Η σκόνη που κάθεται επάνω στα αντικείμενα, κάποια στιγμή, με ένα swiffer, λίγο ζεστό νερό με σαπούνι κι ένα πανί καθαρισμού φεύγει. Η σκόνη της ψυχής, δεν διακρίνεται και δεν φεύγει ποτέ, όσες συνεδρίες ψυχοθεραπείας κι αν προγραμματίσεις και όσα συνταγογραφημένα xanax κι αν καταπιείς. Όσο κι αν ταξιδέψεις, την ψυχή σου μαζί σου την κουβαλάς!
*να σημειώσω πως δεν έχω πάρει ποτέ xanax και πως είμαι απολύτως αντίθετη με κάθε είδους φάρμακα, ακόμη και με τα απλά αναλγητικά που καθόλου απλά δεν είναι.
Το σημερινό θέμα με αγγίζει αρκετά.
ReplyDeleteΑυτές τις μέρες σκέφτομαι όσα είχα ακούσει και όσα μπορώ να θυμηθώ από τα 3,5 χρόνια ψυχοθεραπείας που έκανα.
Και ατομικές συνεδρίες αλλά και σε ομάδα.
Ευτυχώς δεν έχω πάρει ποτέ xanax ούτε κάποιο άλλο φάρμακο γιατί είμαι και εγώ όσο γίνεται κατά των φαρμάκων.
Δεν ξέρω εάν αυτό που υπάρχει στις ψυχές μας και στο μυαλό μας λέγεται σκόνη ή κάπως αλλιώς.
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η "σκόνη" που λές αρχίζει να κολλάει στις ψυχές μας από την παιδική ηλικία και μάλλον είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε να την καθαρίσουμε.
Η ψυχολόγος μου έλεγε ότι εάν δεν προσπαθήσεις πολύ να νικήσεις
τον θυμό που μπορεί να κουβαλάς από παιδί και αν δεν δουλέψεις αρκετά με τον εαυτό σου δεν θα μπορέσεις ποτέ να "ξεκουράσεις "
την ψυχή σου.
Πάντα κάτι θα σου φταίει,κάτι θα σου λείπει.`
Και αυτό δεν ξέρω ακόμα και σήμερα εάν τελικά μπορεί να γίνει και να υπάρξει επιτυχία 100%.
Τέλος πάντων.Πολλά αυτά που έγραψα και ακόμα πιο πολλά αυτά που μπορούμε να πούμε.
https://www.youtube.com/watch?v=WGdV_niLcVk
Υπάρχουν τρόποι αυτοβελτίωσης, με αργό και σταθερό ρυθμό πιστεύω. Το να είσαι σε μια ψυχοθεραπευτική ομάδα, είναι πολύ καλό. Το να έχεις καλούς φίλους είναι πολύ καλό. Το να κάνεις ψυχοθεραπεία επίσης. Λυτρωτικά όλα.
ReplyDeleteΑλλά το να γνωρίζεις τον εαυτό σου είναι το πιο δύσκολο, να τον αποδεχτείς, να τον αγαπήσεις, να σου μιλήσεις με τρυφερότητα, όλα αυτά μοιάζουν μερικές φορές άγνωστα και δύσκολα σα να πρόκειται να ανέβεις βουνό χωρίς παπούτσια.
Δεν κρύβω στην τσέπη μου καμμία λύση.
Για τον θυμό που γράφεις, το πολέμησα πολύ κι εγώ. Δεν νιώθω να έχω πια μέσα μου πράγματα που να τρώνε την ψυχή μου. Και μου λείπουν πολύ λιγότερα από όσα πχ μπορεί να ένιωθα ότι μου έλειπαν 20 ή 10 χρόνια πριν.
Αλλά σίγουρα έχω κι εγώ τις δύσκολες στιγμές μου.
Νομίζω είναι ανθρώπινο.
Ξέρεις, όταν είμασταν νεότεροι, νομίζαμε κι ότι όλος ο κόσμος μας χρωστούσε κάτι. Μετά καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, αλλά είμασταν μια χαρά και έτσι. Ωριμότητα νομίζω το λένε αυτό.
Ας μη πιάσουμε την κουβέντα για την ευθύνη των επιλογών μας.
Και το κυριότερο, να βάζουμε όρια αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να ξέρουμε πάρα πολύ τί θέλουμε.
Ο ψυχικός μας κόσμος είναι το πιο όμορφο αλλά και το πιο δύσκολο κομμάτι του εαυτού μας.
Όλα αυτά τα έγραψα καθώς άκουγα την ωραία σου μουσική επιλογή
μερσί!!!
https://www.youtube.com/watch?v=aJGNryWfOgI
Deleteκι αυτό από μένα :) για καλό βράδυ
Ευχαριστώ πολύ.Υπέροχη επιλογή!!!
ReplyDeletehttps://www.youtube.com/watch?v=CC8Z-FfKrEQ
https://www.youtube.com/watch?v=fEQENfRoBgw