Ερωτευόμαστε την αύρα κάποιου, το βλέμμα, τις κινήσεις. Νομίζουμε πως μας ανήκουν. Πως αυτό το χέρι, μόνο εμάς, ποιόν άλλον θα μπορούσε να αγκαλιάζει έτσι; Αυτό το χαμόγελο για ποιόν άλλον παρά μόνο για μας θα μπορούσε να είναι τόσο δοτικό, τόσο διάπλατο, τόσο ζεστό! Η επιθυμία των συναντήσεων κοινή και μοναδική! Χρόνια μετά, αύρα, βλέμμα, κινήσεις άγνωστα σχεδόν. Στις φωτογραφίες, ο ένας για τον άλλον ξένοι. Ωστόσο καμμία ελεύθερη ανάσα, καμμία απαλλαγή από τα δυσάρεστα συναισθήματα. Είναι σαν όλα να έχουν απαντηθεί μα τίποτα να μην έχει εκπληρωθεί.
No comments:
Post a Comment