Saturday, June 16, 2007

η θάλασσα μέσα μου

Μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή
είναι το καλοκαίρι μου, ο έρωτάς μου, ο πόνος μου
Μια θάλασσα μικρή στα δυο σου μάτια φέγγει κάθε πρωί
Μια θάλασσα μικρή στο δάκρυ στο τραγούδι, στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή









Μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή
και στη γωνιά η στάμνα μου για ένα καλοκαίρι ήσουνα εσύ




















Σε τραγουδούσα εγώ σαν τις χορδές του ανέμου στα μαύρα σου μαλλιά
Σ’ ακολουθούσα εγώ σαν το ψηλό χορτάρι τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ












Μια θάλασσα μικρή, μια θάλασσα μικρή
πικρά σ’ αποχαιρέτησε, σε περιμένει
Μια θάλασσα μικρή
Διονύσης Σαββόπουλος





















Αγάπη μου θαλασσινή
σ έκανα πουκάμισο μου
σε φορώ και περπατάω
με το σώμα το μισό μου
στο δικό σου που κρατάω!!






Του Αιγαιου
Ο ερωτας.
Το αρχιπελαγος
Κι η πρωρα των αφρων του
Κι οι γλαροι των ονειρων του
Στο πιο ψηλο καταρτι του ο ναυτης ανεμιζει
Ενα τραγουδι
Ο ερωτας
Το τραγουδι του
Κι οι οριζοντες του ταξιδιου του
Κι η ηχω της νοσταλγιας του
Στον πιο βρεμενο βραχο της η αρραβωνιαστικια προσμενει
Ενα καραβι
Ο ερωτας
Το καραβι του
Κι η αμεριμνησια των μελτεμιων του
Κι ο φλοκος της ελπιδας του
Στον πιο ελαφρο κυματισμο του ενα νησι λικνιζει
Τον ερχομο.
Παιχνιδια τα νερα
Στα σκιερα περασματα
Λενε με τα φιλια τους την αυγη
Που αρχιζει
Οριζοντας-
Και τ'αγριοπεριστερα ηχο
Δονουνε στη σπηλια τους
Ξυπνημα γαλανο μεσ'στην πηγηΤης μερας
Ηλιος-
Δινει ο μαϊστρος το πανι
Στη θαλασσα
Τα χαδια των μαλλιων
Στην ξεγνοισια του ονειρου του
Δροσια
-Κυμα στο φως
Ξαναγενναει τα ματια
Οπου η Ζωη αρμενιζει προςΤ'αγναντεμα
Ζωη-
Φλοισβος φιλι στη χαϊδεμενη του αμμο -Ερωτας
Τη γαλανη του ελευθερια ο γλαρος
Δινει στον οριζοντα
Κυματα φευγουν ερχονται
Αφρισμενη αποκριση στ'αυτια των κοχυλιων
Ποιος πηρε την ολοξανθη και την ηλιοκαμενη?
Ο μπατης με το διαφανο του φυσημα
Γερνει πανι του ονειρου
Μακρια
Ερωτας την υποσχεση του μουρμουριζει - Φλοισβος.

O. Eλύτης














40 comments:

  1. Το ηχοεικονοταξίδι σου είναι υπέροχο Φεγγαραγκαλιασμένη μου!

    ReplyDelete
  2. @..ηχε..

    Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
    φωνή που μπαίνει
    μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
    και την ευφραίνει.

    Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
    τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
    ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
    Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη,
    όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη
    σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός.

    Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα
    η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα
    θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό.
    Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,
    αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
    μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.

    Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
    τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
    ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
    Και σαν κυττάζεις την υγρή της πεδιάδα,
    σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
    τον κάμπο της πούναι κοντά και τόσο μακρυνός,
    γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει
    το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
    και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.
    Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
    της θάλασσας ο πόθος· θα σε ’πη μια λέξι
    το κύμα απ’ τον έρωτά του, και θα βρέξη
    με μυστική τον έρωτά σου μυρωδιά.



    Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
    φωνή που μπαίνει
    μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
    και την ευφραίνει.

    Καβαφης

    ReplyDelete
  3. μετά τον έρωτα η πιο πολυτραγουδισμένη....

    σε κάνει να ξεχνάς.

    ReplyDelete
  4. Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
    Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

    [Oδ.Ελυτης]

    ReplyDelete
  5. Έφτιαξες ένα μπλε όνειρο να χαθούμε μέσα να βουλιάξουμε..
    Τέλειο για Κυριακή πρωί:)
    Καλημέρες

    ReplyDelete
  6. Τώρα τι να σου πω που τυχαίνει και νάχω καθηλωθεί στην Αθήνα αυτό το Σ/Κ και μπαίνω και συγκλονίζομαι από τόσο μπλε, τόση ποίηση, τόσο ταξίδεμα;
    Μας ξεκάνεις όλους συστηματικά!!!

