Σιγά σιγά μαθαίνεις, πως οι άνθρωποι με τους οποίους δεν μπόρεσες να νιώσεις αυτό το ''αβίαστα αφήνομαι'' είναι άνθρωποι με χαμηλή νοημοσύνη, ξέρεις.. άνθρωποι που έχουν νοοτροπία λαική, χωριού, που σε γυρνούν πίσω σε μια εποχή θα έλεγα του 1960.. χωρίς να θέλω να προσβάλω τους ανθρώπους του χωριού γιατί κάποιοι από αυτούς είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι και πολύ πιο μπροστά από εμένα κι από εσένα. Λέω για αυτούς που οι συμπεριφορές τους είναι ακατέργαστες και αδούλευτες.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, December 27, 2024
στο σύνολο
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
λευκό λουλούδι
Δεν μ' ενδιέφερε ποτέ να γράψω κάτι που να γίνει κατανοητό από τους άλλους, ίσα ίσα τα μπερδεμένα και τα ακατανόητα έδιωχναν το κοκκί...

No comments:
Post a Comment