Είδα το μίσος να φαρδαίνει και να απλώνεται, να παίρνει χρώμα κίτρινο, να γίνεται αγριόχορτα, να τυλίγει σαν παράσιτο όλο το χωριό. Είδα να στερεύουν τα πηγάδια, να αφυδατώνονται οι κήποι, να παθαίνουν αλαλία τα πουλιά. Να εγκλωβίζονται όλα σε ένα άσχημο κύκλο, τα φαγητά να γίνονται πικρά και οι κουβέντες αηδιαστικές. Θέριευε τόσο μέρα με τη μέρα, έδειχνε μη αναστρέψιμο, ξεκινώντας μια καταστροφή, από το συκώτι του ενός ανθρώπου μέχρι τη χολή του άλλου κι εγώ κουρασμένη από την πίκρα, φύτεψα τόσα πολλά ζαχαροκάλαμα, για να βουτάω μπουκίτσες από ψωμί στο νερό και στη ζάχαρη, να γλυκαθεί το τέρας.
No comments:
Post a Comment