Friday, September 14, 2007

σκέψεις

-Aνάμεσα στη θλίψη και το τίποτα προτιμώ την θλίψη..
Εσύ;
-Εμένα η θλίψη μου θυμίζει συμβιβασμό..ανάμεσα στη θλίψη και το τίποτα,προτιμώ το τίποτα..
-Ή όλα ή τίποτα!!

48 comments:

  1. το τίποτα της θλίψης και η θλίψη του τίποτα...

    ReplyDelete
  2. Τη θλίψη...δαγκωτό...
    το τίποτα με τρομάζει!

    ReplyDelete
  3. Η θλίψη περικλείει το όλα, γιατί μόνον μετά απο την επιλογή του δρόμου της... έχεις (το τίποτα) αποκλείσει.
    Κι ας μένω να κοιτώ δυο μάτια βουρκωμένα...

    ReplyDelete
  4. αναμεσα μονο σ' αυτα τα δυο η επιλογη; γιατι; γιατι να φτασουμε εκει; απο πριν οι ερωτησεις... για να ειναι καλυτερες οι απαντησεις...
    καλυτερες για μας...

    φιλια και καλη σου μερα...

    ReplyDelete
  5. η θλιψη...
    την θλιψη ναι...
    εχει πάτο....
    τον πιανεις και μετα...

    το τιποτα αβαθες ειναι....

    για τις ευχες σου ευχαριστω....

    ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ....

    φιλι....ευχαριστω και πάλι

    ReplyDelete
  6. τίποτα...
    προτιμάς λες το τίποτε
    εσύ δεν είσαι κάτι;
    οξύμωρο
    ίσως και να μην ορίζουμε σωστά το τίποτα
    φιλί καλό Σ/κ

    ReplyDelete
  7. Ωραία τα είπε ο σεραφείμ.. προτιμώ τη θλίψη, γιατί το τίποτα είναι άγνωστο. Η θλίψη έχει αρχή και τέλος.

    ReplyDelete
  8. Αυτοί οι συμβιβασμοί... Σκέτες ήττες είναι.

    ReplyDelete
  9. φεγγαρένια μου....
    ερχονται στιγμες στη ζωή ενος ανθρωπου που προτιμα το τιποτα απο τη θλιψη......
    κι ομως ναι....

    ReplyDelete
  10. και το τίποτα θλίψη μου προκαλεί...

    ReplyDelete
  11. Συμβιβασμός η θλίψη;
    Με τίποτα!

    Η θλίψη γεννά.
    Γι αυτό έρχεται.
    Για να κυοφορήσει μια νέα ορμή.

    ReplyDelete
  12. κάποτε και εγώ τα ήθελα όλα ή τίποτα.
    τουλάχιστον τώρα θα διαλέξω την θλίψη....και η θλίψη κρύβει μια χαρά...μπορεί μίζερη,μπορεί ελάχιστη,μπορεί μηδενική..αλλά κρύβει..κάτι...

    το θέμα είναι αν θέλουμε να το ανακαλύψουμε...

    ReplyDelete
  13. Μα η θλίψη δεν είναι μόνιμη κατάσταση, παλεύεται... σε αντίθεση με το τίποτα που είναι το ΧΑΟΣ

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  14. Πολλές φορές έχω προτιμήσει την θλίψη, ίσως γιατί πάντα μετά περιμένω οτι θα έρθει κάτι καλύτερο. Πάντως θα αντάλασσα ακόμα και την θλίψη μου για να μπορώ να λέω όλα ή τίποτα.

    ReplyDelete
  15. @..σπυρο μου..τιποτα λες και το ενα και το αλλο;

    ReplyDelete
  16. @..stalagmatia..θλιψη δαγκωτη;τουλαχιστον ειναι κατι..κατι πανω απο την μηδενικη αισθηση!!συμφωνω αν και πλλες φορες εχω πιασει τον εαυτο μου να διαλεγει το΄'τιποτα'.

