Β
Α
Ρ
Ε
Θ
Η
Κ
Α
&
Κ
Ο
Υ
Ρ
Α
Σ
Τ
Η
Κ
Α
πολύ!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Χμ, σε καταλαβαίνω και το σέβομαι απόλυτα.
ReplyDeleteΣτέλλα μου, υπομονή. Και διεξόδους όσες μπορείς θετικές και εποικοδομητικές. Τις έχεις, τις μπορείς. Έχεις την ποιότητα!
Να κοίτα π.χ. την εικόνα. Είναι μερικά τατουάζ σε κάποια σημεία του σώματος πολύ ερωτικά!
Καλησπέρα καλή μου φίλη!
Δυστυχώς Στέλλα μου σε νιώθω απόλυτα. Φαντάζομαι όλοι μοιραζόμαστε την ίδια αγανάκτηση και κούραση.
ReplyDeleteΤι να πω καλό μας κουράγιο. Όσο μπορούμε να προσέχουμε και να αντέχουμε!
Σου στέλνω φιλί γλυκό!
Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς οι μέρες περνάνε πότε με απερίγραπτη ένταση και εκνευρισμούς και πότε τραγικά μονότονες και ενίοτε καταθλιπτικές. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι όταν διαβάζω πως ο εγκλεισμός μας έδωσε ευκαιρίες, να ξεσηκώσουμε το σπίτι, να φτιάξουμε τα συρτάρια, να δημιουργήσουμε, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Εξοργίζομαι όταν σκέφτομαι πως ζούγκλα είμαστε και μόλις μας ξαμολήσουν θα φάμε τις σάρκες μας. Αν αντέχω είναι γιατί πείθω τον εαυτό μου για κάθε μέρα που περνάει πως (τάχα) λίγο ακόμη έμεινε. Και φυσικά την πληρώνει….ο ήρωας.
ReplyDeleteΚουράγιο!
Κ
ReplyDeleteΑ
Ι
Γ
Ω
Μία από τα ίδια! Μοιάζει να μην έχει τελειωμό αυτή η κατάσταση.
ReplyDelete