Να αρχίσεις από το ''τί ωραίος ο καιρός σήμερα''
κι έπειτα ''ας βάλουμε ανάμεσα μας ένα τραπεζάκι''
με δυό καφέδες
ο ένας ζεστός
κι ο άλλος με καλαμάκι
και κρέμα πλούσια
οι συναντήσεις μέσω διαδυκτίου, μοιάζουν με τις συναντήσεις των ανθρώπων μέσα στα ασανσέρ μεγάλων εταιρειών. Οι εκατό βρίσκονται με το κεφάλι κάτω έως ότου φτάσουν στον όροφο που επιλέγουν, ένας θα σε κοιτάξει, κανένας δεν θα χαμογελάσει.
Δεν θα υπάρξει δεύτερη φορά,
δεν θα υπάρξει τριβή,
κανείς δεν διατίθεται να μάθει κάτι περισσότερο για σένα
κι αν τύχει να βρεθείτε
για πέντε γουλιές καφέ
και δυό κουβέντες,
σύντομα σαν δυό πουλιά,
άσπρα πουλιά,
θα πετάξουν μακριά.
Κάπως έτσι γίνονται τα πράγματα
σαν να μην γίνονται
'
Δεν είναι πάντα εύκολες οι λέξεις, με τους ανθρώπους που επικοινωνούμε. Ο κόσμος που σχετιζόμαστε είναι διαφορετικός απ’ τον καθένα μας. Και εννοώ, πως ο καθένας ζει στο δικό του μικρόκοσμο. Κάποιες επικοινωνίες είναι χωρίς ουσία, αναγκαστικές, ίσα να καλύψουμε δικά μας κενά. Και σίγουρα δεν είναι η ποσότητα των ανθρώπων που είναι δίπλα μας, αλλά η ποιότητα. Νομίζω, είναι ρευστή έννοια ο όρος της συνάντησης μέσω διαδικτύου.
ReplyDeleteΚαλό ξημέρωμα Στέλλα!
Ωστόσο κάποιοι ''τακιμιάζουν'' από την πρώτη ματιά. Ναι ο καθένας μας έχει τον δικό του κόσμο αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που έλκονται ο ένας από τον άλλον.
DeleteΜεγάλο μυστήριο το πώς!
καλησπέρα Αννίκα μου