είναι το καλοκαίρι μου, ο έρωτάς μου, ο πόνος μου
Μια θάλασσα μικρή στα δυο σου μάτια φέγγει κάθε πρωί
Μια θάλασσα μικρή στο δάκρυ στο τραγούδι, στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή
και στη γωνιά η στάμνα μου για ένα καλοκαίρι ήσουνα εσύ
Σε τραγουδούσα εγώ σαν τις χορδές του ανέμου στα μαύρα σου μαλλιά
Σ’ ακολουθούσα εγώ σαν το ψηλό χορτάρι τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ
Μια θάλασσα μικρή στο δάκρυ στο τραγούδι, στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή
και στη γωνιά η στάμνα μου για ένα καλοκαίρι ήσουνα εσύ
Σε τραγουδούσα εγώ σαν τις χορδές του ανέμου στα μαύρα σου μαλλιά
Σ’ ακολουθούσα εγώ σαν το ψηλό χορτάρι τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ
Διονύσης Σαββόπουλος
σ έκανα πουκάμισο μου
σε φορώ και περπατάω
με το σώμα το μισό μου
στο δικό σου που κρατάω!!
Ο ερωτας.
Το αρχιπελαγος
Κι η πρωρα των αφρων του
Κι οι γλαροι των ονειρων του
Στο πιο ψηλο καταρτι του ο ναυτης ανεμιζει
Ενα τραγουδι
Ο ερωτας
Το τραγουδι του
Κι οι οριζοντες του ταξιδιου του
Κι η ηχω της νοσταλγιας του
Στον πιο βρεμενο βραχο της η αρραβωνιαστικια προσμενει
Ενα καραβι
Ο ερωτας
Το καραβι του
Κι η αμεριμνησια των μελτεμιων του
Κι ο φλοκος της ελπιδας του
Στον πιο ελαφρο κυματισμο του ενα νησι λικνιζει
Τον ερχομο.
Παιχνιδια τα νερα
Στα σκιερα περασματα
Λενε με τα φιλια τους την αυγη
Που αρχιζει
Οριζοντας-
Και τ'αγριοπεριστερα ηχο
Δονουνε στη σπηλια τους
Ξυπνημα γαλανο μεσ'στην πηγηΤης μερας
Ηλιος-
Δινει ο μαϊστρος το πανι
Στη θαλασσα
Τα χαδια των μαλλιων
Στην ξεγνοισια του ονειρου του
Δροσια
-Κυμα στο φως
Ξαναγενναει τα ματια
Οπου η Ζωη αρμενιζει προςΤ'αγναντεμα
Ζωη-
Φλοισβος φιλι στη χαϊδεμενη του αμμο -Ερωτας
Τη γαλανη του ελευθερια ο γλαρος
Δινει στον οριζοντα
Κυματα φευγουν ερχονται
Αφρισμενη αποκριση στ'αυτια των κοχυλιων
Ποιος πηρε την ολοξανθη και την ηλιοκαμενη?
Ο μπατης με το διαφανο του φυσημα
Γερνει πανι του ονειρου
Μακρια
Ερωτας την υποσχεση του μουρμουριζει - Φλοισβος.
O. Eλύτης
Το ηχοεικονοταξίδι σου είναι υπέροχο Φεγγαραγκαλιασμένη μου!
ReplyDelete@..ηχε..
ReplyDeleteΒγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
και την ευφραίνει.
Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη,
όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη
σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός.
Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα
η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα
θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό.
Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,
αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.
Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Και σαν κυττάζεις την υγρή της πεδιάδα,
σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
τον κάμπο της πούναι κοντά και τόσο μακρυνός,
γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει
το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.
Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
της θάλασσας ο πόθος· θα σε ’πη μια λέξι
το κύμα απ’ τον έρωτά του, και θα βρέξη
με μυστική τον έρωτά σου μυρωδιά.
Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
και την ευφραίνει.
Καβαφης
μετά τον έρωτα η πιο πολυτραγουδισμένη....
ReplyDeleteσε κάνει να ξεχνάς.
Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
ReplyDeleteΑπαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα
[Oδ.Ελυτης]
Έφτιαξες ένα μπλε όνειρο να χαθούμε μέσα να βουλιάξουμε..
ReplyDeleteΤέλειο για Κυριακή πρωί:)
Καλημέρες
Τώρα τι να σου πω που τυχαίνει και νάχω καθηλωθεί στην Αθήνα αυτό το Σ/Κ και μπαίνω και συγκλονίζομαι από τόσο μπλε, τόση ποίηση, τόσο ταξίδεμα;
ReplyDeleteΜας ξεκάνεις όλους συστηματικά!!!
