-Aνάμεσα στη θλίψη και το τίποτα προτιμώ την θλίψη..Εσύ;
-Εμένα η θλίψη μου θυμίζει συμβιβασμό..ανάμεσα στη θλίψη και το τίποτα,προτιμώ το τίποτα..
-Ή όλα ή τίποτα!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
το τίποτα της θλίψης και η θλίψη του τίποτα...
ReplyDeleteΤη θλίψη...δαγκωτό...
ReplyDeleteτο τίποτα με τρομάζει!
Η θλίψη περικλείει το όλα, γιατί μόνον μετά απο την επιλογή του δρόμου της... έχεις (το τίποτα) αποκλείσει.
ReplyDeleteΚι ας μένω να κοιτώ δυο μάτια βουρκωμένα...
αναμεσα μονο σ' αυτα τα δυο η επιλογη; γιατι; γιατι να φτασουμε εκει; απο πριν οι ερωτησεις... για να ειναι καλυτερες οι απαντησεις...
ReplyDeleteκαλυτερες για μας...
φιλια και καλη σου μερα...
η θλιψη...
ReplyDeleteτην θλιψη ναι...
εχει πάτο....
τον πιανεις και μετα...
το τιποτα αβαθες ειναι....
για τις ευχες σου ευχαριστω....
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ....
φιλι....ευχαριστω και πάλι
τίποτα...
ReplyDeleteπροτιμάς λες το τίποτε
εσύ δεν είσαι κάτι;
οξύμωρο
ίσως και να μην ορίζουμε σωστά το τίποτα
φιλί καλό Σ/κ
Ωραία τα είπε ο σεραφείμ.. προτιμώ τη θλίψη, γιατί το τίποτα είναι άγνωστο. Η θλίψη έχει αρχή και τέλος.
ReplyDeleteΑυτοί οι συμβιβασμοί... Σκέτες ήττες είναι.
ReplyDeleteφεγγαρένια μου....
ReplyDeleteερχονται στιγμες στη ζωή ενος ανθρωπου που προτιμα το τιποτα απο τη θλιψη......
κι ομως ναι....
και το τίποτα θλίψη μου προκαλεί...
ReplyDeleteΣυμβιβασμός η θλίψη;
ReplyDeleteΜε τίποτα!
Η θλίψη γεννά.
Γι αυτό έρχεται.
Για να κυοφορήσει μια νέα ορμή.
κάποτε και εγώ τα ήθελα όλα ή τίποτα.
ReplyDeleteτουλάχιστον τώρα θα διαλέξω την θλίψη....και η θλίψη κρύβει μια χαρά...μπορεί μίζερη,μπορεί ελάχιστη,μπορεί μηδενική..αλλά κρύβει..κάτι...
το θέμα είναι αν θέλουμε να το ανακαλύψουμε...
Μα η θλίψη δεν είναι μόνιμη κατάσταση, παλεύεται... σε αντίθεση με το τίποτα που είναι το ΧΑΟΣ
ReplyDeleteΦιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Πολλές φορές έχω προτιμήσει την θλίψη, ίσως γιατί πάντα μετά περιμένω οτι θα έρθει κάτι καλύτερο. Πάντως θα αντάλασσα ακόμα και την θλίψη μου για να μπορώ να λέω όλα ή τίποτα.
ReplyDelete@..σπυρο μου..τιποτα λες και το ενα και το αλλο;
ReplyDelete@..stalagmatia..θλιψη δαγκωτη;τουλαχιστον ειναι κατι..κατι πανω απο την μηδενικη αισθηση!!συμφωνω αν και πλλες φορες εχω πιασει τον εαυτο μου να διαλεγει το΄'τιποτα'.
ReplyDelete@..mist..η θλιψη περικλειει το 'ολα'..οτι βρισκεται πανω και μετα απο αυτην..ποσο δικιο εχεις!!
ReplyDeleteφιλια
@..βασιλικη..χμμ στη συγκεκριμενη περιπτωση μονο αναμεσα στα δυο..σε καποια αλλη βλεπουμε..
