Αρκεί μια στιγμή μόνο, ένα φιλί στην οθόνη της τηλεόρασης, μια σειρά από λέξεις στη σελίδα κάποιου βιβλίου, το φευγαλέο πέρασμα μου από κάποιο bar του κέντρου, μια μελαγχολική νότα από ένα κομμάτι μουσικής, ένα ζευγάρι που αγκαλιάζεται; ένα δώρο που προσφέρεται, μια φράση που προφέρεται, το κουδούνισμα του τηλεφώνου, ο στίχος ενός ποιήματος, ένα γλυπτό, μια εικόνα, ένα χαμόγελο, ο τίτλος μιας ταινίας, μια βαρκούλα φτιαγμένη από ένα τετράγωνο φύλλο χαρτιού, αρκεί ένα δευτερόλεπτο μόνο από όλα αυτά για να πυροδοτήσει μνήμες, καλά κοιμισμένες, της χαράς & της λύπης!
Καλημέρα Στελ,
ReplyDeleteΠροσόν μέγα να έτσι το πράγμα λειτουργεί.
Ευλογία το να έτσι αισθάνεσαι.
Υγίαινε!
καλημέρα Νικ.
Deleteαπό μια Θεσσαλονίκη βροχερή!
Όπως το λες Στέλλα! Κάθε μια στιγμή από τη ζωή μας, όσο μικρή και να φαίνεται, άλλο τόσο σημαντικά μεγάλη γίνεται.
ReplyDeleteΤα χάρτινα καραβάκια, από μικρό, με γέμιζαν χαρά και γαλήνη. Την έχουν αυτήν τη δύναμη.
Καλησπέρα.
Καλησπέρα Γιάννη!!!
Delete