Σαν αποστολέας αδειάζεις. Σαν αποδέκτης φορτώνεσαι. Εξού και το διαφορετικό αρνητικό συναίσθημα, ακόμη κι αν η φράση που θα ειπωθεί έχει το ίδιο περίπου νόημα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
σαν μικρή προσευχή
Φτιάχνω έναν κόσμο σαν δώρο για σένα, σου στρώνω σεντόνια που μυρίζουν πράσινο σαπούνι, και χνουδωτές κουβέρτες της γιαγιάς. Βάζω στ...
Υπάρχουν κι εκείνες οι επιστολές, θαρρώ οι περισσότερες πρέπει να ‘ναι, οι ανεπίδοτες.
ReplyDeleteΟ αποστολέας, παραμένει απλά συγγραφέας και φύλακας των συναισθημάτων του, οπότε δεν αδειάζει, αναγεννά το συναίσθημα του κι εξακολουθεί…
Συμβαίνει κι αυτό Γιάννη μου. Μακάρι να αξίζει το συναίσθημα που αναγεννάται κι εξακολουθεί, αλλά πώς αλλιώς;
Delete