Παρόλο που μπροστά μου βλέπω την Άνοιξη, στο όνειρο μου ήταν χειμώνας. Χριστούγεννα. Βρέθηκα στο σπίτι φίλου μου, άγνωστος ωστόσο υποθέτω ποιός στην πραγματικότητα είναι. Είχε φέρει καφέδες να πιούμε. Μου έλεγε τα δικά του αλλά δεν τον άκουγα. Ήθελα να του ζητήσω, να σου τηλεφωνήσει από το δικό του τηλέφωνο. Δεν ήθελα να τον βάλω σε σκέψεις ούτε να τον στεναχωρήσω, όμως καιγόμουν, έλιωνα να μάθω αν θα σήκωνες εσύ το τηλέφωνο, αν θα άκουγα την φωνή σου να φωνάζει ''ορίστε'' ''παρακαλώ'' ''ποιός''.
Μερικές φορές μου δίνεις την αίσθηση ότι διαβάζω το μεγαλύτερο εαυτό μου. Αρκετές φορές, μου έχει τύχει να έχω σκεφτεί ή γράψει κάτι και να έχω δει ανάρτησή σου και να λέω "δεν είναι δυνατόν" οπότε αυτομάτως να μην γράφω/αναρτώ τίποτα γιατί δε θέλω να φανεί πώς έχω επηρεαστεί από εσένα (που δεν έχει συμβεί γιατί σε διαβάζω εκ των υστέρων). Όσο για τα Χριστούγεννα, ήθελα να κάνω ανάρτηση με το δέντρο μου που δεν το έχω ξεστολίσει ακόμη... κι όμως, ναι! ΄Το ξέρω πως δεν ήμουν εγώ ο φίλος, αλλά θα μπορούσε κάλιστα να ήμουν εγώ η φίλη και να ήσουν στο σπίτι μου όπου ακόμη είναι Χριστούγεννα.
ReplyDeleteΦιλί καναρινένιο για καληνύχτα!
Θα μπορούσαμε ναι! Αν και θα ένιωθα άσχημα να σε χρησιμοποιήσω κατά αυτόν τρόπο, όπως ακριβώς ένιωθα άσχημα να χρησιμοποιήσω τον φίλο μου στο όνειρο μου.
DeleteΑπό την άλλη, όσο βαθιά χαραγμένα κι αν είναι μέσα μας κάποια πράγματα, δεν ξέρω αν τελικά θα άξιζε τον κόπο, να δημιουργήσουμε όλη αυτή την αναταραχή (συναισθημάτων), για να μάθω αν ένας άνθρωπος ο οποίος έκανε τις επιλογές του ζει ή πέθανε.
Αυτά τα λέει η λογική και η πραγματικότητα, τα όνειρα και το υποσυνείδητο λένε άλλα.
Αυτό που θέλουμε είναι νοιάξιμο και αγάπη σωστά;
Καλημέρα καναρινένια μου