το μονογραμμα ..(του Ελυτη)φυσικα

Ετσι μιλω για σενα και για μενα

Επειδη σ αγαπω και στην αγαπη ξερω
Να μπαινω σαν Πανσεληνος
Απο παντου,για το μικρο το ποδι σου μες στ αχανη
σεντονια
Να μαδαω γιασεμια-κι εχω τη δυναμη
Αποκοιμισμενη,να φυσω να σε πηγαινω
Μεσ απο φεγγερα περασματα και κρυφες της θαλασσας
στοες
Υπνωτισμενα δεντρα με αραχνες που ασημιζουνε

Ακουστα σ εχουν τα κυματα
Πως χαιδευεις,πως φιλας
Πως λες ψιθυριστα το 'τι' και το 'ε'
Τριγυρω στο λαιμο στον ορμο
Παντα εμεις το φως κι η σκια

Παντα εσυ τ αστερακι και παντα εγω το σκοτεινο
πλεουμενο
Παντα εσυ το λιμανι κι εγω το φαναρι το δεξια
Το βρεμενο μουραγιο και η λαμψη επανω στα κουπια
Ψηλα στο σπιτι με τις κληματιδες
Τα δετα τριανταφυλλα,το νερο που κρυωνει
Παντα εσυ το πετρινο αγαλμα και παντα εγω η σκια
που μεγαλωνει
Το γερτο [αντζουρι εσυ,ο αεραςπου το ανοιγει εγω
Επειδη σ αγαπω και σ αγαπω
Παντα εσυ το νομισμα κι εγω η λατρεια που το
εξαργυρωνει:

Τοσο η νυχτα,τοσο η βοη στον ανεμο
Τοσο η σταλα στον αερα,τοσο η σιγαλια
Τριγυρω η θαλασσα η δεσποτικη
Καμαρα τ ουρανου με τ αστρα
Τοσο η ελαχιστη σου αναπνοη

Που πια δεν εχω τιποτε αλλο
Μες στους τεσσερις τιχους,το ταβανι,το πατωμα
Να φωναζω απο σενα και να με χτυπα η φωνη μου
Να μυριζω απο σενα και ν αγριευουν οι ανθρωποι
Επειδη το αδοκιμαστο και το απ αλλου φερμενο
Δεν τ αντεχουν οι ανθρωποι κι ειναι νωρις, μ ακους
Ειναι νωρις ακομη μες στον κοσμο αυτον αγαπη μου

Να μιλω για σενα και για μενα.