το σχεδίασα και το σχεδίασα επειδή το έκανα κέφι, εγώ έλεγα ''πες μου σου αρέσει αυτό ή εκείνο;'' ή έλεγα ''τί γνώμη έχεις; πώς να το διαμορφώσω;'' ή πάλι έλεγα ''πιστεύεις πως θα αρέσει αυτό σε κάποιο πλήθος κόσμου;''
-
Συνειδητοποιώ καθημερινά πως μέσα σε ένα πλήθος κόσμου υπάρχουν λογής λογής άνθρωποι. Με άλλους για κάποιο λόγο επικοινωνούμε με άλλους πάλι όχι. Ας πούμε το παράδειγμα μιας ομάδας. Αποτελείται από άτομα που έχουν τουλάχιστον ένα κοινό στόχο. Παρ' όλα αυτά πολλές φορές και από κάποιους ο στόχος παραβλέπεται και αναλωνόμαστε στο πώς είναι γραμμένο το καταστατικό, στο αν το τηρούμε αυστηρά και καδραρισμένα, στο πρόσεχε πως μου μιλάς εμένα γιατί ξέρεις ποιός είμαι εγώ;
-
Χθες, όλη νύχτα πέταγαν πουλιά στη θέση της καρδιάς μου. Στεναχωρήθηκα από δύο γεγονότα. Ξύπνησα στις τέσσερις τα ξημερώματα νομίζοντας πως είναι έξι. Άνοιξα τα παραθυρόφυλλα μου και μέσα στο σκοτάδι είδα το δωμάτιο της φωτισμένο. Της τηλεφώνησα, δεν μου απάντησε. Όμως με κάλεσε η ίδια στο λεπτό. Την ρώτησα αν έχει ακόμη δέκατα, μου είπε όχι. Επέστρεψα στο κρεββάτι μου λίγο πιο ήρεμη μα στο στήθος μου συνέχισαν να χορεύουν πουλιά.
Πουλιά Στέλλα μου!
ReplyDeleteΠώς τα ζηλεύω και δεν μιλώ για τα πουλάκια που φτερουγίζουν ενίοτε μες την καρδούλα μας, αλλά γι αυτά τα τρία μικρούτσικα που κάθε μέρα παίζουν με τα φύλλα του φίκου που είναι στο μπαλκόνι του νέου μου σπιτιού και μ΄ ένα άλλο που κάνει ένα περίεργο σφύριγμα που μοιάζει με θαυμασμό!
Κοίτα να δεις, όταν τα πουλάκια εξακολουθούν να κελαηδούν στο στήθος σου, να παίρνεις 4 βαθιές ανάσες και αυτά ήρεμα γαληνεύουν!
ΑΦιλάκια και καλό ήρεμο βραδάκι θα ευχηθώ!
Ωω κι εγώ τα αγαπώ πολύ αυτά τα πουλιά που λες και τα χαίρομαι όταν έρχονται στο μπαλκόνι μου. Μακάρι να μπορούσα να αναγνωρίσω και όλα τα είδη τους εκτός από τα πολύ γνώριμα).
DeleteΣ ευχαριστώ Στεφανία, έχω ανάγκ από ηρεμία :)
καλό βράδυ
Στάσου βρε Στέλλα μου, ένα-ένα τα θέματα. Από δω το πας, από κει το φέρνεις πάλι με μπέρδεψες. Τώρα τι σχέση μπορεί να έχουν τα ραπανάκια με τα μπρόκολα δεν ξέρω. Και συμπάθα με αλλά θέλω να σου πω πως δεν βγάζω άκρη η γυναίκα.
ReplyDeleteΑ…το τελευταίο το κατάλαβα (όχι για να μη με θεωρείς μπρόκολο δηλ.) Όσο κι αν καμιά φορά φαινόμαστε σκληροί, τα χρόνια (τα δικά μας ή των άλλων) αλλάζουν τους ανθρώπους. Μεγάλο πράγμα η έννοια για τους άλλους. Και πολλές φορές αιχμαλωτίζεσαι στη σκέψη να είναι παροδικό, κι αυτή η δύναμη τονώνει την ανάγκη, μέχρι να ευοδωθούν οι επιθυμίες. Δεν νιώθεις τότε ανακούφιση;
Όσο για τα πουλιά, έχω αρκετά στον κήπο, και να σου πω την αλήθεια κείνες οι δεκοχτούρες στο στομάχι μου κάθονται. Κατ...ζουν τον κόσμο. Ήμαρτον, κουβέντα βραδυάτικα!
Καλό βράδυ και μια καλύτερη αυριανή μέρα!
Ως προς την μεσαία παράγραφο θα έλεγα σήμερα πως ίσως βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Σε μια ομάδα θα δεις όλους τους χαρακτήρες. Θα δεις τον ελεγκτικό, τον καπετάν φασαρία, τον ζηλιάρη, τον ψυχοπονιάρη κλπ Η θετική ενέργεια όμως στο σύνολο μετράει, έτσι δεν είναι;
DeleteΌσο για τα πουλιά που πεταρίζουν στο στήθος μου, σήμερα είμαι καλύτερα xxx
Αννίκα μου καλημέρα
σε φιλώ
Η επεξήγηση της μεσαίας παραγράφου με καλύπτει....Είδες που είμαι έξυπνη!
ReplyDeleteΌσο για τα πουλιά που πεταρίζουν.....ενίοτε από σπουργιτάκια μέχρι γυπαετούς όλοι έχουμε. Ενοχλητικό αλλά ευτυχώς όχι συνεχόμενο. Αύριο θα το χεις ξεχάσει.
Φιλιά Καλό βράδυ!