Οι νύχτες σήμαιναν πάντα τέλος και είχαν ένα άρωμα από προσδοκίες ανικανοποίητες. Μπορούσες να παίξεις μπάλα μ' αυτές, να λύσεις σταυρόλεξα, να ακούσεις μουσική, να βγεις στο μπαλκόνι για ένα τελευταίο τσιγάρο αποζητώντας την λύτρωση της ηρεμίας, ωστόσο οι ανησυχίες της ημέρας ήταν εκεί, μούδιαζαν εθιστικά το σώμα από την κορφή των μαλλιών ως τα κάτω νύχια, ανέβαζαν τους παλμούς της καρδιάς, πίεζαν το αίμα στις φλέβες. Πολλές φορές μέσα στη νύχτα θα ήθελες να ουρλιάξεις για να νιώσεις ακόμη πιο ζωντανός μα η φωνή σου πηκτή, θα χώριζε το δωμάτιο στα δύο κι εσύ μετά; σε ποιό θα κατοικούσες;
No comments:
Post a Comment