Monday, August 06, 2007

γιατί σ εμένα;

Τον τσαλάκωσα και τον έκανα στην άκρη.Αλλά φαίνεται πως αυτή η άκρη επικοινωνούσε ακόμη μ εμένα..τον τσαλάκωσα σαν χαρτί,που το πέταξα επάνω στο τραπέζι.Μόνο που έπρεπε να κλωτσήσω και το τραπέζι μακριά.
Γιατί όλη την προηγούμενη νύχτα δεν είχα ησυχία.Άνοιγα ξανά και ξανά το τσαλακωμένο χαρτί.Πάλι και πάλι.Το έπιανα και το ξαναάφηνα.Το διάβαζα και ανέλυα.Κατηγορούσα.Ποιόν;Μα τον εαυτό μου φυσικά.Μέχρι που τον έβλεπα μπροστά μου.Τον ένιωθα δίπλα μου.Ήταν στεναχωρημένος.Με εκλιπαρούσε να τον ξαναδεχτώ κοντά μου.Όταν πια προχωρημένα μεσάνυχτα κατάλαβα πως θα μ έπαιρνε ο ύπνος,υποσχέθηκα στον εαυτό μου την επόμενη μέρα πρωί πρωί να του τηλεφωνήσω.Ή μάλλον όχι,δεν θα του τηλεφωνούσα,θα του έστελνα ένα μήνυμα έτσι ώστε να τον αφήσω σε μία μικρή αγωνία.
-Καλημερούδια..όλα καλά;έγραψα.
Άργησε να μου απαντήσει.Έβαλα με το νου διάφορα.Ίσως ήταν βαριά σε κάποιο νοσοκομείο,αλλά πάλι θα είχε ανοιχτό το κινητό;Ίσως βρισκόταν σε κάποια τράπεζα,άλλωστε ήταν Δευτέρα σήμερα.Ίσως ήταν με κάποιο πελάτη κι ο καλός μου δεν θα έβλεπε την ώρα να ξεκλέψει κάποια δευτερόλεπτα ώστε να μου απαντήσει.
Το χέρι μου έτρεμε όταν είδα το πράσινο φωτάκι του κινητού μου να αναβοσβήνει.Το πήρα με αγωνία στα χέρια.Στο πρόσωπο μου είχε σχηματιστεί ένα χαμόγελο όλο ικανοποίηση και αγωνία.Τουλάχιστον ζούσε!
-Είμαι μια χαρά.Σε λίγο ανεβαίνω στο αεροπλάνο.Φεύγω για διακοπές.Επιστρέφω σε δέκα μέρες ..έγραφε!!
Το χαμόγελο μου έσβησε..

19 comments:

  1. Και το τραπέζι φεγγαραγκαλιά μου δεν θα είχε σημάδια αφήσει επάνω στο χαλί το χειμωνιάτικό;

    Τίποτε ποτέ δεν τελειώνει γλυκιά μου, δεν το έμαθες ακόμα αυτό;

    ReplyDelete
  2. Διακοπές είπε....δεν είπε για ΠΑΝΤΑ!...
    ;-)

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  3. @..ηχε μου..κι ομως καποια πραγματα τελειωνουν..
    μας τα σκοτωνουν μεσα μας καθημερινα..

    ReplyDelete
  4. @..φυρδην-μιγδην..
    ελα ντε..

    φιλακια εδωσα;;
    φεγγαρενια ναναι!!

    ReplyDelete
  5. Παράξενο, όταν συχνά ζούμε με την ηχώ της ανάσας κάποιου κι εκείνος ζει στο δικό του κόσμο.

    Αυτό μπορεί να μας σκληρύνει, λέω, και την ίδια στιγμή το αναιρώ.

    Πονάει η σκέψη που θέλουμε να ναι μαζί μας, αλλά δεν είναι καθόλου, έτσι δεν είναι;

    Καλώς σε βρήκα κι από δω, ο γιάννης

    ReplyDelete
  6. @..γιαννη μου..
    καμμια φορα εμεις οι ιδιοι ψαχνουμε ενα ατομο που το ξερουμε εκ των προτερων πως ειναι αλλου..
    το κραταμε κοντα μας,το νταντευουμε,μονο και μονο για να εχουμε την ευχαριστηση να μας λιωσει,να μας ισοπεδωσει..ισως γιατι εκει εχουμε τοποθετησει τον εαυτο μας απο την αρχη!!

    ReplyDelete
  7. Ξέρω πως ειναι ολο αυτο που περιεγραψες...
    ξερω ποσο πονάει..
    ποσο σε κανει να αναρωτιεσαι..
    Καλημερα να εχεις, τα κεφια μας κρύφτηκαν τελευταια γενικά..