Αχ...Μύρισε αρμύρα εδώ μέσα! Το "Άβατον", είναι από τα πολύ αγαπημένα μου! Καλημέρα!
ReplyDeleteΤι ύμνος στη θάλασσα!! Υπέροχος... μου έφτιαξες τη μέρα!!
ReplyDeleteαγαπημένο ταξίδι, με αγαπημένους στίχους και ταξιδεμένες εικόνες!
ReplyDelete...Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων; —
ReplyDeleteτο τραγικό παράπονο των πεθαμένων,
που σάβανό των έχουν τον ψυχρόν αφρό,
και κλαίν για ταις γυναίκες των, για τα παιδιά των,
και τους γονείς των, για την έρημη φωλιά των,
ενώ τους παραδέρνει πέλαγο πικρό,
σε βράχους και σε πέτραις κοφτεραίς τους σπρώχνει,
τους μπλέκει μες στα φύκια, τους τραβά, τους διώχνει,
κ' εκείνοι τρέχουνε σαν νάσαν ζωντανοί
με ολάνοιχτα τα μάτια τρομαγμένα,
και με τα χέρια των άγρια, τεντωμένα,
από την αγωνία των την υστερνή.
Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων;—
το τραγικό παράπονο των πεθαμένων
που κοιμητήριο ποθούν χριστιανικό.
Τάφο, που συγγενείς με δάκρυα ραντίζουν,
και με λουλούδια χέρια προσφιλή στολίζουν,
και που ο ήλιος χύνει φως ζεστό κ’ ευσπλαγχνικό.
Τάφο, που ο πανάχραντος Σταυρός φυλάει,
που κάποτε κανένας ιερεύς θα παή
θυμίαμα να κάψη και να ‘πη ευχή.
Χήρα τον φέρνει που τον άνδρα της θυμάται
ή υιός, ή κάποτε και φίλος που λυπάται.
Τον πεθαμένο μνημονεύουν· και κοιμάται
πιο ήσυχα, συγχωρεμένη η ψυχή. ...
Φωνή απ’ την Θάλασσα
Από τα Αποκηρυγμένα του Καβάφη
Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα.
κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.
Θάλασσα του Πρωιού
Καβαφης
@..nyxtoloyloydo..μολις επεστρεψα απο την αγκαλια της..!!κολασηηη!!!
ReplyDelete@..caesar..ποιος θα πει πως δεν ειναι ονειρο του ενα σπιτι να βλεπει τη θαλασσα!!
ReplyDelete@..μαριο..κυριακη πρωι..πτωμα..να πιω ενα καφε να συνελθω..και βλεπουμε εαν παμε για θαλασσα..αν νοιωσω καλυτερα..
ReplyDeleteμε τον καφε ξεσηκωθηκα..
ενα μπανιο στο αυτοκινητο,ενα να στησουμε την ομπρελλα στο αδιαχωρητο,κι ενα στη θαλασσα..
ΥΠΕΡΟΧΑ ηταν κι ας ειχε κυμματακι..
@..αστεροειδη μου..εσυ μαλλον 'συγκλονιστηκες'επειδη αφησες μονο του το σπιτι στο νησι..εμ δε μουδινες το κλειδι!!
ReplyDeleteσε ζηλευω ειπαμε
αλλα στη θαλασσα πηγα σημερα.
εστω και με δυσκολες συνθηκες.
εχει δρομο για την χαλκιδικη.
:))))
@..sunshine..η θαλασσα μεσα μου..σε ολα τα μπλε,κυμματιστη ή γαληνια..
ReplyDeleteκαι με αμμουδια πλουσια και με καφεδακια και με αλμυρισμενες βιβλιοσελιδες!!
@..αλεξανδρα μου,οι εικονες αναριθμητες,εργα μεγαλων ζωγραφων..αλλα και οι στιχοι απο την καρδια και την φαντασια αγαπημενων ποιητων
ReplyDelete@..ματ ..σαν πολυ θλιμμενο μου φανηκε αυτο..προτιμω τη θαλασσα πλανευτρα και γοητευτικη..μαγικη..τι θηλυκου γενους ειναι αλλωστε..
ReplyDelete@..tradescadia..δικο μου αγαπημενο η σκοτεινη θαλασσα του πορτοκαλογλου..αλλα κι ο θηβαιος μ αρεσει ετσι κι αλλοιως..φιλια!!
ReplyDeleteΤο 'Άβατον' υπέροχο πράγματι ;-)
ReplyDeleteΑλλά κι η ταινία 'Η θάλασσα μέσα μου' δεν ήταν καλή;
Το'χω πει σε όλους τους φίλους μου και τους έρωτες! Δε μπορώ να ζήσω σε μέρος που δεν έχει θάλασσα! Όχι απλά να "βλέπει", να είναι εκεί, να την αγγίζω....
