Thursday, October 12, 2006

τα χρυσαφια σανδαλια μου



..θα μπορουσα ποτε..

..σε καποια αλλη ζωη πριν..

..στη τωρινη..

αλλα και στις επομενες ζωες μου..

..θα μπορουσα ποτε

να μην εχω ενα τρυφερο..ερωτικο..

γυναικειο δερμα..

..δυο ζεστα χερια..

ν αγκαλιαζουν οποιον το ζητα..

δυο λεπτους γυναικειους αστραγαλους..

να δενω τα χρυσαφια σανδαλια μου..

ανετη ερωτικη λεκανη..

να φιλοξενησω δυο υπεροχα εμβρυα,

..σε ισαριθμες εγκυμοσυνες..

κι ενα αστειρευτο συναισθημα..

ν αγαπησω,να ποθησω,να δοθω..

να δημιουργησω

..θα μπορουσα ποτε..να μην γεννηθω..

......γυναικα.....???

(με αφορμη το σχολιο

της αλκυωνης...και προς αποφυγην παρεξηγησεων)

6 comments:

  1. καλημέρα...

    πολύ όμορφο...

    είτε ως διευκρύνηση είτε ως στίγμα...

    ReplyDelete
  2. ..γιωργο επρεπε να κανω τη διευκρινηση,διορθωσα και το παραπλανητικο προφιλ..
    ..πυθια κι εγω χαιρομαι πολυ..να τα λεμε..

    ReplyDelete
  3. Μα πώς θα δεχόταν διαφορετικά το φεγγάρι να το πάρεις αγκαλιά;
    Καλησπέρα

    ReplyDelete
  4. ..μαρκο..ετσι ειναι πραγματικα..

    ReplyDelete
  5. :) καλό...
    πολύ καλό
    είδες που ένα λάθος έγινε η αιτία να γράψεις κάτι πραγματικά υπέροχο και να χω κι εγώ ένα όμορφο δωράκι;;;;
    Σ ευχαριστώ συμπατρι-ΩΤΑΚΙ μου (έτσι 8α σε λέω από δω και πέρα )
    Καλό σου βράδυ κι ένα ζεστό χαμόγελο

    ReplyDelete
  6. ..εγω σ ευχαριστω που ησουν η αιτια για την μικρη μου εμπνευση..φιλια πατριωτακι..καληνυχτα!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...