Στην πορεία, η ζωή μας δίνει πάρα πολλούς ανθρώπους, σε διάφορες βαθμίδες γνωριμίες, και μας μαθαίνει όχι ποιός είναι, αλλά ποιός δεν είναι φίλος, την αδιαφορία και το κατά πόσο αφαιιρώντας το δικό μας κομμάτι, το κομμάτι του άλλου μένει γυμνό. Μηδενικό δηλαδή!
Σπανίως, όταν έχουμε την τύχη να συναντήσουμε κάποιους άλλους, ελάχιστους ανθρώπους, καταλαβαίνουμε ποιοί και με ποιό τρόπο νοιάζονται να ταίσουν την ψυχή μας, να απαλύνουν τις γωνίες μας, να μας χαιδέψουν και να μας κανακέψουν με τον όμορφο τρόπο τους κι αυτό χωρίς να το ζητήσουμε. Είναι αυτό το συναίσθημα που σε κάνει να ξυπνάς το πρωί και να νιώθεις γεμάτος.
No comments:
Post a Comment