Thursday, March 10, 2022

-τότε πώς;-


 

Πάντα θα βρίσκω μουσικές ανακαλύπτοντας νέους κόσμους,  το διαδίκτυο μου το έχει δώσει αυτό απλόχερα,  ποτέ δεν θα μπορώ να πω με την απαιτούμενη ευχέρεια ψέμματα ανάγκης,  θα με ρωτήσεις -τότε πώς;-  θα σου απαντήσω πως τότε,  τα συναισθήματα μου είχαν φτιάξει μια μάσκα τόσο γάντι επάνω μου,  τόσο γάντι,  που για χρόνια μετά ακόμη κι εγώ η ίδια με έψαχνα και μου ήταν αδύνατο να με βρω,   θα μπορούσα να το πω τώρα πια,  πέθανα και ξαναγεννήθηκα,  ψηλάφισα τον κόσμο μου από την αρχή και να που έφτασα εδώ τώρα και σου μιλάω,  ο Μάρτης είναι ο μήνας των γενεθλίων πολλών αγαπημένων μου,  πόσα τεστ περνάει κάποιος για να γίνει ο αξιολάτρευτος σου/μου/του,  ο ένας,  ο μοναδικός και ο αυθεντικός,  ανοίγω τα πρωινά το τηλέφωνο μου και βρίσκω μέσα κλήσεις δεν θα τις πω ανεπιθύμητων προσώπων αφού ούτε πια καν με ενδιαφέρει,  μα σκέφτομαι εκείνη τη μέρα που σου ζήτησα -να την προσέχεις-,  κι εσύ παρεξηγήθηκες,  θύμωσες,  στραβομουτσούνιασες,  γύρισες το πρόσωπο σου αλλού,  μια άλλη μέρα είχες γυρίσει όλο το σώμα σου σε αντίθετη φορά από το δικό μου,  καθόμασταν στις κόκκινες καρέκλες,  μα ούτε ο ένας ούτε ο άλλος έκανε την κίνηση να φύγει κι ας γινόταν αφόρητη η κατάσταση κι ας λιγόστευε ο αέρας,  κι ας βρωμούσε το δωμάτιο άρνηση και τοξικότητα κι αν μπορούσα σήμερα να σου μιλήσω και τα λόγια μου να φτάσουν σε σένα,  πάλι αυτό θα σου έλεγα -να την προσέχεις-  να έχουν οι κινήσεις της ηρεμία και αγάπη,  πόσο σημαντικό αυτό για εκείνη,  για σένα,  για όλους μας!

No comments:

Post a Comment

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...