Tuesday, June 10, 2008

η ''ζωή'' της

Eίχε μάθει τα πάντα γι αυτήν. Δίχως καν να την γνωρίζει, δίχως να την έχει δει ποτέ του.
Το τηλεσκόπιο του παρακολουθούσε καθημερινά το μπαλκόνι της, συγκεκριμένα ένα πολύ μικρό κομμάτι, στην πίσω πλευρά του διαμερίσματος, όπου ανάμεσα σε φίκους και γεράνια, άπλωνε καθημερινά τα πλυμένα της.

΄Ηταν φορές που άσπριζε ο τόπος από μαξιλαροθήκες και σεντόνια, ζήλευε τότε τον ύπνο της, άλλες γέμιζε με φούστες, μπλούζες και παντελόνια, ζήλευε τις εξόδους της. Όταν προστέθηκαν πουκάμισα που ανέμιζαν σε μέγεθος extra large, ζήλεψε την συντροφιά της, στα δε θαλασσιά μωρουδιακά, μιά πιθαμή υφάσματα σε σιέλ αποχρώσεις, που επιβεβαίωσαν το τίποτα μέσα του, έσπασε με μένος ότι είχε την τύχη να βρεθεί μπροστά του.

Η μάνα του ανησύχησε, μα δεν τόλμησε να ανοίξει την πόρτα. Μόνο απ έξω ρώταγε
-Είσαι καλά αγόρι μου;
-Καλά είμαι μάνα, κάνε την δουλειά σου της αποκρίθηκε, κι αυτή έφυγε.

Συνέχισε να κοιτάει γιά μήνες και χρόνια, με ήλιο, με βροχή, με χιόνι, αυτή ''ζούσε'' κι αυτός εκεί,
στα άδεια σχοινιά με ξύλινα μανταλάκια να κρεμάει την μοναξιά του, καλοκαίρι κι αυτή να εξαφανίζεται γιά μέρες, σαββατοκύριακα επίσης.
Καιρό μετά, τσάκισε στην ατέλειωτη αράδα των μαύρων ρούχων μιάς άλλης επιστροφής κι ενός μοναδικού ''αντίο'', μα μονάχα όταν εκείνο το ροδαλό μπλουζάκι ξέμεινε γιά μήνες να δέρνεται στον άνεμο δίχως να το μαζέψει κανείς, δεν ένιωσε τίποτα.

Ήξερε.



υ.γ.
η φωτογραφία προυπήρξε του κειμένου

38 comments:

  1. "Ήξερε." Μονάχα αυτό το ρήμα διάλεξες και τα χώρεσες όλα μέσα, όλα όσα θα μπορούσα να σου πω...
    "Ήξερε" λοιπόν...

    ReplyDelete
  2. @..κοπελα με καναρινι φορεμα..

    ναι ηξερε..κι ειναι η μονη περιπτωση που ξερεις και παγωνεις,δε νιωθεις πια,λειπει το αντικειμενο του ποθου..

    φιλι

    ReplyDelete
  3. ....
    Τα "αντίο" δε μου αρέσουν.. ακριβώς .. πάντα ξέρουμε..

    ReplyDelete
  4. Σαν τη Ζωή απαρνηθούμε
    το επόμενο βήμα,θαρρώ,είναι να γίνουμε ηδονοβλεψίες.
    Της Ζωής των άλλων.Και έτσι πιστεύουμε οτι ζούμε.Κάνοντας τη Ζωή τους Ζωή μας.

    Αξίζει;

    ReplyDelete
  5. Κι εγώ θα το καταλάβαινα, αλλά θα ένιωθα πολλά! Παγιδευμένος στο να ζω μέσα από τη ζωή της, θα ασφυκτιούσα και θα τρελαινόμουν...
    Ήμουν που ήμουν τρελός και δε ζούσα τη ζωή μου, θα 'ρχόταν κι αυτό και θα με αποτελείωνε...

    ReplyDelete
  6. @..roadartist..

    ετσι ακριβως
    την καλησπερα μου
    φιλι

    ReplyDelete
  7. @..anima..

    ομως συμβαινει κι αυτο και τι διαφορα εχει απο την κυρα λιτσα του τεταρτου,που ειναι συνεχως πισω απο την κουρτινα;

    συμβαινει σε διαφορες μορφες

    φιλι

    ReplyDelete
  8. @..konstantine μου,ο καθενας με τον τροπο του.

    αυτος ετσι,παγωσε,επαψε να σκεφτεται,δυναμη δεν ειχε να αντιδρασει..

    απλα ηξερε

    καλο βραδυ

    ReplyDelete
  9. Καλημέρα,πια

    Φιλί και μια μεγάαααααααλη αγκαλιά.

    Ξέρεις εσυ.

    Ναι;

    Ναι,ναι...

    ReplyDelete
  10. "Δίχως καν να την γνωρίζει..."

    "Ήξερε"!!!

    ReplyDelete
  11. "Ρουφωντας τη ζωη απ' το παραθυρο" ειχα διαβασει καπου και καπως ετσι το φανταζομουν. Αυτοι οι ανθρωποι,ξερεις, δενονται με εναν περιεργο τροπο με τον εκαστοτε που "παρακολουθουν", πονανε μαζι του, χαιρονται (!) μαζι του και καταλαβαινουν περισσοτερα, βλεπουν πιο προσεκτικα τις λεπτομεριες.