    ReplyDelete
  17. @..mist..η θλιψη περικλειει το 'ολα'..οτι βρισκεται πανω και μετα απο αυτην..ποσο δικιο εχεις!!
    φιλια

    ReplyDelete
  18. @..βασιλικη..χμμ στη συγκεκριμενη περιπτωση μονο αναμεσα στα δυο..σε καποια αλλη βλεπουμε..
    :)φεγγαρενια φιλια

    ReplyDelete
  19. @..μαρινα μου..πατωντας σε μια βαση μπορεις να φτασεις ψηλα κι ας ειναι της θλιψης..εγω σ ευχαριστω για τα ομορφα που γραφεις..φιλι

    ReplyDelete
  20. @..αλκυονη..εχω προτιμησει αλλες φορες το ενα κι αλλες το αλλο..
    :)φεγγαρενιο φιλι

    ReplyDelete
  21. @..sunshine..δικιο απολυτο εχεις!!
    φιλια

    ReplyDelete
  22. @..3 parties μου..αυτοι οι συμβιβασμοι ουτε σαν εκφραση να μην υπηρχαν..μακρια..
    φεγγαρενια φιλια

    ReplyDelete
  23. @..hliaxtida μου..ερχονται ναι..με την ελπιδα να πιαστεις απο εκει και να πεταξεις ψηλα..αργοτερα..
    τα φιλια μου..ηλιαχτιδα μου

    ReplyDelete
  24. @..αναστασια..καμμια φορα οι ανθρωποι που διαλεγουν το τιποτα ειναι ετοιμη να δεχτουν τα 'ολα'..ειναι πιο δυναμικοι..και καθολου θλιψη δε μου δημιουργουν..απεναντιας!!φεγγαρενια φιλια

    ReplyDelete
  25. @..καπετανισσα..αισιοδοξη μου εσυ..σε χαιρομαι!!
    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  26. @..anyone..θελουμε τι δε θελουμε;;αλλοιμονο!!
    φιλια

    ReplyDelete
  27. @..φυρδην-μιγδην..κι ομως το ολα ή τιποτα μου δινει εντυπωση δυναμης..ξες τι δυσκολο που ειναι η αποδοχη του 'ολα';δυσκολο να το ζητας,δυσκολο να το παλευεις..
    φεγγαρενια φιλια

    ReplyDelete
  28. @..george..θελει δυναμη το ολα ή τιποτα,θελει να ξερεις τι ζητας και που βαδιζεις
    φιλια με φεγγαροσκονη :)

    ReplyDelete
  29. Ανάμεσα στη θλίψη και στο τίποτα -βασικοί πόλοι του δικού μου δικομματισμού για χρόνια (!)- τώρα πια επιλέγω το τίποτα από τα δύο.

    Καλύτερα να μην αποφασίζεις κάτι από τα δύο και να βγάζεις τα κυάλια σου, να φοράς τα παπούτσια σου και να ψάχνεις τον τρίτο δρόμο. Μπορεί να είναι και μονοπάτι στην αρχή -αλλά έχει ενδιαφέρον το μέρος που σε βγάζει!

    Καλησπέρα και φιλιά!

    ReplyDelete
  30. μετά το τίποτα έρχετε η θλίψη
    μετά την θλίψη
    εκεί είναι το σημαντικό
    τι κάνεις μετά

    ReplyDelete
  31. Δύσκολο ερώτημα αλλά το τίποτα δεν αντιμετωπίζεται τη θλίψη μπορείς. Έχεις και σκοπό στη ζωή σου

    ReplyDelete
  32. δεν την φοβάμαι τη θλίψη όσο το τίποτα.

    ReplyDelete
  33. με το τίποτα έρχεται η θλίψη...
    με το τίποτα έρχεται η ελπίδα...
    φιλιά

    ReplyDelete
  34. Τίποτα από τα δυο δεν θέλω.
    Θέλω να είμαι καλά. Μπορώ;;;

    ReplyDelete
  35. πειραζει αν απαντησω οτι προτιμω το "ολα" απο τη θλιψη και το τιποτα?:) Οχι οτι εχω βρει ακομα το θαρρος να διεκδικισω το "ολα".....διεκδικω το "κατι" με επομενη σταση στο "κατι παραπανω" κι αισιοδοξω :)
    Υπεροχες ζωγραφιες!!!

    ReplyDelete
  36. @..industrial..κι αν δε σε βγαλει ο δρομος με μιας..υπομονη..ξανα απο την αρχη..αλλωστε εκει ειναι ολο το γουστο!!
    φιλι

    ReplyDelete
  37. @..στεφανε..μετα τη θλιψη στεφανε ανασκουμπωνεσαι και προχωρας..πιο εμπειρος πια..ετσι λεω!!