    ReplyDelete
  7. Αχ...Μύρισε αρμύρα εδώ μέσα! Το "Άβατον", είναι από τα πολύ αγαπημένα μου! Καλημέρα!

    ReplyDelete
  8. Τι ύμνος στη θάλασσα!! Υπέροχος... μου έφτιαξες τη μέρα!!

    ReplyDelete
  9. αγαπημένο ταξίδι, με αγαπημένους στίχους και ταξιδεμένες εικόνες!

    ReplyDelete
  10. ...Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων; —
    το τραγικό παράπονο των πεθαμένων,
    που σάβανό των έχουν τον ψυχρόν αφρό,
    και κλαίν για ταις γυναίκες των, για τα παιδιά των,
    και τους γονείς των, για την έρημη φωλιά των,
    ενώ τους παραδέρνει πέλαγο πικρό,


    σε βράχους και σε πέτραις κοφτεραίς τους σπρώχνει,
    τους μπλέκει μες στα φύκια, τους τραβά, τους διώχνει,
    κ' εκείνοι τρέχουνε σαν νάσαν ζωντανοί
    με ολάνοιχτα τα μάτια τρομαγμένα,
    και με τα χέρια των άγρια, τεντωμένα,
    από την αγωνία των την υστερνή.

    Τραγούδι είναι, ή παράπονο πνιγμένων;—
    το τραγικό παράπονο των πεθαμένων
    που κοιμητήριο ποθούν χριστιανικό.
    Τάφο, που συγγενείς με δάκρυα ραντίζουν,
    και με λουλούδια χέρια προσφιλή στολίζουν,
    και που ο ήλιος χύνει φως ζεστό κ’ ευσπλαγχνικό.

    Τάφο, που ο πανάχραντος Σταυρός φυλάει,
    που κάποτε κανένας ιερεύς θα παή
    θυμίαμα να κάψη και να ‘πη ευχή.
    Χήρα τον φέρνει που τον άνδρα της θυμάται
    ή υιός, ή κάποτε και φίλος που λυπάται.
    Τον πεθαμένο μνημονεύουν· και κοιμάται
    πιο ήσυχα, συγχωρεμένη η ψυχή. ...

    Φωνή απ’ την Θάλασσα
    Από τα Αποκηρυγμένα του Καβάφη


    Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
    Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
    λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
    ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

    Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
    τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα.
    κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
    τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.

    Θάλασσα του Πρωιού
    Καβαφης

    ReplyDelete
  11. @..nyxtoloyloydo..μολις επεστρεψα απο την αγκαλια της..!!κολασηηη!!!

    ReplyDelete
  12. @..caesar..ποιος θα πει πως δεν ειναι ονειρο του ενα σπιτι να βλεπει τη θαλασσα!!

    ReplyDelete
  13. @..μαριο..κυριακη πρωι..πτωμα..να πιω ενα καφε να συνελθω..και βλεπουμε εαν παμε για θαλασσα..αν νοιωσω καλυτερα..
    με τον καφε ξεσηκωθηκα..
    ενα μπανιο στο αυτοκινητο,ενα να στησουμε την ομπρελλα στο αδιαχωρητο,κι ενα στη θαλασσα..
    ΥΠΕΡΟΧΑ ηταν κι ας ειχε κυμματακι..

    ReplyDelete
  14. @..αστεροειδη μου..εσυ μαλλον 'συγκλονιστηκες'επειδη αφησες μονο του το σπιτι στο νησι..εμ δε μουδινες το κλειδι!!
    σε ζηλευω ειπαμε
    αλλα στη θαλασσα πηγα σημερα.
    εστω και με δυσκολες συνθηκες.
    εχει δρομο για την χαλκιδικη.
    :))))

    ReplyDelete
  15. @..sunshine..η θαλασσα μεσα μου..σε ολα τα μπλε,κυμματιστη ή γαληνια..
    και με αμμουδια πλουσια και με καφεδακια και με αλμυρισμενες βιβλιοσελιδες!!

    ReplyDelete
  16. @..αλεξανδρα μου,οι εικονες αναριθμητες,εργα μεγαλων ζωγραφων..αλλα και οι στιχοι απο την καρδια και την φαντασια αγαπημενων ποιητων

    ReplyDelete
  17. @..ματ ..σαν πολυ θλιμμενο μου φανηκε αυτο..προτιμω τη θαλασσα πλανευτρα και γοητευτικη..μαγικη..τι θηλυκου γενους ειναι αλλωστε..

    ReplyDelete
  18. @..tradescadia..δικο μου αγαπημενο η σκοτεινη θαλασσα του πορτοκαλογλου..αλλα κι ο θηβαιος μ αρεσει ετσι κι αλλοιως..φιλια!!

    ReplyDelete
  19. Το 'Άβατον' υπέροχο πράγματι ;-)

    Αλλά κι η ταινία 'Η θάλασσα μέσα μου' δεν ήταν καλή;

    Το'χω πει σε όλους τους φίλους μου και τους έρωτες! Δε μπορώ να ζήσω σε μέρος που δεν έχει θάλασσα! Όχι απλά να "βλέπει", να είναι εκεί, να την αγγίζω....

