..εεε..λοιπον η ζηλεια σου ειναι πλεον παραλογη....δε προκειται να ξαναεξηγησω τιποτα..
και δε θα δωσω λογαριασμο σε κανεναν..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
παραμονή
Την ζωή την ακολουθούμε, δεν μας ακολουθεί! Πιστεύω όμως βαθιά, πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας, θα πραγματοποιηθεί....
Έτσι σε θέλω.
ReplyDeleteΜάλλον έχουμε κοινά βιώματα.
Δεν αξίζει σου λέω, αρρωστημένα πράγματα.
Στείλ'τον.
οι εξηγήσεις δεν πρέπει να δίνονται...
ReplyDeleteοι φίλοι δεν τις χρειάζονται και όλοι οι άλλοι δεν θα τις πιστέψουν έτσι κι αλλιώς...
μέρα καλή, αγκαλιά με το φεγγάρι:)
Κι όλα αυτά μετά το ταξιδάκι. Τι να υποθέσω ε;
ReplyDeleteΝα πάρει "...το δρόμο που του πρέπει τον αγύριστο"
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα!!!
Μόνο εμένα μου αρέσει η ζήλια...;
ReplyDelete@..argyrenia..μα πραγματικα αρρωστημενο..!!
ReplyDelete@..mario..καλημερα..καλησπερα..εξηγησεις μονο οταν αξιζει..και καταλαβαινει..
ReplyDelete@..αλεπου..τιποτα να μην υποθεσεις..καμμια σχεση με το ταξιδι,το οποιο ηταν οικογενειακο και για επαγγελματικους λογους..καλο απογευμα..
ReplyDelete@..φυρδην-μιγδην..δε θελω να παρει δρομο..να βαλει μυαλο θελω..!!
ReplyDelete@..παιδισκη..εμ κι εμενα μου αρεσε..ετσι πιστευα τουλαχιστον..αλλα ζηλεια απο το τιποτα??απαπα πολυ δυσκολα..!!
ReplyDeleteΓνωστά, αρρωστημένα και ενοχλητικά πράγματα που συμβαίνουν δυστυχώς συχνά...(τουλάχιστον σε μας τις κουκλάρες).. Ένα μόνο μπορώ να σκεφτώ, χειρότερο από αυτό: να ζηλεύουμε εμείς τον άλλον (αυτό κι αν δεν αντέχεται με τίποτα)
ReplyDeleteδύσκολη κατάσταση... η ζήλεια!
ReplyDeleteθέλει πολύ συζήτηση και προσπάθεια,
δεν αλλάζει κάποιος εύκολα όταν το έχει μέσα του, πολλές φορές καταστρέφει τις σχέσεις και καμιά φορά πρέπει να μην είμαστε πολλοί ειλικρινείς με τέτοια άτομα γιατί τους δίνεις "τροφή"!
καλησπέρα σου
'Ακου το Μελωμένο. Δεν αλλάζει εύκολα ο άνθρωπος. ΄Οσο και να προπάθεί θα το βγάζει το κεντρί, σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς καοιον ουσιωδη λόγο και τότε ισως ειναι πολύ αργά για να δορθωθούν καταστάσεις.
ReplyDelete(Σήμερα δε με αναγνωριζω σκληρόκαρδη έγινα. Η αλλαγή του καιρού ίσως ευθύνεται...)
Πφφφ ασχημο πράγμα η ζήλεια....άσχημο...αντε να του βάλεις μυαλό:)
ReplyDelete@..bebelac..α ζηλευω τον αλλον??δε μπορω να πω πως δε συμβαινει,ψεμματα θα ελεγα..αλλα παλι δε κανω τη ζωη του αλλου κολαση,ειδικα οταν ολα δειχνουν πως ειναι διπλα μου..!!
ReplyDelete"κουκλαρα"θα σε λυπησω..δεν ειμαι..
φιλια..!!
@..melomene..μαλλον η ειλικρινεια μου φταιει,αλλα αυτο ειναι κουσουρι πλεον δε διορθωνεται..
ReplyDelete@..φυρδην-μιγδην..τελικα εκει που λες ..να τωρα το γλυτωσαμε το κεντρι..νασου σε ανυποπτο χρονο..κανουμε την τριχα τριχια..και..
ReplyDelete@..julia..δικιο εχεις..
ReplyDeleteΤώρα μεταξύ μας, και αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία, για την κυρία της φωτογραφίας θα ζήλευα ;)
ReplyDeleteΚαλησπέρα
@..μαρκο..τωρα εγω μιλαω σοβαρα κι εσυ με παιζεις..!!