    ReplyDelete
  8. Φεγγαρακι μου γλυκο
    Το να ειμαστε ειλικρινεις με τα συναισθηματα μας μπορουμε οι περισσοτεροι απο μας.Το να κανουμε πραξη τις ενλογες αποφασεις μας που απορρεουν απ' αυτα τα συναισθηματα και αλλα κι απο την πραγματικοτητα που και τη βλεπουμε μπροστα μας και την ερμηνευουμε σωστα, εκει οι περισσοτεροι απο μας χωλαινουμε.
    Ο λογος; Κυριως η τολμη και το τιμημα.

    (Το αερικο βαλτωνει εδω,στην αλλη ζωη πιστευω θα τα καταφερουμε..:-)

    ReplyDelete
  9. Μπορεί η επιστροφή να σε ξαφνιάσει...
    Καλημέρα με χαμόγελο!!!

    ReplyDelete
  10. Μ άρεσες πιο πολύ στο "κάποτε" και στο "όσο ένα πούπουλο" ..ας μην άφησα σχόλιο όταν τα διάβασα (χμμ ναι και μερικά άλλα)
    Αλλά υπάρχουν κι αυτά τα "γιατί σε μένα;;" ε;
    Δύσκολο ν απαντηθούν αυτά.
    Ειδικά όταν όλοι μας αναρωτιόμαστε πολλές φορές το ίδιο και ΔΕΝ μπορούμε να δώσουμε απάντηση.Σκεφτόμουν ξέρεις και την περίπτωση να μαστε πολύ εγωιστές,αλλά και πάλι (λόγω εγωισμού) δεν το δέχτηκα.
    Όπως και να χει...
    Σαπίζω κι εγώ Αθήνα ακόμη.
    Καλά είναι μόνο όταν φεύγουμε για κάτι τριήμερα..σε λίγες μέρες σε κάποιο νησάκι.
    Όταν είμαι Αθήνα κι έχω υπολογιστή σε διαβάζω κι εσένα κι άλλους..
    Σπάνια σχολιάζω
    Άσε που χάλασε ο υπολογιστής ο άλλος μετά από μια διακοπή της ΔΕΗ εδώ και στάλθηκε στο ΠΛΑΙΣΙΟ για διακοπές κι επισκευή κι αυτός ο ηλίθιος που έχω τώρα σέρνεται,είναι παμπάλαιος.
    (Να επαναλάβω πόσο πολύ μ άρεσαν το "κάποτε και το άλλο;;)
    Φιλιά φεγγαρούλα μας!
    :)

    ReplyDelete
  11. Θα ξανάρθει φεγγαρένια...

    ReplyDelete
  12. Για ένα πράσινο φωτάκι που αναβοσβήνει & δονεί το συναισθηματικό μας σύμπαν.
    Για τη φωνή που περιμένεις & αργεί..
    Αξίζει να περπατάς πάνω σε τεντωμένο σχοινί...

    ReplyDelete
  13. @..ηλιαχτιδα μου..
    θα τα ξαναβρουμε που θα παει..
    φιλι φεγγαρενιο

    ReplyDelete
  14. @..αερικο μου..ετσι οπως τα λες ειναι..δεν εχει λογικη ο ερωτας ουτε αξιοπρεπεια εχει!!
    φιλι

    ReplyDelete
  15. @..ηλιαχτιδα..
    @..αερικο..
    ζητω συγγνωμη για τις διαφορες υπογεφες μου αλλα απο τοτε που εκανα και το αλλο μπλογκ εχω χασει αυγα και πασχαλια..
    :):):)

    ReplyDelete
  16. @..mist..μπορει κι αυτο..ποιος ξερει αλλωστε;;
    φιλι

    ReplyDelete
  17. @..αλκυονη μου..κι εμενα μου αρεσαν πιο πολυ τα ποστ που αναφερεις αν και το όσο ενα πουπουλο'γραφτηκε μια μερα μετα που μαθαμε για την 'πυθια' μας και ειναι αφιερωμενο εκει..μαλλον πρεπει να το σημειωσω απο κατω.
    να περνας οσο πιο καλα μπορεις
    φιλια

    ReplyDelete
  18. @..χνουδιους φτερωτους..
    νομιζες θα το γλυτωνες εε;;;
    φιλιαααα :)))

    ReplyDelete
  19. @..caesar..αξιζει;
    κι αν ναι για ποσο..
    για λιγο;
    για πολυ;
    για μια ζωη;
    φιλι

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...