Πιο φτωχική από ποτέ η αγορά της Θεσσαλονίκης, κι ο γιορτινός στολισμός μια από τα ίδια με της περασμένης χρονιάς. Ωστόσο η βραδινή βόλτα, το κρύο που πάγωνε το πρόσωπο, το μάλλινο κασκόλ, τα παγωμένα δάχτυλα, έδιναν μια άλλη αίσθηση στη στιγμή. Πεθαίνω επίσης για τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων που έχουν πάντα στην πόλη την τιμητική τους, αυτό το διάστημα λίγο παραπάνω. Λαχτάρισα τάρτα με κεράσια και φράουλες (εκτός εποχής), αλλά και κουραμπιέδες και μελομακάρονα (για να είμαι στο πνεύμα των ημερών). Τσουρέκια με επικάλυψη σοκολάτας λευκής και μαύρης και τα αγαπημένα μου ισλί που είναι σαν τριγωνικά μελομακάρονα με γέμιση από καρύδι στο εσωτερικό τους. Ας κρατάμε τα καλά νέα βαθιά στην αγκαλιά μας για να πορευόμαστε κι ας μην είμαστε τελειομανείς, η ζωή είναι φρικτά και απόλυτα κυνική.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Sunday, December 10, 2023
τα πιο γλυκά
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
αν μπορούσα
Έτσι κι αλλιώς από τη στιγμή που γεννιόμαστε, ο χρόνος μετράει ανάποδα. Τα πράγματα απλώς συμβαίνουν και γίνονται καπνός. Ένα Σαββατοκύ...
No comments:
Post a Comment