τα δικά μου

 

Εμένα πάλι,  ούτε νύχτες,  ούτε ποτά και μουσικές,  δώσε μου κήπους,  πρασινάδες και λουλούδια κι έναν άνθρωπο δίπλα μου να έχω να καλοκουβεντιάζω κι άσε με ώρες.  Έναν ήλιο από ψηλά,  μια θάλασσα να τη σκέφτομαι κάπου μακριά,  να νιώθω πως όλα είναι στη θέση τους για ένα συγκεκριμένο λόγο και πως τίποτα δεν είναι λάθος ή τυχαίο.  Ένα φλυτζάνι καφέ κι ένα hobby να απασχολώ τα χέρια μου τις ώρες που αγριεύω με τον εαυτό μου.  Κι ένα πιάτο φαί μέσα στη μέρα,  λίγο ψωμί και λίγο τυρί.  Με αυτά είμαι πλήρης και ευτυχισμένη.

θ ε σ π έ σ ι ο

 

Υπάρχει μια πάρα πολύ όμορφη λέξη στην ελληνική γλώσσα,  του είπα.

Ποιά;  με ρώτησε 

Θ ε σ π έ σ ι ο!!!

Υποπτεύομαι πως το πρώτο συνθετικό έχει να κάνει με το θεό,  είπα,  εκείνος έδωσε μια δικιά του απάντηση που δεν θα αναφέρω εδώ,  έτσι κι αλλιώς ήταν άστοχη.

Βαλθήκαμε να ψάχνουμε την ετυμολογία αυτής της λέξης,  άνοιξα 2 η ώρα τη νύχτα ξανά το κινητό,  γκούκλαρα..

Αντιγράφω από τον Μπαμπινιώτη γιατί θεωρώ πως ήταν πιο αναλυτικός: 

 ΕΤΥΜ. αρχαία λ., αρχικώς «θεόπνευστος – προφητικός», < *θέσ-σπε-τος < θεός (από αρχαϊκό θέμα *θεσ-, πβ. θέσφατο) + θέμα τού ρήματος ἐννέπω «αναγγέλλω, διηγούμαι» (Όμηρ. «Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον» ). Ήδη από την Αρχαιότητα το επίθετο θεσπέσιος έφτασε να σημαίνει «εξαιρετικός, θαυμάσιος (υπερφυσικά θαυμαστός)».

εσωτερική ισορροπία

 

Σε νεαρότερη ηλικία,  είχα βγάλει το συμπέρασμα,  πως η εργασία κάνει έναν άνθρωπο να έχει ωριμότητα,  λογική,  ηρεμία,  πως αν όλα πάνε καλά στον εργασιακό τομέα,  σαν να πρόκειται για το πρώτο πλακίδιο του ντόμινο που ενεργοποιεί σπρώχνοντας και όλα τα υπόλοιπα απαιτούμενα για την εσωτερική ισορροπία.

Λάθος μου,  μεγάλο λάθος!!!

η σιωπή

 

Η σιωπή κάνει τόσο κρότο,  που ξεπερνά και τη μεγαλύτερη φασαρία!!!

με ένα καφεδάκι

 

Εννοείται πως με ενδιαφέρουν όλες οι απόψεις,  όλων των ανθρώπων που θα τύχει να βρεθούν κοντά μου,  όπως το να πιούμε πχ ένα καφέ.  Δεν ξέρω όμως το γιατί παθαίνω ένα είδος αλλεργίας με κουβέντες που ναι μεν δεν αμφισβητώ πως είναι καλοπροαίρετες αλλά δεν δείχνουν να συμμερίζονται μια δική μου κατάσταση απεναντίας είναι καθοδηγητικές.  Νομίζω πως με γνώμονα το -σωστό- λειτουργούμε όλοι,  άρα το δικό μου -σωστό-  το έχω πράξει ήδη και δεν περιμένω στα εξηνταένα μου χρόνια να μου το διδάξει κάποιος που στην τελική κρίνει με τα δικά του δεδομένα και όχι με τα δικά μου τα οποία και δεν γνωρίζει σε βάθος όπως εγώ.  Για να αποτελειώσω το σκεπτικό μου,  έχω ανάγκη από το να μοιραστώ κάτι που ας πούμε μπορεί χρόνια να με πληγώνει,  αλλά καμμία ανάγκη να ακούσω το -σωστό-  ενός φίλου.  Είτε είναι κοντά στο δικό μου -σωστό- είτε όχι.  Προτιμώ κάτι πιο τρυφερό σαν πρώτη αντιμετώπιση,  κάτι του τύπου -εγώ είμαι δίπλα σου ότι κι αν κάνεις,  όπως κι αν είσαι-  να μου το δείξει κάποιος με ισχυρό τρόπο αυτό και μετά του δίνω κάθε δικαίωμα να πει ότι θέλει που αφορά την δική του προσωπικότητα,  γραμμή ζωής κλπ.  Άκουσε με προσεκτικά όταν σου μιλάω κι εγώ θα ακούσω ακόμη πιο προσεκτικά ότι έχεις να μου πεις. 

ταλαίπωρες σκέψεις

 

"μόνο αυτό που πέρασε ή άλλαξε ή εξαφανίστηκε μας αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο." 

Cesare Pavese

 

Για να δούμε το πραγματικό πρόσωπο ενός ανθρώπου ή μιας κατάστασης νομίζω πως πρέπει:

Να μην υπάρχουν συναισθήματα

Να μπορούμε να κοιτάμε από απόσταση

Να συμπεριφερόμαστε με απόλυτη ειλικρίνεια και αγάπη στον εαυτό μας

Αναρωτιέμαι  όμως,  αν σε δεδομένη στιγμή ευτυχίας,  τη στιγμή δηλαδή που απολαμβάνουμε ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση θα θέλαμε να δούμε τί κρύβεται από πίσω;  Να μάθουμε τί πραγματικά σκέφτεται ο άλλος ή πού θα μας οδηγήσει κάποια κίνηση;

Μπερδεμένα τα εσώψυχα μου σήμερα,  με κεφάλι βαρύ και μια υπόταση που με ταλαιπωρεί.

ούτε βήμα

 

Κάναμε χιλιόμετρα για ανθρώπους που δεν έκαναν ούτε βήμα για μας...!!!

 Τ. Λειβαδίτης