Τα αναπάντητα, σχόλια, μηνύματα κλπ, με κάνουν να νιώθω σαν να επισκέφθηκα ένα παραδεισένιο δάσος και ξαφνικά να έμεινα μόνη, στο χιόνι, το κρύο, την παγωνιά!
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Τα αναπάντητα σχόλια, είναι το λιγότερο, αγένεια!
ReplyDeleteΗ εικόνα είναι ονειρεμένη, ας κάνουμε όνειρα! 😉🎄🎅
Και αγένεια, και δεν έχω διάθεση να μιλήσω, και ώχου αδερφέ κι εσύ! Έχουν, είτε έτσι είτε αλλιώς, μια κρυάδα. Ωστόσο περί ορέξεως..
DeleteΥπάρχουν πολλοί λόγοι...
ReplyDeleteΆσχετο, θυμήθηκα ένα παλιό τραγούδι της Παπαρίζου, αναπάντητες κλήσεις παντού χαχαχα
Έλα εδώ γλυκό μου ελαφάκι, θα σου πω την ιστορία του Ρούντολφ και θα αισθανθείς πολύ ξεχωριστό πλασματάκι και καθόλου μόνο
Να περνάς όμορφα καλή συνέχεια :)
Καλησπέρα Μάνια μου, χρόνια πολλά και καλή χρονιά. Πολλά φιλιά εκεί μακριά!
Delete