Οι άνθρωποι, βλέπουν το αποτέλεσμα, δεν γνωρίζουν το πως έφτασες σ' αυτό! Και εν τω μεταξύ, τάχα μου μεταξύ σοβαρού και αστείου, λένε ό,τι χαζομάρα μπορείς να φανταστείς για να φέρουν στα μέτρα τους αυτό που στην πραγματικότητα θαυμάζουν επάνω σου.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Δυστυχώς έτσι είναι, κανείς δε θα ρωτήσει ποτέ τι θυσίασες ώστε να καταφέρεις ότι κατάφερες, απλά το θέλουν κι εκείνοι και συνάμα προσπαθούν να απαξιώσουν τόσο την δική σου προσπάθεια όσο και αυτό που κατάφερες, Το πιο «αστείο» απ’ όλα είναι πως πολλές φορές αυτοί είναι οι θεωρητικά αρκετά κοντινοί σου άνθρωποι (υποτιθέμενοι φίλοι και συγγενείς..)
ReplyDeleteΈτσι ακριβώς είναι Γιάννη, συμφωνώ μαζί σου. Ωστόσο τα βάζω με τον εαυτό μου που ενώ αυτούς τους ανθρώπους τους έχω βάλει στη μαύρη λίστα μου, ακόμη υπάρχουν στιγμές που θα τους δώσω λίγο από τον χρόνο μου. Κάθε φορά μου κλέβουν κομμάτι από την ηρεμία μου!
ReplyDeleteΌπως τα λες. Και έχω συναντήσει πολλούς στη ζωή μου. Τα νεύρα μου να δεις εκεινη την ώρα. Το χειρότερο για μένα είναι όχι ότι απαξιώνουν την προσπάθειά σου μόνο, αλλά σου λένε και τι θα έπρεπε να κάνεις για καλύτερα αποτελέσματα. Πουφ.....Μακριά μας τέτοιοι ζηλόφθονοι!
ReplyDeleteΚαλημέρα Στέλλα μου
Για αυτό κι εμείς υποστηρίζουμε το -έτσι κάνω γιατί έτσι μου αρέσει-. Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν με γαλυφιές ε;
ReplyDeleteΚαλημέρα Άννα
αχμμ νομίζω αυτό το κάνω αρκετές φορές. Αρκετές φορές επίσης δεν το συνειδητοποιώ, κάποιες όμως το παίρνω πρέφα που λένε γρήγορα.
ReplyDeleteΚαλή συνέχεια :)
Μάνια μου το ίδιο συμβαίνει με όλους μας έτσι δεν είναι; -Πότε μήλα πότε ξύλα- δεν ξέρω αν είναι πετυχημένος παραλληλισμός αλλά αυτό μου ήρθε τώρα. Μαθαίνουμε σιγά σιγά να πετάμε μακριά ότι μας ενοχλεί όμως εκεί νομίζω πως είναι η ουσία. Σε φιλώ!!!
Delete