''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Saturday, April 27, 2024
για μία βιτρίνα
Η μάνα λέει πως ''δεν σ'αφήνει να πας μπροστά, πως πάντα εκεί που νιώθεις την πληρότητα, κάτι θα έρθει και θα κόψει την ροή στη μέση''.
Εγώ αναρωτιέμαι ποιός οφείλει να πληρώσει όταν το ράγισμα μεγαλώνει και γίνεται επικίνδυνο;
Και τι είναι η πληρότητα; Έχεις ένα δοχείο και το βάζεις κάτω από την πηγή (δε θα εξετάσουμε εδώ το υλικό/σχήμα/κτλ... του δοχείου σου, ούτε την πηγή). Το δοχείο θα αρχίσει να γεμίζει από το υλικό που δέχεται ώσπου κάποια στιγμή θα γεμίσει εντελώς, δηλαδή το δοχείο θα είναι πλήρης. Στη συνέχεια, το δοχείο θα υπερχειλίσει γιατί θα εξακολουθεί να δέχεται το υλικό. Θα χρειαστείς ένα δεύτερο δοχείο. Μέχρι το δοχείο να γεμίσει, η στάθμη του υλικού θα βρίσκεται κάθε φορά σε διαφορετικά σημεία. Το ότι εσύ αντιλαμβάνεσαι την στάθμη είναι γιατί εξετάζεις το δοχείο σου.
Όταν το δοχείο σου είναι άδειο από το "υλικό" αυτό δε σημαίνει ότι το δοχείο σου δεν είναι γεμάτο από κάτι άλλο, στην περίπτωσή μας λέγεται αέρας. Είτε με το υλικό είτε χωρίς αυτό, είσαι πάντοτε πλήρης. Ναι, το κάθε υλικό δε μας δίνει την ίδια χαρά/ικανοποίηση. Οπότε αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να μας απασχολεί. Αν θα επιτρέψουμε να γεμίσει το δοχείο μας και με τι υλικό.
Οι άνθρωποι αδημονούμε να γεμίσει το δοχείο μας από το εκάστοτε υλικό πιστεύοντας πως έτσι θα νιώσουμε την πληρότητα ξεχνώντας πως όταν το δοχείο μας γεμίσει θα χρειαστούμε ένα άλλο δοχείο να χωρέσει το πλεόνασμα. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή γιατί έπειτα τίθεται το θέμα του χώρου των δοχείων...
Εάν ακολούθησες το συλλογισμό μου έως το τέλος, σου έχω δώσει την απάντησή μου στο "ποίος πληρώνει".
Και τι είναι η πληρότητα; Έχεις ένα δοχείο και το βάζεις κάτω από την πηγή (δε θα εξετάσουμε εδώ το υλικό/σχήμα/κτλ... του δοχείου σου, ούτε την πηγή). Το δοχείο θα αρχίσει να γεμίζει από το υλικό που δέχεται ώσπου κάποια στιγμή θα γεμίσει εντελώς, δηλαδή το δοχείο θα είναι πλήρης. Στη συνέχεια, το δοχείο θα υπερχειλίσει γιατί θα εξακολουθεί να δέχεται το υλικό. Θα χρειαστείς ένα δεύτερο δοχείο. Μέχρι το δοχείο να γεμίσει, η στάθμη του υλικού θα βρίσκεται κάθε φορά σε διαφορετικά σημεία. Το ότι εσύ αντιλαμβάνεσαι την στάθμη είναι γιατί εξετάζεις το δοχείο σου.
ReplyDeleteΌταν το δοχείο σου είναι άδειο από το "υλικό" αυτό δε σημαίνει ότι το δοχείο σου δεν είναι γεμάτο από κάτι άλλο, στην περίπτωσή μας λέγεται αέρας. Είτε με το υλικό είτε χωρίς αυτό, είσαι πάντοτε πλήρης. Ναι, το κάθε υλικό δε μας δίνει την ίδια χαρά/ικανοποίηση. Οπότε αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να μας απασχολεί. Αν θα επιτρέψουμε να γεμίσει το δοχείο μας και με τι υλικό.
Οι άνθρωποι αδημονούμε να γεμίσει το δοχείο μας από το εκάστοτε υλικό πιστεύοντας πως έτσι θα νιώσουμε την πληρότητα ξεχνώντας πως όταν το δοχείο μας γεμίσει θα χρειαστούμε ένα άλλο δοχείο να χωρέσει το πλεόνασμα. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή γιατί έπειτα τίθεται το θέμα του χώρου των δοχείων...
Εάν ακολούθησες το συλλογισμό μου έως το τέλος, σου έχω δώσει την απάντησή μου στο "ποίος πληρώνει".
Υ.Γ. Καλά το λέει η μάνα! Την καλησπερένια μου!
Τα είπες όλα τόσο ωραία, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο
DeleteΚαληνύχτα καναρινένια :)