    Εξακολουθω ομως να το θεωρω αφυσικο και μιζερο. Μακαρι να μπορουσε να βρει μια δικη του ζωη. Ειναι ανθρωπος με πολλα κενα πολλες αναγκες.....και πολλη μοναξια!!

    Γραφεις ολοενα και καλυτερα, πολυ μου αρεσε :)

    Φιλακιαα

    ReplyDelete
  12. Ναι ήξερε! 'Οταν ζωή σου γίνεται η ζωή των άλλων ξέρεις τα πάντα!

    Καλή σου μέρα!

    ReplyDelete
  13. @..anima..

    βεβαιως ετσι..
    την καλημερα μου

    :)))*

    ReplyDelete
  14. @..αμαθεια..

    αυτος ηξερε..ναι..

    καλημερα
    φιλι

    ReplyDelete
  15. @..dee dee..

    μονο μιζερο;
    παρανοικο και διαστροφικο το βρισκω..
    δυσκολο για αυτον..

    :)))*

    ReplyDelete
  16. @..ανασαιμια..

    η ζωη των αλλων..ν ανασαινεις μεσα απο αυτην..

    φοβερο..

    ReplyDelete
  17. Έρωτας που χαραμίζεται στα όνειρα,στην επιθυμία,στη μοναξιά,στη σιωπή...

    Βαθύς πόνος!

    φιλί,φεγγαρένια μου

    ReplyDelete
  18. Αλήθεια ,
    πόσοι γνωστοί άγνωστοι ανάμεσά μας
    διαβαίνουν
    τα σκαλοπάτια της ψυχής μας…!

    Με αγκαλιά σε χαιρετώ

    ReplyDelete
  19. φεγγαρένια μου,
    μου αρέσει που εστιάζεις πάντα σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, αν ήσουν φωτογράφος θα είχες εξειδικευτεί στα πρόσωπα και τις συσπάσεις που συνοδεύουν το κάθε τους συναίσθημα!
    Μου αρέσει η οπτική σου γωνία. Ναι, παγερό αυτό το "ήξερε" και απογυμνωμένο.
    Σε φιλώxxx

    ReplyDelete
  20. Φεγγαρενια μου
    πολυ πολυ ωραια γραμμενο οπως παντα...και πικρο....αλλα ωραιο!

    πολλα φιλια

    ReplyDelete
  21. Καλημέρα! Ήρθα κι εγώ να αφήσω ένα φιλί, μα που να το κρύψω; το φεγγάρι έσβησε..

    ReplyDelete
  22. oμορφο, συγκινητικο και λυπηρο...
    να ζεις μεσα απο τη ζωη αλλων, αγνωστων.. διαστροφικο θα ελεγα.
    φιλια φεγγαρενια και καλο σ/κ.

    ReplyDelete
  23. Φεγγαρένια,
    έχεις δει την καταπληκτική ταινία "οι ζωές των άλλων";.
    Έδωσες με λίγες λέξεις την ουσία της.
    Υπέροχο!

    ReplyDelete
  24. Ακόμα και στα κείμενά σου, πρωταγωνιστούν τα χρώματα και τελευταία σου, ελαφριά, αλλά χαριστική, πινελιά, το "ήξερε".

    ReplyDelete
  25. Μπορεί να είναι άνθρωπος μοναχικός, με κενά, με δεν ξέρω τι άλλο...όμως ταυτόχρονα είναι ένας τυχερός άνθωπος! Άλλοι δε θα έπαιρναν χαμπάρι την "εξωτική" παρουσία τόσο κοντά τους...

    (Πω πω, πότε τα έγραψες όλα αυτά??? Πάω να αρχίσω μελέτη!)

    ReplyDelete
  26. Στενάχωρο με μια δόση ατελειώτης λύπης, που προσπαθεί να αντλήσει απεγνωσμένα δροσοσταλίδες χαράς. Αλλά όπως λες.. Ήξερε.
    Φιλιά καλό απόγευμα

    ReplyDelete
  27. @..ψυχη μου..

    φιλι..

    ReplyDelete
  28. @..ζαφορα..
    παρα πολλοι..

    φιλια

    ReplyDelete
  29. @..κοκκινη ομπρελλα..

    παρα πολυ ομορφο το σχολιο σου,πραγματι..θα μ ενδιεφεραν οι συσπασεις ενος προσωπου και φωτογραφικα και θεατρικα και κινηματογραφικα..

    φιλι

    ReplyDelete
  30. @..φαραονα..

    φιλι γλυκο

    ReplyDelete
  31. @..κοπελλα με καναρινι φορεμα..

    χχμμ..σβηνει το φεγγαρι;

    μπααα..

    φιλι γλυκο

    ReplyDelete
  32. @..αλικη..

    βεβαιως διαστοφικο!!

    φιλι

    ReplyDelete
  33. @..κουκε μου..

    βεβαιως και την εχω δει..παρα πολυ ωραια ταινια..
    φυσικα και την ειχα κατα νου..

    ReplyDelete
  34. @..αστρια..

    μμμ μ αρεσουν οι πινελιες..πολυ..

    φιλι

    ReplyDelete
  35. @..patsiouri..

    ειναι μια σκοπια κι αυτη

    φιλι

    ReplyDelete
  36. @..entelech..

    αναμφισβητητα..

    :)))

    ReplyDelete
  37. @..love me..

    φιλια
    καλο απογευμα

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...