υ π ο μ ο ν ή

 

 

Έχω ζωγραφισμένο ένα πράσινο κλαδάκι  μέσα στην κούπα μου  /   κι ένα μικρό κοκκινάκι μπουμπουκάκι  /  ονομάζεται υ π ο μ ο ν ή. 

 ❤

Απρόσμενο δώρο από  /  μια γυναίκα σκυφτή  /  αγρότισσα.  Όταν ανοίξει είπε  /  να θυμάμαι  /  είναι γούρι. 

 ❤

Όποτε τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά  /  καθόμουν και χάζευα το λουλούδι  /  σκεφτόμουν  /   υ π ο μ ο ν ή. 

 ❤

Κι όταν σκοτείνιαζε ο ουρανός  /  γέμιζε γκρίζα σύννεφα  /  είχα δίπλα μου το λουλούδι  /  έλεγα  /  υ π ο μ ο ν ή

 ❤

Κι όταν η στενοχώρια έπεφτε βαριά στην καρδιά μου  /  νοέμβρης θα 'ταν  /  μάζεψα την πράσινη ψύχα του και την ολοκόκκινη καρδιά του  /  φύτεψα σε χώμα

❤

Ένας ολόκληρος κήπος με άνθη βελούδινα σαν αστέρια /  τα πρωινά μου ψυθίριζαν  /  υ π ο μ ο ν ή