Tον Ήχο τον Πλάγιο, τον πρωτογνώρισα σαν ένα μικρό αγοράκι, με κόκκινη μπλούζα και χρυσά δαχτυλίδια γιά μαλλιά.Με λέξεις βαριές και λυπημένες, ανάλαφρες κι ερωτικές, αφημένες με τάξη σ ένα blog, ιδιαιτέρως επιμελημένο και προσεγμένο.
Απάντησε στα e-mail μου, σαν να είμασταν φίλοι από παλιά. Με βοήθησε σε ότι ζητούσα με περίσσια υπομονή, κι ένοιωθα πάντα και το νοιώθω ακόμη πως είναι ένας άνθρωπος που φωνάζει ''είμαι εδώ''.
Με την ποίηση δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη αγάπη, αλλά θυμάμαι πως ενθουσιασμένη του είχα πει από την αρχή.
-Μ αρέσει ο τρόπος που βάζεις τις λέξεις στην σειρά, ο τρόπος που χρησιμοποιείς τις λέξεις στην κάθε σου έκφραση, σαν να έχει μείνει μονάχα ένα κομματάκι να συμπληρωθεί το παζλ κι εσύ παίρνεις την κατάλληλη λέξη και συμπληρώνεις την έννοια, την έκφραση.
Μιά μέρα του είπα και το άλλο.
-Ρε συ Γιάννη, δε μπορώ να τα καταλάβω τα ποιήματα, εγώ θέλω πεζά, ιστορίες καθημερινές με αρχή μέση και τέλος.
-Στην ποίηση, θα θυμάσαι μόνο πως σημαντικό είναι το συναίσθημα που σου αφήνει αυτό που διαβάζεις. Αυτό αρκεί.
Κι ο Γιάννης βγάζει όλο του το συναίσθημα σ αυτά τα μικρά αριστουργήματα.
Τόσο που λες δεν έχει άλλο.
Δεν φανταζόμουν ποτέ, πως θα χαιρόμουν σαν φίλη την παρουσίαση του βιβλίου του.
Το ότι θα εξέδιδε τα γραπτά του ήμουν σίγουρη. Όπως και το ότι θα έχει επιτυχία. Και το ότι θα εκδόσει κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα..
Η χθεσινή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε έναν πάρα πολύ ωραίο χώρο, στον Μαλλιάρη της Δ.Γούναρη, οι παλιότεροι θυμόμαστε πως κάποτε εδώ στεγαζόταν ο κινηματογράφος Ανατόλια.
Ο Γιάννης ήταν άψογος και πλαισιωμένος από γοητευτικά πρόσωπα.
Πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του με την διπλή αφιέρωση.
Μπαίνω στον πειρασμό να στολίσω το blog μου με ένα κομμάτι που μου άρεσε (όλα μου άρεσαν αλλά σιγά σιγά)..
''γιά πάντα''
η λέξη που δεσπόζει στον έρωτα
στα κοκκινισμένα απ' το παιγνίδι χείλη
στην ιδρωμένη από την επαφή πλάτη
στ' ακροδάχτυλα που ανιχνεύουν
παντού το γιά πάντα
εκτός από τα μάτια
που φοβούνται πάντα το κοίταγμα.
Ελπίζω να μη μου θυμώσει που έκλεψα μιά σελίδα από το βιβλίο του, αλλά πως να το πω.. μ αρέσει, μ αρέσει πολύ..
Εύχομαι ολόψυχα πάντα επιτυχίες. Το αξίζεις..
Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη ότι στην ποίηση το σημαντικό είναι το συναίσθημα που σου μένει. Συνήθως το συναίσθημα χάνεται όταν αρχίζουμε να αναλύουμε μία-μία τις λέξεις και να αναρωτιόμαστε "τι θέλει να πεί εδώ ο ποιητής?"! Καλό Σαββατοκύριακο!
ReplyDelete@..dorothy..
ReplyDeleteσυμφωνω μαζι σου και θελω να πω και το εξης..
εχω διαβασει ποιηματα που δε καταφεραν να μου βγαλουν κανενα συναισθημα..γραμμενα με ψυχροτητα;
εδω το συναισθημα βγαινει αβιαστο..
ισως παλι να ειναι στο στυλ μου..
οπως και να εχει
μ αρεσει
Το ποίημα, τουλάχιστον για μενα, πρεπει να με συνεπαρει απο την αρχή, να μου δημιουργησει εικονες και συναισθηματα. Αν είναι να αρχισω να ψάχνω για βαθύτερα νοήματα και τι θα ηθελε να εκφρασει ο ποιητής, τοτε χανω τελείως το ποίημα. Καλο βράδυ!
ReplyDeleteΣτέκουν ανάμεσα μας οι λέξεις καμιά φορά αδύναμες να εκφράσουν όσα η ψυχή επιθυμεί.
ReplyDeleteΒρέθηκα αγκαλιασμένους από ανθρώπους όπως εσύ σε στιγμές που χρειαζόμουν ανθρώπους για να μιλήσω.
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό.
Σ’ ευχαριστώ ακόμα για την αλλαγή που σηματοδότησες στη ζωή μου μέσα από εκείνες τις συζητήσεις.
Σ’ ευχαριστώ για την αγάπη με την οποία αγκάλιασες και τούτη την εκδήλωση.
Χάρηκα πολύ που σας είδα εκεί.
Να θυμάσαι μονάχα εκείνο που σου είπα για τα ποιήματα, κι αν μου επιτρέπεις να το κάνεις τρόπο ζωής.
Όλα εκείνα που η λογική αδυνατεί να κατανοήσει άφηνε η ψυχή να τα πλησιάζει.
Ανάλογα μ’ εκείνο που της αφήνουν στις τσέπες του πανωφοριού να τα κρατά ή να τα διώχνει.
Σ’ ευχαριστώ για όλα, για την ανιδιοτελής σου αγάπη, για την συμπαράσταση σου, για όλα, για όλα.
Να είσαι ευτυχισμένη επιθυμώ και ν’ αναπαύεσαι, να περπατάς και να χορεύεις πάντοτε στην αγκαλιά του πιο όμορφου σου φεγγαριού.
@..δημιουργια..
ReplyDeleteεχεις απολυτο δικιο και συμφωνω μαζι σου
καλο απογευμα σου ευχομαι
@..ηχε πλαγιε..
ReplyDeleteκαλο απογευμα σου ευχομαι
να περνας παντα ετσι ομορφα