@..nakupenda..εχω πει πολλες φορες,συνηθως οταν απολαμβανω τα ηλιοβασιλεματα στην παραλια,πως δεν θα αντεχα σε μια πολη διχως θαλασσα..ειναι που σου δινει την ευκαιρια να ξεφευγει το βλεμμα μακρια,κι οποιαδηποτε πικρα να την παιρνει το μπλε της θαλασσας!!
ReplyDeleteη ταινια 'η θαλασσα μεσα μου' ηταν φανταστικη..παρα πολυ ωραια και αξεχαστη..
καλως ηρθες
Πατρίδα, ρίζα, μήτρα, ζωή.
ReplyDeleteΒυθός κι ανάδυση.
Απέραντη, μάγισσα, ατίθαση, θεϊκή.
Ίδια ψυχή.
@..καπετανισσα..ολα τα ειπες με τον τροπο σου..ολα!!
ReplyDeleteκαλη σου νυχτα
Οπως το κυμα φουσκωνει πριν σκασει στην ακτη ετσι και το post σου ειναι γεματο φωτογραφιες κειμενα βιντεο τραγουδια δημιουργοντας συναισθηματα αναπολησεις ονειρα θυμισες αλλα και αισιοδοξια μελλοντικα σχεδια διακοπων διακεδασης χαλαρωσης ερωτες καλοκαιρινους. Και οταν το κυμα σκασει και τα νερα γαληνευουν ερχεται το ποιημηα του ελυτη να σκεπαση ολα. οτι αλλο να πω ειναι λιγο. Kostis
ReplyDeleteΈντυσες πολύ όμορφα ένα ωραίο τραγούδι που αγαπώ.
ReplyDeleteΑφρισμενη αποκριση στ'αυτια των κοχυλιων και στα δικά μου...
ReplyDeleteέγινα μια θάλασσα..
ReplyDeleteαπέραντα ερωτική ,
λησμονημένη και αλησμόνητη
στα βαθυγάλαζα νερά μπλέχτηκα
ναυαγισμένους έρωτες να ακούω..
Φεγγαρένια μου...δική μου γραφή είναι ...έτσι αβίαστα μου βγήκε..
υπέροχε Καβάφη
Μάγε Ελύτη
Σοφέ Σαββόπουλε ....εσείς με κάνετε και γράφω έτσι!!
Ax........!!!!!
ReplyDelete...πανέμορφες οι εικόνες σου φεγγάρι μου...να βυθιστώ μέσα τους γίνεται;;;...κι εκεί να μείνω...
ReplyDeleteΑπό εκεί ξεκινήσαμε, εκεί μας βρίσκουμε, εκεί μας χάνουμε, εκεί θα φύγουμε... Εκεί.
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα φεγγαρένια!
Τα θαλάσσωσες... με την καλή έννοια. :)
ReplyDeleteΆντεξες το γολγοθά της Χαλκδικής ε;
Πόσο μου λείπει η θάλασσα. Πόσο...
ReplyDelete@..kosti..τα ειπες ολα με πολυ ομορφο τροπο!!
ReplyDelete@..george..ποιο απο τα δυο ειναι το αγαπημενο σου??υποθετω το αβατον!!
ReplyDelete@..σπυρο σεραφειμ..με μαγευτικη επικαλυψη σε ολες τις αποχρωσεις του μπλε..δικη μας ειναι..δωρο κι αυτη!!
ReplyDelete@..fatale..ειδες που ερχεται απο μονο του και το προσωπικο γραψιμο??
ReplyDeleteποση ανεξαντλητη εμπνευση εχουμε γυρω μας!!
@..ερωτα..
ReplyDeleteααχχχ..!!!
:)))
@..mist..κι αν βαλει η θαλασσα το μπλε της νυχτας φορεσια,θαρθει και το φεγγαρι μοναδικο φωτισμα-στολισμα στην απλωσια της..!!θεικο..
ReplyDelete@..industrial..εκει,στην απεραντοσυνη του μπλε!!
ReplyDelete@..αμο..ακουγεται πεζο αλλα βαλε μια ωρα να πας,αλλη μια να ερθεις!!κι ο ηλιος στο αποκορυφωμα του!!
ReplyDelete@..giorgia is coming..
ReplyDeleteδεν ξερω αν θα αντεχα διχως τη θαλασσα..εστω στην πολη μου..ακομη κ μονο να τη χαζευω..με κανει να ονειρευομαι μεσα στις αλλαγες των χρωματων της..