ReplyDelete:)φεγγαρενια φιλια
@..μαρινα μου..πατωντας σε μια βαση μπορεις να φτασεις ψηλα κι ας ειναι της θλιψης..εγω σ ευχαριστω για τα ομορφα που γραφεις..φιλι
ReplyDelete@..αλκυονη..εχω προτιμησει αλλες φορες το ενα κι αλλες το αλλο..
ReplyDelete:)φεγγαρενιο φιλι
@..sunshine..δικιο απολυτο εχεις!!
ReplyDeleteφιλια
@..3 parties μου..αυτοι οι συμβιβασμοι ουτε σαν εκφραση να μην υπηρχαν..μακρια..
ReplyDeleteφεγγαρενια φιλια
@..hliaxtida μου..ερχονται ναι..με την ελπιδα να πιαστεις απο εκει και να πεταξεις ψηλα..αργοτερα..
ReplyDeleteτα φιλια μου..ηλιαχτιδα μου
@..αναστασια..καμμια φορα οι ανθρωποι που διαλεγουν το τιποτα ειναι ετοιμη να δεχτουν τα 'ολα'..ειναι πιο δυναμικοι..και καθολου θλιψη δε μου δημιουργουν..απεναντιας!!φεγγαρενια φιλια
ReplyDelete@..καπετανισσα..αισιοδοξη μου εσυ..σε χαιρομαι!!
ReplyDeleteφιλια πολλα
@..anyone..θελουμε τι δε θελουμε;;αλλοιμονο!!
ReplyDeleteφιλια
@..φυρδην-μιγδην..κι ομως το ολα ή τιποτα μου δινει εντυπωση δυναμης..ξες τι δυσκολο που ειναι η αποδοχη του 'ολα';δυσκολο να το ζητας,δυσκολο να το παλευεις..
ReplyDeleteφεγγαρενια φιλια
@..george..θελει δυναμη το ολα ή τιποτα,θελει να ξερεις τι ζητας και που βαδιζεις
ReplyDeleteφιλια με φεγγαροσκονη :)
Ανάμεσα στη θλίψη και στο τίποτα -βασικοί πόλοι του δικού μου δικομματισμού για χρόνια (!)- τώρα πια επιλέγω το τίποτα από τα δύο.
ReplyDeleteΚαλύτερα να μην αποφασίζεις κάτι από τα δύο και να βγάζεις τα κυάλια σου, να φοράς τα παπούτσια σου και να ψάχνεις τον τρίτο δρόμο. Μπορεί να είναι και μονοπάτι στην αρχή -αλλά έχει ενδιαφέρον το μέρος που σε βγάζει!
Καλησπέρα και φιλιά!
μετά το τίποτα έρχετε η θλίψη
ReplyDeleteμετά την θλίψη
εκεί είναι το σημαντικό
τι κάνεις μετά
Δύσκολο ερώτημα αλλά το τίποτα δεν αντιμετωπίζεται τη θλίψη μπορείς. Έχεις και σκοπό στη ζωή σου
ReplyDeleteδεν την φοβάμαι τη θλίψη όσο το τίποτα.
ReplyDeleteμε το τίποτα έρχεται η θλίψη...
ReplyDeleteμε το τίποτα έρχεται η ελπίδα...
φιλιά
Τίποτα από τα δυο δεν θέλω.
ReplyDeleteΘέλω να είμαι καλά. Μπορώ;;;
πειραζει αν απαντησω οτι προτιμω το "ολα" απο τη θλιψη και το τιποτα?:) Οχι οτι εχω βρει ακομα το θαρρος να διεκδικισω το "ολα".....διεκδικω το "κατι" με επομενη σταση στο "κατι παραπανω" κι αισιοδοξω :)
ReplyDeleteΥπεροχες ζωγραφιες!!!
@..industrial..κι αν δε σε βγαλει ο δρομος με μιας..υπομονη..ξανα απο την αρχη..αλλωστε εκει ειναι ολο το γουστο!!
ReplyDeleteφιλι
@..στεφανε..μετα τη θλιψη στεφανε ανασκουμπωνεσαι και προχωρας..πιο εμπειρος πια..ετσι λεω!!
ReplyDelete@..βασιλη..πραγματι σου δινει τη δυναμη να παλαιψεις!!
