Δεν μου πολυαρέσει το καρπούζι, δεν το πολυκυνηγάω, ωστόσο για κάποιο λόγο η πρώτη πρώτη φέτα του καλοκαιριού είναι πολλά level ανώτερη από τις τυχόν επόμενες. Ζάχαρη, μέλι, δροσιά, χυμοί, ολόκληρη η εποχή συμπυκνωμένη σε ένα φρούτο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Κοίτα να δεις που δεν έχεις άδικο. Πάντα, για ένα μαγικό τρόπο, η πρώτη φέτα του καρπουζιού της χρονιάς έχει τη δικής της μοναδική αίσθηση γεύσης. Δεν ξέρω πού να το αποδώσω αυτό αλλά νομίζω ισχύει.
ReplyDeleteΚαλό μήνα Στέλλα μου.
Είδες πώς είναι Γιάννη; Η λαχτάρα μας το κάνει αυτό νομίζω, καλό μήνα, φιλιά
DeleteΤο 1987, έγκυος στην κόρη μου,το καλοκαίρι ήταν βασανιστικό. Όλο το βράδυ στη βεράντα μ' ένα καρπούζι παραμάσχαλα. Αποτέλεσμα, πήρα 22 κιλά. Το αγαπώ όταν δεν μοιάζει με κολοκύθι. Να είσαι καλά μας δρόσισες!
ReplyDeleteΚαλό καλοκαίρι Στέλλα μου!
Τα μπολιάζουνε έμαθα με κολοκύθι. Για να είναι πιο σκληρά αλλά κι άλλους λόγους που δε θυμάμαι. Για αυτό έχουν αυτή την κατάντια τα φρούτα μας! Καλό μήνα Αννίκα, καλό καλοκαίρι, να το λέμε για να είναι
DeleteΕμένα το καρπούζι μου αρέσει, αλλά με τσακίζει στο στομάχι μου οπότε πάντα τρωω λίγο όλο το καλοκαίρι. Πράγματι όμως το πρώτο κομμάτι του καλοκαιριού είναι ξεχωριστό. Είναι ίσως η προσμονή που του δίνει γλύκα.
ReplyDeleteΣτέλνω ευχές για καλό μήνα και καλό Σαββατοκύριακο :)
Αχ αυτά τα στομαχάκια μας όταν είναι ευαίσθητα. Προσοχή Μαρινάκι. Ευχές και για καλό μήνα, καλό σ/κ
Delete