Δεν ήθελα να ξεχωρίζω, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους, που το μόνο κοινό που είχαν ήταν ότι στα πόδια τους φορούσαν παπούτσια, στο σώμα τους ρούχα και στο στόμα τους γεύονταν καφέ, ήθελα να είμαι -εγώ-, η πιο αμίλητη, η πιο αργή κι αν ήθελαν ακόμη και η πιο κουτή από όλους. Όμως -εγώ- ! Οι ρόλοι και τα παιχνίδια εξουσίας με εξαγρίωναν και με εξουθένωναν συγχρόνως, όμως όταν έπεφτα για ύπνο τις νύχτες, ήμουν ένα μικρό ευχαριστημένο, μοναχικό σκυλί, που κουνούσε πέρα δώθε μια φουντωτή ουρά και κυνηγούσε πεταλούδες στη φύση.
No comments:
Post a Comment