Σαν αποστολέας αδειάζεις. Σαν αποδέκτης φορτώνεσαι. Εξού και το διαφορετικό αρνητικό συναίσθημα, ακόμη κι αν η φράση που θα ειπωθεί έχει το ίδιο περίπου νόημα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Υπάρχουν κι εκείνες οι επιστολές, θαρρώ οι περισσότερες πρέπει να ‘ναι, οι ανεπίδοτες.
ReplyDeleteΟ αποστολέας, παραμένει απλά συγγραφέας και φύλακας των συναισθημάτων του, οπότε δεν αδειάζει, αναγεννά το συναίσθημα του κι εξακολουθεί…
Συμβαίνει κι αυτό Γιάννη μου. Μακάρι να αξίζει το συναίσθημα που αναγεννάται κι εξακολουθεί, αλλά πώς αλλιώς;
Delete