    ReplyDelete
  38. @..βασιλη..πραγματι σου δινει τη δυναμη να παλαιψεις!!

    ReplyDelete
  39. @..e.e.δικιο εχεις..φεγγαρενια φιλια!!

    ReplyDelete
  40. @..fatale..σωστο κι αυτο!!
    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  41. @..amo..το πιο ευκολο..και βεβαια μπορεις..δε ζητας πολλα!!

    :)))

    ReplyDelete
  42. @..dee dee..αισιοδοξια..το πιο σωστο..το ποτηρι μισογεματο..παντα..θελει κι αυτο τη δυναμη του..
    :)))

    ReplyDelete
  43. Δεν φοβήθηκα κανένα από τα δύο.
    Έζησα μέσα τους.
    Θα επέλεγα τη θλίψη, είναι πιο δημιουργική.
    Να θυμάσαι ότι είναι δημιουργικό είναι και σωτήριο.

    ReplyDelete
  44. @..ηχε μου..η θλιψη ειναι ενας συμβιβασμος -προσωρινος- δεν ειναι;;
    φεγγαρενια φιλια

    ReplyDelete
  45. προτιμώ την ζωή...

    την καληνύχτα μου...

    ReplyDelete
  46. oλοι νομιζω προτιμουμε τη ζωη..αλλα μεσα σ αυτην υπαρχει και η θλίψη και το τιποτα..για αυτες τις στιγμες μιλαμε..
    ξες και το να γνωριζεις να ζεις ειναι μια τεχνη..και ξες για τον καθενα μας ειναι διαφορετικη η εννοια του 'ζω'..
    καλη σου μερα γιωργο

    ReplyDelete
  47. Φεύγεις...
    Εξόριστος ο χρόνος στα στέκια του χαμού. Όλη σου η ζωή μια δυνατή κραυγή, μα εσύ σωπαίνεις. Όλη μου η αγάπη, φυλακισμένη στα μάτια σου.
    Φεύγεις. Ζοφερές οι αναμνήσεις παλινδρομούν στα χέρια μου, καθώς αγγίζουν τα δικά σου. πώς να δεχθώ μια αλήθεια που με θυμώνει. Αν μπορούσες να μετρήσεις τις στιγμές που σου χάρισα, αν το ήθελες…
    Φαρμακωμένα τα ακατάδεκτά σου χείλη. Σακατεμένο το πάθος σου. αν μπορούσα να σε μισήσω, θα το είχα ήδη κάνει. Μα εγώ, νιώθω ένοχη που σε θαυμάζω ακόμη πιο πολύ. Εγκλωβίζω τα δάκρυα στα μάτια μου. Δε θα ήθελα να αντικρίσεις την μοναξιά μου.
    Φεύγεις. Δε θα πω αντίο κι ας μην έρθεις ξανά. Γύρω φωνές, σκιές σε μια πόλη που πάντα θα σε θυμίζει. Αγέρωχη η μορφή σου με προσπερνά. Αγέρωχη κι η θλίψη που μου χαμογελά. Οι αναμνήσεις συντροφιά μέχρι το τέλος. Το υπέρτατο τέλος σε αυτή την σιωπή. Άλλες όμορφες κι άλλες φθηνές, σχεδόν ανέραστες στιγμές που όμως πάντα θα θυμάμαι.
    Σκέψεις που χάνονται μες στης βροχής τον ήχο.
    Κι εγώ, στο κάστρο των ονείρων μου, με την βροχή να απλώνει επάνω στο κορμί μου, σε ακολουθώ…
    Η φυγή σου, δική μου πια φυγή…

    Την θλίψη... τουλάχιστον αυτή σε γεμίζει...

    ReplyDelete
  48. @..darkangel..τις θυμαμαι ολες τις στιγμες..και τις καλες και τις κακες..αλλωστε ειναι οτι μου απεμεινε απο σενα..
    εφυγα πριν απο σενα αλλα πιστεψε με..ποναει περισσοτερο αυτος που εγκαταλειπει πρωτος..ειναι αυτος που βλεπει τα ονειρα να γινονται κομματια..καρδια μου!!

    προτιμω τη θλιψη τωρα πια..το τιποτα ησουν εσυ..το τιποτα ηταν αυτο που πιστεψα για΄'ολα'..

    καλως ηρθες..φιλι!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...