Εκείνο, το δεύτερο απόλυτο καλοκαίρι, διάβαζα το ''ψάχνοντας για κοχύλια'' της Πίλτσερ. Οι μέρες ήταν γεμάτες από καλό φαγητό και έρωτα. Και ένα τεράστιο κομμάτι αγάπης που μοιραζόταν στα τέσσερα.
Στην επιστροφή, έδειξα τις φωτογραφίες στον Σ. Κράτησε μια με το έτσι θέλω, μια φωτογραφία όπου ήμουν μόνη μου. Ζήλεψε!
Οι άνθρωποι πάντα ζηλεύουν για τον άλφα ή τον βήτα λόγο. Συνήθως, επειδή θυμώνουν με τον ίδιο τους τον εαυτό μια που αυτό που βλέπουν δεν μπορούν να το έχουν. Το θέμα είναι πώς το προβάλλουν και τί αντίκτυπο έχει σε σένα. Κάποιοι παραδείγματος χάρη, βγάζουν μένος και κακία. Με την πρώτη δε ευκαιρία κι εκεί που σου δείχνουν το χαμόγελο τους, τσουπ, βγάζουν το μπαλτά από τον κόρφο τους και σε κάνουν κιμά. Νομίζω πως καμμία ωριμότητα δεν θα μου δώσει τη δυνατότητα να διαχειριστώ την νοητική διαταραχή αυτών των ανθρώπων.
Μια και το θέμα είναι και η ζήλια, ρώτησα τον εαυτό μου, να απαντήσει ειλικρινά. τι ζηλεύει τώρα.
ReplyDeleteΜήπως άλλο η ζήλια και άλλο τι πραγματικά επιθυμώ τώρα;
Αυτή τη στιγμή που γράφω και το μέσα μου είναι ήρεμο, δεν ζηλεύω και δεν επιθυμώ τίποτα!
Όσο για τα τοξικά άτομα, χαίρομαι που γύρω μου δεν υπάρχουν πια!
Ο μόνος τρόπος να διαχειριστεί κανείς τους διαταραγμένους είναι να μην έχει καμιά σχέση μαζί τους ακόμα και αν είναι συνάδελφοι στη δουλειά.
ΑΦιλάκια Στέλλα μου και καλό χαμογελαστό καλοκαιράκι να έχουμε! <3
Το θέμα είναι πώς να το διαχειριστείς με ένα άτομο που βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που μου αρέσει. Μάλλον αυτό είναι που προκαλεί την ''ζήλια'' το ότι την καταβρίσκω.
DeleteAnyway, μερικοί άνθρωποι έχουν την χοντροκοπιά να σου τη φέρνουν εκεί που δεν το περιμένεις. Έχουν πρόβλημα, συμφωνώ, αλλά πρέπει να κάνω μεγάλη εκπαίδευση στον εαυτό μου ώστε να κάνω σαν να μην υπάρχει.. μπορώ ωστόσο.
Απλώς θέλω άλλου είδους σχέσεις..
φιλιά στεφανία μου
Η Ζήλεια, μιας και το θίγεις Στέλλα μου είναι αρρώστια. Και μια νοσηρή αντίληψη για τη ζωή που θεωρεί τους άλλους ανθρώπους κτήμα μας να τους ορίζουμε, να τους κάνουμε ότι θέλουμε και φυσικά να τους χειραγωγούμε. Όχι, αυτό δεν είναι αγάπη. Δεν το συζητάμε στο ελάχιστο. Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
ReplyDeleteΗ ζήλια είναι νοσηρή κατάσταση, Φεγγαρένια. Το θέμα είναι να μπορείς να χαρείς με τη χαρά του φίλου σου και να του συμπαρασταθείς στα δύσκολα. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι καμώνονται πως σε βοηθάνε στα δύσκολα, αλλά τη χαρά σου με τίποτα δε θέλουν να τη μοιραστούν. Δεν μπορούν. Νιώθουν κάτα κάποιο τρόπο πως σε ευνόησε η μοίρα (αδίκως συνήθως) κι εκείνους όχι.
ReplyDeleteΣτα δύσκολα οι άλλοι πάντα τα υποτιμούν, έχουν περάσει δυσκολότερα!
DeleteΣτα χαρούμενα όλο και κάποια προσωπική δουλειά τους εμφανίζεται ξαφνικά.
Κι αν κάνουν την εμφάνιση τους, πιστεύω θα γίνεται κριτική μετά.
Δεν είναι εύκολο melian, όταν ούτε με το ίδιο μας τον εαυτό δεν μπορούμε να τα βρούμε.
Πώς να αποδεχτούμε τα του άλλου;