Σαν ένας κοινός άνθρωπος, πήγα στη λαική αγορά που ομολογώ τα Σάββατα γίνεται αρκετά μακριά από το σπίτι μου, για να αγοράσω τα φρούτα και τα λαχανικά των δύο επόμενων ημερών. Ο ουρανός είναι γκρίζος και σκεφτόμουν πως ίσως με προλάβει η βροχή, αλλά δεν.. Στην επιστροφή αγόρασα κι ένα καπουτσίνο freddo από το 4all της γειτονιάς μου, το οποίο κι απολαμβάνω τώρα με το χάρτινο του καλαμάκι.
Έχω ένα blog που κάθε μέρα γράφω δυό λέξεις κάτω από όμορφες φωτογραφίες. Δεν είναι καν δικές μου οι φωτογραφίες, δεν θα μπορούσαν να είναι με τα δεδομένα ενός πολύ πολύ συνηθισμένου ανθρώπου όπως εγώ. Είναι η τρίτη φορά στα δεκάξι χρόνια που ακούω πως είμαι στην πραγματικότητα ένας διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που παρουσιάζω σ' αυτό το blog. Πού να έγραφα και σοβαρά πράγματα. Να ένας καλός λόγος για να αποφεύγω τέτοιου είδους σχέσεις, να αποφεύγω δηλαδή να φέρνω πιο κοντά στην πραγματική μου ζωή ανθρώπους που με γνωρίζουν από το διαδίκτυο. Ή και το αντίθετο. Να συστήνω το blog μου σε φίλους που με γνωρίζουν μόνο προσωπικά. Ζηλεύουν; Ξέρω κάποιους για τους οποίους θα έλεγα ναι. Απορούν; Ίσως.. Μπορεί να έχουν και δίκιο, να πω την αλήθεια δεν μου έχει τύχει. Να μου πει δηλαδή ένας φίλος, να εκεί μέσα έχω ανοίξει την ψυχή μου, μπες και συνάντησε την!
Θυμάμαι μια φορά, έχει πολλά χρόνια, ένας φίλος μου είχε ζητήσει να γράψω κάτι που ήθελε αυτός. Να αναπτύξω μια δική του ιστορία. Το έκανα. Ταυτοποίησε υποθέτω. Έπειτα χάθηκε μια για πάντα από τη ζωή μου, αιτία βέβαια δεν ήταν ούτε η ιστορία, ούτε το blog, ούτε εγώ.
Μέσα στη γκρίνια είμαι, τριήμερο βλέπετε μπροστά μας. Θέλω μια βροχή τόσο δυνατή που να φτάσει στο κέντρο της καρδιάς μου και να ξεπλύνει τα πάντα..
Τα βερύκοκα δεν φαίνονται και πολύ νόστιμα, μάλλον ατυχής η αγορά.
Ο καφές ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό ς !!!
Λοιπόν άκου Στέλλα μου, τα συναισθήματά μας δεν μπορεί να είναι πάντα τα ίδια. Όπως και μεις. Είμαστε σαν τα παιδιά που αλλάζουν γρήγορα γνώμη, ατίθασα και σκανταλιάρικα, πότε με ηρεμία, πότε με εντάσεις, πότε με λέξεις που προσπαθούν για μια επικοινωνία και πότε με τη σιωπή. Με τις αντιπαραθέσεις μας, με τις συμφωνίες ή τις διαφωνίες, προσπαθούμε για ένα διαδικτυακό προφίλ και κοινωνική έγκριση. Και σε άλλους αρέσει σε άλλους όχι με αποτελεσμα να το χρησιμοποιήσουν ανάλογα. Ο κόσμος δεν χρωστάει καλό σε κανένα. Αν του κάνεις (καλό) είναι μόνο γιατί το θέλεις εσύ.
ReplyDeleteΚαλό ξημέρωμα, Καλή Κυριακή!
Σίγουρα δημιουργούμε ένα προφίλ με όρια συνετά, που τα ορίζουμε εμείς οι ίδιοι γιατί τα όρια των άλλων δεν τα γνωρίζουμε. Σίγουρα αποζητάμε την αποδοχή κανένας δεν γράφει κάτι για να είναι μόνος αλλιώς κάνει πριβέ τη σελίδα του. Εκεί που δεν συμφωνώ είναι στην τελευταία σου πρόταση.