    ReplyDelete
  20. @..nakupenda..εχω πει πολλες φορες,συνηθως οταν απολαμβανω τα ηλιοβασιλεματα στην παραλια,πως δεν θα αντεχα σε μια πολη διχως θαλασσα..ειναι που σου δινει την ευκαιρια να ξεφευγει το βλεμμα μακρια,κι οποιαδηποτε πικρα να την παιρνει το μπλε της θαλασσας!!

    η ταινια 'η θαλασσα μεσα μου' ηταν φανταστικη..παρα πολυ ωραια και αξεχαστη..
    καλως ηρθες

    ReplyDelete
  21. Πατρίδα, ρίζα, μήτρα, ζωή.
    Βυθός κι ανάδυση.
    Απέραντη, μάγισσα, ατίθαση, θεϊκή.
    Ίδια ψυχή.

    ReplyDelete
  22. @..καπετανισσα..ολα τα ειπες με τον τροπο σου..ολα!!
    καλη σου νυχτα

    ReplyDelete
  23. Οπως το κυμα φουσκωνει πριν σκασει στην ακτη ετσι και το post σου ειναι γεματο φωτογραφιες κειμενα βιντεο τραγουδια δημιουργοντας συναισθηματα αναπολησεις ονειρα θυμισες αλλα και αισιοδοξια μελλοντικα σχεδια διακοπων διακεδασης χαλαρωσης ερωτες καλοκαιρινους. Και οταν το κυμα σκασει και τα νερα γαληνευουν ερχεται το ποιημηα του ελυτη να σκεπαση ολα. οτι αλλο να πω ειναι λιγο. Kostis

    ReplyDelete
  24. Έντυσες πολύ όμορφα ένα ωραίο τραγούδι που αγαπώ.

    ReplyDelete
  25. Αφρισμενη αποκριση στ'αυτια των κοχυλιων και στα δικά μου...

    ReplyDelete
  26. έγινα μια θάλασσα..
    απέραντα ερωτική ,
    λησμονημένη και αλησμόνητη
    στα βαθυγάλαζα νερά μπλέχτηκα
    ναυαγισμένους έρωτες να ακούω..

    Φεγγαρένια μου...δική μου γραφή είναι ...έτσι αβίαστα μου βγήκε..

    υπέροχε Καβάφη
    Μάγε Ελύτη
    Σοφέ Σαββόπουλε ....εσείς με κάνετε και γράφω έτσι!!

    ReplyDelete
  27. ...πανέμορφες οι εικόνες σου φεγγάρι μου...να βυθιστώ μέσα τους γίνεται;;;...κι εκεί να μείνω...

    ReplyDelete
  28. Από εκεί ξεκινήσαμε, εκεί μας βρίσκουμε, εκεί μας χάνουμε, εκεί θα φύγουμε... Εκεί.
    Καλή εβδομάδα φεγγαρένια!

    ReplyDelete
  29. Τα θαλάσσωσες... με την καλή έννοια. :)

    Άντεξες το γολγοθά της Χαλκδικής ε;

    ReplyDelete
  30. Πόσο μου λείπει η θάλασσα. Πόσο...

    ReplyDelete
  31. @..kosti..τα ειπες ολα με πολυ ομορφο τροπο!!

    ReplyDelete
  32. @..george..ποιο απο τα δυο ειναι το αγαπημενο σου??υποθετω το αβατον!!

    ReplyDelete
  33. @..σπυρο σεραφειμ..με μαγευτικη επικαλυψη σε ολες τις αποχρωσεις του μπλε..δικη μας ειναι..δωρο κι αυτη!!

    ReplyDelete
  34. @..fatale..ειδες που ερχεται απο μονο του και το προσωπικο γραψιμο??
    ποση ανεξαντλητη εμπνευση εχουμε γυρω μας!!

    ReplyDelete
  35. @..ερωτα..
    ααχχχ..!!!
    :)))

    ReplyDelete
  36. @..mist..κι αν βαλει η θαλασσα το μπλε της νυχτας φορεσια,θαρθει και το φεγγαρι μοναδικο φωτισμα-στολισμα στην απλωσια της..!!θεικο..

    ReplyDelete
  37. @..industrial..εκει,στην απεραντοσυνη του μπλε!!

    ReplyDelete
  38. @..αμο..ακουγεται πεζο αλλα βαλε μια ωρα να πας,αλλη μια να ερθεις!!κι ο ηλιος στο αποκορυφωμα του!!

    ReplyDelete
  39. @..giorgia is coming..
    δεν ξερω αν θα αντεχα διχως τη θαλασσα..εστω στην πολη μου..ακομη κ μονο να τη χαζευω..με κανει να ονειρευομαι μεσα στις αλλαγες των χρωματων της..

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...