ReplyDeleteΛογικό δεν είναι;
ReplyDeleteΠώς ζητάς λογική από τη ζήλεια; ε;
@..μαρκο..παντου υπαρχει λογικη..δε μπορει..!!
ReplyDeleteΜα αν είναι κανείς λογικός ούτε ερωτεύεται, ούτε ζηλεύει...
ReplyDeleteΟρθολογισμός και συναισθήματα είναι ασύμπτωτες έννοιες...
@..μαρκο..ναι αλλα θα πρεπει να σεβεσαι και την προσωπικοτητα του αλλου,τα θελω του,τις αδυναμιες του εστω..ο ερωτας δε μπορει να ειναι τοσο απολυτα εγωιστης..αμαν πια..!!
ReplyDeleteΟ έρωτας καλή μου είναι εξ ορισμου εγωιστής και ζηλιάρης και κτητικός.
ReplyDeleteΌσο πιο θυελλώδης τόσο πιο κτητικός, τόσο πιο μεγάλη και η ζήλεια.
Αντιγράφω από τη bebelac :
Όταν ο έρωτας είναι ήσυχος, εύκολος, χωρίς κινδύνους, νόμιμος, είναι άραγε έρωτας;
Γκυ Ντε Μωπασάν..
Δεν ξέρω...μπορεί και να πάω να δικαιολογήσω τον εαυτό μέσω αυτού του post αλλά επειδή τυχαίνει να ειμαι και εγω ζηλιάρα...δεν νομίζω ότι υπάρχει παράλογη ζήλια στον ερωτά...Σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση είναι παράλογη και δηλώνει έναν ρηχό άνθρωπο αλλά στον ερωτά γλυκεία μου διαφωνώ...επειδή νομίζω ότι καταλήγει να είναι συνώνυμο του...!:)Κατά την δική νου άποψη πάντα έτσι..;)
ReplyDeleteΦιλακια :)
Νομίζω πως ήδη μας εξήγησες...
ReplyDelete@..marko..καποτε τα ελεγα κι εγω αυτα..τς τς τς..
ReplyDelete@..anatolh..ετσι πιστευα κι εγω καποτε κι ακομη ισως αλλα οχι σε τετοιο βαθμο..διοτι αν παντου βλεπεις φαντασματα..
ReplyDelete@..leon..ακριβως αγαπητε..!!
ReplyDeleteNομίζω πως ήδη μας εξήγησες.
ReplyDeleteΚαλησπέρα.
και φάνηκε έτσι η "δυσκολία" που έχω στο να αφήνω σχόλια...
ReplyDeleteελπίζω πως όχι και αυτή της επικοινωνίας :))
@..leon..ολοι το ιδιο..καλο βραδυ..
ReplyDeleteΟ καθένας όπως αντέχει... και όπως του αρέσει. Στην αρχή είναι γλυκό και αστείο, μετά όμως καταντάει βασανιστικό. Και όλες αυτές οι ερωτήσεις: που ήσουν; γιατί μίλησες μ'αυτόν; γιατί κοίταξες εκείνη; πώς μπόρεσες; και όλα αυτά τα σενάρια... απαπά! Δεν είναι για μένα αυτά...
ReplyDeleteΑυτό ήθελα να διαβάσω... και να σχολιάσω: Ο ζηλιάρης ποτέ δεν καταλαβαίνει ότι φτάνει στην υπερβολή... ειδικά όταν τα συναισθήματά του είναι πολύ έντονα! Ενα παλιό κλισέ λέει: "άμα δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το".
ReplyDeleteΗ απομυθοποίηση πολλές φορές βοηθάει!
@..sunshine..ακριβως βασανιστικο..
ReplyDelete@..dolphin..δεν απολαμβανεται η ζηλεια καρδια μου..
ReplyDeleteΤίποτε πιο φθοροποιό από την ζήλεια για τον έρωτα, την αγάπη, την συντροφικότητα... εεεεεπ...
ReplyDeleteLapsus linguae...
Ζήλεια και συντροφικότητα;
Έννοιες ασύμβατες, αλληλοαποκλειόμενες!..
@..asteroid..την εχω περασει την αρρωστια..και θυμαμαι με λυπη τον εαυτο μου..να παλευει με φαντασματα κ να μη κερδιζει τιποτα..ποτε ξανα..!!
ReplyDeleteΑκριβώς!
ReplyDelete