η υπόσχεση

 

Η Ντεζιρέ είναι πιο απαλό πλάσμα και κάποτε θα πρέπει να ήταν πραγματική καλλονή,  δεν έχει περάσει πολύς καιρός έκτοτε.  Μα η ανία και η τσαντίλα έχουν διαβρώσει τα χαρακτηριστικά της,  χαράζοντας ένα μικρό συνοφρύωμα ανάμεσα στα μάτια της,  ένα κατσούφικο σούφρωμα στα χείλη της.  Ζαρώνει προς τα μέσα,  στον ξινισμένο πυρήνα της,  έχει γίνει ανικανοποίητη κι ας μην είναι πάντα σίγουρη για ποιό λόγο.

Μερικές φορές είναι η φάρμα που την απογοητεύει.  Όταν παντρεύτηκε,  φανταζόταν να ζωγραφίζει ακουαρέλες στους λόφους και να κάνει ιππασία σε μια απέραντη πεδιάδα.  Τέτοια αόριστα,  φαντασμαγορικά όνειρα.  Δεν περίμενε ότι οι μέρες εδώ θα ήταν τόσο ατέλειωτες και άδειες,  δεν περίμενε να μη συμβαίνει τίποτα.  Πρέπει να επινοείς διαρκώς λόγους για να πηγαίνεις με το αυτοκίνητο στην πόλη ή στο Ράστενμπεργκ,  κάπου με λίγη ζωή,  χρώματα,  συμβάντα.  Ανθρώπους για να μιλήσεις!  Παλιά έφτιαχνε κάθε εβδομάδα τα νύχια και τα μαλλιά της,  αυτό όμως προκάλεσε συγκρούσεις στον γάμο της.  Δεν έχουμε λεφτά για βλακείες,  της λέει,  δες όμως πού τα ξοδεύει εκείνος.  Τα κατουράει κυριολεκτικά.  Τουλάχιστον αυτή έχει κάτι να δείξει!  Μολονότι οφείλει να παραδεχτεί πως τον τελευταίο καιρό είναι πιο ευτυχισμένη,  αφότου ανακάλυψε τα μαθήματα διαλογισμού στο Κέντρο Ολοκληρωμένου Ανθρώπου.

 

από το βιβλίο ''η υπόσχεση''

του νοτιοαφρικανού Damon Galgut

σελ.  221-222