Μικρά σημειώματα ξεπρόβαλλαν από τα πουκάμισα των αμούστακων αγοριών, τα διάβαζαν κρυφά και καμάρωναν, τα κορίτσια βούιζαν δίπλα τους σαν τις μέλισσες, τα αγόρια με τα στήθη τα άτριχα, λαχταρούσαν αυτό το βουητό, σαν έναν κόσμο που ακόμη δεν καταλάβαιναν. Ο ήλιος χαμογελούσε στα πρόσωπα τους, κυλούσε πάνω στα χέρια τους, τρύπωνε μέσα στα φορέματα και τα παντελόνια τους, φωτίζοντας την ίδια την επιθυμία της ζωής να ξυπνήσει. Χάνονταν μέσα στην αθωότητα τους, φωνάζοντας οι μεν στους δε λέξεις αληθινές, με σφοδρή επιθυμία, να παίξουν το πιο ωραίο, αιώνιο παιχνίδι της φύσης.