ReplyDelete''Ο κόσμος δεν χρωστάει καλό σε κανένα.''
Δεν μου αρέσει, την βρίσκω αρνητική και τοξική επέτρεψε μου να το πω.
Ο κόσμος δεν πάει μαζί ούτε με το καλό ούτε με τα χρωστούμενα.
Το καλό είναι τρόπος ζωής, τρόπος σκέψης και πάλι έχει τα όρια του, εγώ πχ δεν υπήρξα ποτέ ''καλός σαμαρείτης''. Άνθρωπος του καλού! Αλλά ούτε όμως του κακού. Δεν περιμένω το καλό από κάποιον, αν όμως περίμενα το κακό θα είχα φύγει από την πρώτη στιγμή.
Δεν μπορώ να την κατανοήσω αυτή την πρόταση, δεν είναι στη γραμμή που ακολουθώ.
Και για να έρθω στην πραγματικότητα της ανάρτησης μου, ίσως αυτή την κουβέντα να μην την κάναμε ποτέ μαζί σε ένα τετ α τετ για χίλιους δυο λόγους.
Να η διαφορά των ανθρώπων στο διαδίκτυο και στην πραγματική ζωή..
Διέγραψε το "ο κόσμος" Ολοκληρωμένη πρόταση είναι, "δεν χρωστάμε καλό ΛΟΓΟ σε κανένα" αν δεν τον εννοούμε. Και βέβαια η ουσία βρίσκεται στη δεύτερη πρόταση: Αν το κάνεις είναι γιατί έτσι νιώθεις, με ειλικρίνεια κι όχι γιατί περιμένεις επιβράβευση. Πόσο μάλλον όταν σου πετάνε κατάμουτρα την δήθεν συμπαράσταση, την καλοσύνη, την ταύτιση των απόψεων περιμένοντας να χορέψεις όταν θα σου χτυπήσουν το ντέφι. Το καλό, όποιο κι αν είναι, θα πρέπει να το εννοείς κι όχι να το αισθάνεσαι σαν χρέος. Στο κάτω κάτω όταν δίνεις δεν περιμένεις ανταλλάγματα. Κι αν όσα πήρες δεν τα εκτίμησες,(ισχύει για όλους) δεν βλέπω το λόγο των χρεωστούμενων. Με εντελώς ειλικρινή πρόθεση τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Νιώθω άβολα με την πρόταση και φοβάμαι παρερμηνεύτηκε. Είναι χρήσιμο, νομίζω να ακούγονται ξεκάθαρες απόψεις και υπέροχο να διαφωνούμε και παρόλα αυτά να συμπορευόμαστε.
DeleteΕλπίζω να σε διαφώτισα
Φιλιά πολλά!
Αν και δε καταλαβαίνω το ''άνοιγμα'' που πήρε η κουβέντα, συμφωνώ αν και προσωπικά δε νιώθω τόοοσο θυμωμένη με τον κόσμο. Κρατάω μια μέση στάση. Ούτε καλή ούτε κακή, ούτε περιμένω ούτε δεν.. Δεν ένιωσα ποτέ κανείς να μου χτυπάει το ντέφι, ένιωσα όμως πολλές φορές να έχω διαφορετική άποψη από τους άλλους, να μη ταιριάζω κλπ Τότε, έβαλα άπειρες φορές νερό στο κρασί μου. Δεν θέλω να σκοτωθώ για τις απόψεις μου ούτε να μνησικακώ ούτε να ανταγωνίζομαι. Αυτοί είναι εκεί κι εγώ εδώ. Δεν θέλω να πείσω κανέναν. Θέλω να περνάω καλά και χαλαρά τη μισή ώρα που θα βρεθώ με κάποιον.
DeleteΒέβαια το να είμαι διαφορετική στο μπλογκ μου από ότι έξω, συμβαίνει. Αλλά όπως λες κι αυτό ένα γούστο καπέλλο είναι.
Ξέχνα την πρόταση, πολλά λέμε πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
καλή συνέχεια στην Κυριακή σου