Παρακαλούσα την Λ. να μ' αφήσει να πλέξω ένα ζακετάκι για την άλλη, την δικιά της Λ. Απαραιτήτως Ροζ. Της εξηγούσα πως είναι κάτι που θέλω να κάνω για τον εαυτό μου, θα μου έκανε καλό. Η Λ. με κοιτούσε προσπαθώντας να καταλάβει, λες και της ζητούσα να κατεβάσουμε αγγέλους από τον ουρανό, στο τέλος δέχτηκε. Αυτά πρέπει να γινόταν αργά το βράδυ. Προς το πρωί βρέθηκα σε ένα γραφείο όπου καθόταν ένα πολύ δικό μου κι αγαπημένο πρόσωπο, και δίπλα δυό πολύ διάσημοι ηθοποιοί, το πιο διάσημο ζευγάρι αποθανόντων στην Ελλάδα, οι οποίοι με καλοδέχτηκαν με χαμόγελο. - Σίγουρα δεν περίμενες να μας δεις εδώ μου είπαν και σηκώθηκαν ένας ένας για να τους φιλήσω.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, August 16, 2024
της νύχτας
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
δυό πλευρές
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας ...
No comments:
Post a Comment