φεγγάρι το ξημέρωμα

 

 

 Κρεμόταν το φεγγάρι από ένα σύννεφο,  κυλούσε απαλά ανάμεσα από τις γρύλιες,  το παράθυρο κλειστό,  το δωμάτιο μύριζε ύπνο,  οι δείκτες του μικρού ασημένιου ρολογιού στις 5,20,  το γκρανγκ γκρουνγκ του αποριμματοφόρου έσπαγε την ελαφράδα από ένα ακόμη ξημέρωμα, το βιβλίο αφημένο από βραδύς στο κομοδίνο,  ο σελιδοδείκτης στη σελίδα 25,  όλες κι όλες 64,  πρόλογοι,  επίλογοι κι ευχαριστίες τις έκαναν 87.

Χθεσινό απόκτημα από αγαπημένο βιβλιοπωλείο με καλή εξυπηρέτηση.  Αγαπάμε πάντα κάτι όταν μας βολεύει και μας εξυπηρετεί;  Για χρόνια πηγαίναμε σε ένα πολύ ωραίο bar στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.  Άνθρωποι του καφέ πιότερο παρά του ποτού, της μέρας παρά της νύχτας,  πηγαίναμε πρωινά και μιλούσαμε με τις ώρες.  Είχαμε κάνει γνωριμία με την σερβιτόρα,  την αποκαλούσαμε με το όνομα της,  είμαι σίγουρη πως για αυτήν είμασταν ''το ζευγάρι / δύο καφέδες φίλτρου με γάλα''.  Είχαμε μια περιποίηση από μέρους της,  γεμάτες πορσελάνινες κανάτες με γαλλικό καφέ,  νόστιμα μπισκότα με κομματάκια πορτοκαλιού και επικάλυψη σοκολάτας.  Είμασταν όλοι χαρούμενοι κι ευγενικοί,  η εξυπηρέτηση ήταν άψογη,  ο καφές,  ο πιο γευστικός που θα μπορούσαμε να βρούμε στην πόλη.  Κι έρχεται μια μέρα,  που η Ν. κάνει το λάθος και μας φέρνει ληγμένο γάλα.  Μπλιαχχχ..  Εννοείται ότι της το είπαμε,  εννοείται ότι μας έφερε άλλο γάλα κι άλλες κανάτες με καφέ,  εννοείται ότι μας ζήτησε χίλιες φορές συγνώμη,  όμως εκείνη η μέρα ήταν και η τελευταία μας που βρεθήκαμε σε εκείνο το μαγαζί.  Όλη η αγάπη εξαφανίστηκε με μιας σαν το σαπούνι κάτω από το νερό.  Πόσο ανοχή έχουμε;  Πόσο εύκολα συγχωρούμε;  Πόσες αδικίες κουβαλάνε οι νύχτες μας και πόσες συγνώμες τρυπώνουν ζορισμένες στα πρωινά μας όνειρα;  Πόσο καλοί άνθρωποι είμαστε;  Και τί περιμένει ο καθένας μας από τον άλλον;  Τί προσδοκούμε από ένα βιβλίο;  Ίσως αυτό που θα μας κάνει να ταυτιστούμε και να νιώσουμε μοναδικοί,  αυτό που θα μας κάνει να σκεφτούμε πως αυτός ο συγγραφέας,  ξόδεψε την φαντασία του,  τα χαρτιά του και τα μολύβια του μόνο για την πάρτι μας.  Για να θυμηθούμε,  να νοσταλγήσουμε,  να δακρύσουμε και να γελάσουμε μαζί.  Για να ξυπνήσουν ίσως και να ξεσηκωθούν συναισθήματα,  από καιρό κοιμισμένα.