''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
den eimai yper tou telous eimai yper ths allaghs poreias yper ths kainourias arxhs yper tou kshmerwmatos yper ths gennhshs yper ths zwhs yper tou xamogelou poy sou eipa kai prin
Με το τέλος αυτόματα γεννιέται και μια αρχή, κάτι πεθαίνει για να μπει στη θέση του το καινούργιο.. Ο τρόπος που το έγραψες το έκανε πολύ δυνατό. Καλησπέρα φεγγαρένια.
Τις περισσότερες φορές το τέλος είναι παρεξηγημένο και ανεπιθύμητο. Όμως σχεδόν πάντα ακολουθεί μια νέα αρχή. Καλό είναι καθώς "πέφτουν οι τίτλοι του τέλους" να γίνεται ένας αναστοχασμός, ένας απολογισμός, μια ενδοσκόπηση... έτσι που η νέα αρχή να είναι πράγματι νέα και να οδηγήσει σε κάτι καλύτερο.
το αποτυπωμα, ειναι εκεινη η ''ιδιαιτερη στιγμη'' που θα εχει νοιωσει η γη το βαρος του ουρανου στην αγκαλια της, το αποτυπωμα του.. (επιρεαζομενη απο την φωτο και το αλλοκοτο σχημα ουρανου και γης)..
το τελος ειναι παιχνιδι αναγκαιο απο την φυση του.. στην αρχη γλυστρας ομορφα, αργοτερα στριμωχνεσαι (και οχι μονο) απειλητικα!
δεν ξερω αν ετσι εγινε πιο ευκολο.. προσωπικα αυτο μου εβγαλε η φωτο.. συνδιασμενη με καποιες εσωτερικες σκεψεις..
Η λέξη τέλος επικίνδυνο παιχνίδι.
ReplyDeleteden eimai yper tou telous
ReplyDeleteeimai yper ths allaghs poreias
yper ths kainourias arxhs
yper tou kshmerwmatos
yper ths gennhshs
yper ths zwhs
yper tou xamogelou poy sou eipa kai prin
kai nai to xamogelo einai amyna
den einai epi8esi isws...
an kai 8a to borouse ki afto...
sou stelnw to kalytero mou
kai oooolh mou th 8etikh energeia
Αιχμηρές, ενίοτε, οι γωνίες του τέλους...
ReplyDeleteΦιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@..jacki..
ReplyDeleteκαι γεματο φοβο..
@..logia..
ReplyDeleteθα συμφωνησω απολυτα με τις σκεψεις σου..και για ολη την θετικη ενεργεια που πραγματικα την νοιωθω πως μου την στελνεις..
οχι πως δεν το εχω αναγκη, μα να σου πω πως πολλες φορες ειμαι πολυ πιο αισιοδοξη απο οσο θα επρεπε..
τα λογια μου ειναι ενα πραγματικο συναισθημα τελους τελους..
ακομη κιαν ως εκει πορευτουμε με τα δικα σου υπεροχα λογια..
@..γλαρενια..
ReplyDeleteκαι γεματες φοβο..
διάβασα για στριμώγματα και θεώρησα οτι πρέπει να αφήσω σχόλιο. :)))
ReplyDeleteΕγώ πάντως αποφεύγω να λέω την λέξη τέλος. Προτιμώ το άντε καιρός για κάτι νέο. Αιώνια αισιόδοξη άποψη.
Πάντως επιμένω οτι αυτό το στρίμωγμα των τριών γραμμάτων ανάμεσα σε ένα Τ και ένα Σ με ενθουσιάζει :)
Πάντως όπως προσέχω πρέπει να σου αρέσουν οι αλυσίδες. Όλα τα γράμματα δεμένα μεταξύ τους χωρίς κανένα κενό. Χμ!!!
Μια καλησπέρα.
Με το τέλος αυτόματα γεννιέται και μια αρχή, κάτι πεθαίνει για να μπει στη θέση του το καινούργιο..
ReplyDeleteΟ τρόπος που το έγραψες το έκανε πολύ δυνατό.
Καλησπέρα φεγγαρένια.
λέμε εύκολα πως κάτι τελείωσε
ReplyDeleteμα τελειώνει τόσο εύκολα στ΄αλήθεια;
κι αν ναι,πως;
μάθε με.και το ΄χω ανάγκη...
φιλί και φιλί
Τις περισσότερες φορές το τέλος είναι παρεξηγημένο και ανεπιθύμητο. Όμως σχεδόν πάντα ακολουθεί μια νέα αρχή. Καλό είναι καθώς "πέφτουν οι τίτλοι του τέλους" να γίνεται ένας αναστοχασμός, ένας απολογισμός, μια ενδοσκόπηση... έτσι που η νέα αρχή να είναι πράγματι νέα και να οδηγήσει σε κάτι καλύτερο.
ReplyDeleteΦεγγαρένια μου,καλησπέρα:)...
ReplyDeleteΝομίζω πως τίποτα δεν τελειώνει..Απλώς αλλάζει μορφή ύπαρξης...;)
φιλι..ατέλειωτο!!!
το αποτύπωμα... που αφήνει το τέλος ποιο είναι; τι σημαίνει; γτ κ το τέλος χαρακτηρίζεται σαν παιχνίδι;;
ReplyDeleteκαλησπέρα
@..george..
ReplyDeleteσωστα μιλησες για στριμωγμα. και οχι μονο των τριων γραμματων..
θα δειξει..
@..μαργκο..
ReplyDeleteδεν ξερω εαν στο ''τελος'' που εννοω χωραει μια αλλη αρχη..
στη ζωη βεβαιως, οτιδηποτε φευγει ειναι για να δωσει την θεση του σε κατι νεο..
αν αυτο που φευγει ομως ειμαι εγω;)
@..ανιμα φιλι και σε σενα..
ReplyDeleteποιος ξερει να μαθω κι εγω και μετα να σου πω.. μου λες;)))
@..νερενια..
ReplyDeleteαν κι εγω μιλαω για αλλο ''τελος'' στα λογια σου θα συμφωνησω απολυτα!
@..ψυχη μου..
ReplyDeleteθα συμφωνησω.. ομως αυτο δε αλλαζει το ολο ''στριμωγμα'' ναι;)
@..προφητη μου..
ReplyDeleteτο αποτυπωμα, ειναι εκεινη η ''ιδιαιτερη στιγμη'' που θα εχει νοιωσει η γη το βαρος του ουρανου στην αγκαλια της, το αποτυπωμα του.. (επιρεαζομενη απο την φωτο και το αλλοκοτο σχημα ουρανου και γης)..
το τελος ειναι παιχνιδι αναγκαιο απο την φυση του..
στην αρχη γλυστρας ομορφα, αργοτερα στριμωχνεσαι (και οχι μονο) απειλητικα!
δεν ξερω αν ετσι εγινε πιο ευκολο..
προσωπικα αυτο μου εβγαλε η φωτο.. συνδιασμενη με καποιες εσωτερικες σκεψεις..
ακόμη και μόνη της η λέξη "τέλος" μου φέρνει ρίγη....
ReplyDeleteΑναστασία
@..stalagmatia..
ReplyDeleteτο αγνωστο παντα μας φερνει ριγος, σωστα;
η αλήθεια είναι μία..
ReplyDeleteΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΟΣ..
Game over και αλλάζουμε πίστα ;))
ReplyDeleteκάθε τέλος μια νέα αρχή!
ReplyDelete(σ) εξυπνο ποστ!
;-)