ReplyDelete@..e.e.δικιο εχεις..φεγγαρενια φιλια!!
ReplyDelete@..fatale..σωστο κι αυτο!!
ReplyDeleteφιλια πολλα
@..amo..το πιο ευκολο..και βεβαια μπορεις..δε ζητας πολλα!!
ReplyDelete:)))
@..dee dee..αισιοδοξια..το πιο σωστο..το ποτηρι μισογεματο..παντα..θελει κι αυτο τη δυναμη του..
ReplyDelete:)))
Δεν φοβήθηκα κανένα από τα δύο.
ReplyDeleteΈζησα μέσα τους.
Θα επέλεγα τη θλίψη, είναι πιο δημιουργική.
Να θυμάσαι ότι είναι δημιουργικό είναι και σωτήριο.
@..ηχε μου..η θλιψη ειναι ενας συμβιβασμος -προσωρινος- δεν ειναι;;
ReplyDeleteφεγγαρενια φιλια
προτιμώ την ζωή...
ReplyDeleteτην καληνύχτα μου...
oλοι νομιζω προτιμουμε τη ζωη..αλλα μεσα σ αυτην υπαρχει και η θλίψη και το τιποτα..για αυτες τις στιγμες μιλαμε..
ReplyDeleteξες και το να γνωριζεις να ζεις ειναι μια τεχνη..και ξες για τον καθενα μας ειναι διαφορετικη η εννοια του 'ζω'..
καλη σου μερα γιωργο
Φεύγεις...
ReplyDeleteΕξόριστος ο χρόνος στα στέκια του χαμού. Όλη σου η ζωή μια δυνατή κραυγή, μα εσύ σωπαίνεις. Όλη μου η αγάπη, φυλακισμένη στα μάτια σου.
Φεύγεις. Ζοφερές οι αναμνήσεις παλινδρομούν στα χέρια μου, καθώς αγγίζουν τα δικά σου. πώς να δεχθώ μια αλήθεια που με θυμώνει. Αν μπορούσες να μετρήσεις τις στιγμές που σου χάρισα, αν το ήθελες…
Φαρμακωμένα τα ακατάδεκτά σου χείλη. Σακατεμένο το πάθος σου. αν μπορούσα να σε μισήσω, θα το είχα ήδη κάνει. Μα εγώ, νιώθω ένοχη που σε θαυμάζω ακόμη πιο πολύ. Εγκλωβίζω τα δάκρυα στα μάτια μου. Δε θα ήθελα να αντικρίσεις την μοναξιά μου.
Φεύγεις. Δε θα πω αντίο κι ας μην έρθεις ξανά. Γύρω φωνές, σκιές σε μια πόλη που πάντα θα σε θυμίζει. Αγέρωχη η μορφή σου με προσπερνά. Αγέρωχη κι η θλίψη που μου χαμογελά. Οι αναμνήσεις συντροφιά μέχρι το τέλος. Το υπέρτατο τέλος σε αυτή την σιωπή. Άλλες όμορφες κι άλλες φθηνές, σχεδόν ανέραστες στιγμές που όμως πάντα θα θυμάμαι.
Σκέψεις που χάνονται μες στης βροχής τον ήχο.
Κι εγώ, στο κάστρο των ονείρων μου, με την βροχή να απλώνει επάνω στο κορμί μου, σε ακολουθώ…
Η φυγή σου, δική μου πια φυγή…
Την θλίψη... τουλάχιστον αυτή σε γεμίζει...
@..darkangel..τις θυμαμαι ολες τις στιγμες..και τις καλες και τις κακες..αλλωστε ειναι οτι μου απεμεινε απο σενα..
ReplyDeleteεφυγα πριν απο σενα αλλα πιστεψε με..ποναει περισσοτερο αυτος που εγκαταλειπει πρωτος..ειναι αυτος που βλεπει τα ονειρα να γινονται κομματια..καρδια μου!!
προτιμω τη θλιψη τωρα πια..το τιποτα ησουν εσυ..το τιποτα ηταν αυτο που πιστεψα για΄'ολα'..
καλως ηρθες..φιλι!